VİSAL

73

Hayat, gönül eşini bulduğun zaman gerçekten yaşamaya yer olmaya başlayacaktır. Gerekli olan sadece biraz zaman, biraz da sabır...

Elis'ten...

Ölüm, denilen o sonsuzluğun bir kaç günde olsa geride bıraktığı biri olarak söylüyorum ki; kaybetmek kalbinin ölmesiyle es değer bir şeymiş. Ben Berdan'a o kadar alışmışım, o kadar aşıkmışım ki bir an olsun ona ölümü yakıştıramamıştim. Şimdi yanımda, nefesim kadar uzağımda ama yanımdayken bile özlüyordum çünkü bir buçuk aya yakın ondan çok mahrum kalmıştım, şimdi daha da kalamıyordum. Gözleri gözlerimden ayrılmasın, elleri evim olsun istiyorum bence çok değil...

Berdan ile bir saat o bankta el ele oturmuş vakit gecirmistik ama bizi özleyen ailelerimiz dahasına izin vermedi çünkü yemek yememiz lazımdı, onlar öyle demişti yani... El ele evimiz olan bu semtin sokaklarında bizi alkışlayan, Berdan'a her köşe başında sarılan insanlar ve daha nicesi eşliğinde eve gelmiştik. İçimde kıpır kıpır bir his vardı, henüz çözmesi nasip olmadı tabii.

Zile bastığımızda; Nesrin teyzenin dakikasında açıp bizi kollarımızdan usulca iceri çekip yemek masasına yan yana oturup tabaklarimizi sonuna kadar doldurması bir olmuştu.

- Anne, kurşunlarla bombalarla ölmedik ama bu yemekleri yersek mide fesadindan ölebiliriz.

- Şş bir daha ölüm lafı bu evde geçerse yeminlen terliği geçiririm hem o tabaklar bitecek baksanıza üçünüz de bir deri bir kemik kalmışsınız.

- Abart anne, az oldu bu. Hem senin büyük çocuğun olan abim nerede?

- Sahi, Demir nerede? Naz, sen gördün mü?

- Gördüm hemde sorguya bile çektim, sevgilisini görmeye gidiyordu...

- Anne biz bu çocukları evlendirelim yoksa Elis'i alacağım Naz teyzemden hemen evleneceğim abimden önce, haberin olsun.

Bu çocuk cidden deli, kıpkırmızı yaptı beni yine.

- Hop Berdan efendi, Elis'imizi almak o kadar kolay değil.

- Katılıyorum vallahi Berdan.

- Babas sen erkek tarafısın ne demek Eyüp amcaya katılmak, alooo.

- Olabilir ama Elis benimde kızım, heey.

Hepimiz kahkahalara boğulurken bizi bölen kapı zili oldu. Kipkirimiz bir halde olduğum için ben açarım diyip öne atıldım, zaten başıma hep öne atıldığım için bir sürü halt geliyor ya neyse.

Kapıyı açtığımda tanıdığı olduğum ama bir o kadar uyuzu olduğum o insanı gördüm, Özüm'ü. Bakın şimdi nasıl manipule ediyorum bu kızı.

- Buyrun?

- Kapıda mi kalacağız Elis?

- Pardon ama sizi çıkaramadım, genelde bu eve yabancı olanları hemen içeri almıyoruz ya hani?