VİSAL

80

İnsan sevdiğini baktığı her yerde görmeyi isterdi lakin en çok kalbinde görmeyi severdi...

Berdan'dan...

Ben bir elle hayata hep tekrar tekrar tutunmayı öğrenmiştim. Benim ellerime nazaran küçük ve naif olan o eller; bana bir gelecek, bir ışık tutuyordu kelimenin tam anlamıyla. O eli her tutuşumda, gözlerine her bakışımda geleceğimizi kendi hayal dünyamda tekrar tekrar yazıyordum. Şuan ayakta durduğumuz bu eve gelin getirecektim bu elin sahibi olan kadını. Tam şu anda eski hayatımda ki kadının durduğu o eşikten kucağımda gelinliğiyle olan Elis'i gecirecektim, bu evin gelini değil kızı olarak hemde. Herkesi şahit edecektim onu ne kadar sevdiğime ve ömür boyu nasıl seveceğime...

Omuzuma yaslanmış olan kadının elini tutup dudaklarıma götürdüm ve bir buse kondurdum, sevmeye doyamadığım her halimden belliydi. Bir gülümseme peydah oldu yüzünde sevdiğimin ama bu gülümseme karşımızda duran Özüm sayesinde saniyesinde soldu. Bir adım ileri gitti Elis ve böylelikle tam olarak Özüm ile burun buruna geldi. Derin bir nefes aldı, dudaklarını araladı ve bir kaç saniye arkasına dönüp bana bakıp tekrar önüne döndü.

- Bu zamana kadar hiçbir hemcinsimi bir erkek için üzmedim ya da bahane bulmadım ama sen çok başka bir konu olmaya başladın Özüm. Berdan'ı gerçekten sevdiğine inansam şuan seninle daha farklı bir şeklide konuşabilirdim ama sen Berdan'ı değil de onun bana olan sevgisini sevdiğine ya da onun şöhretini sevdiğine inanamaya başladım aksini iddia edebilirsin ama bu benim umrumda olmaz. Berdan'ı duyduysan daha fazla hayatımızda reklam olmayı kes çünkü ben senin bu kendini kandıran hallerini ve peşimizde oluşundan rahatsız olmaya başladım.

- Daha çok rahatsız olacaksın Elis çünkü her gün benim varlığımı hissedeceksin hemde nasıl biliyor musun? Ben söyleyeyim; Berdan sayesinde olacak bu çünkü zamanında o odada onun kollarında ben vardım. Her şeyi gururuna yedirebilirsin ya da tüm evi değiştirip benim dokunduğum her eşyayı değiştirebilirsin ama Berdan'daki izlerimi ve her konu da ilk oluşlarımı silemezsin.

- Bundan bu kadar emin olma Özüm çünkü bana bıraktığın ne bir iz ne de bir his var. İlk aşk, ilkler hep Elis'e ait çünkü sen bende hiç yaşanmamış olan bir yalansın ve yok olmaya mahkumsun, senin kaderin bu sonuçta zamanında bende selan bile okunmadı.

Elis'in kolumda duran elleri yavaş yavaş çekiliyordu ve bir damla düştüğünü hissettim o an, az önce Özüm'ün dediklerine üzülmüştü kesin ben şimdi bu kızı napayım ya. Şuan gözlerimi kapatıp açtığımda Elis ile bu durumdan kurtulmayı hayal ediyordum, bu durumdan hemen kurtulmamız lazım.

- Berdan?

Bu ses anneme aitti, şimdi tam olmuştuk heh.

- Nesrin Anne, iyi ki geldin çünkü birinin daha Elis'e gerçekleri demesi gerekiyor.

- Haklısın Özüm birilerinin gerçeklerle derhal yüzleşmesi gerekiyor ve bunu ben seve seve yapacağım. Berdan al Elis'i yukarı çıkın, bende geleceğim.

Annemi ilk defa bu kadar değişik görüyordum, resmen gözlerinden ateşler çıkıyordu. Birden Özüm'e yöneldi ve kolundan sımsıkı tutup çekiştirmeye başladı. Özüm için her şey sona gelmişti çünkü Nesrin Sultan olaya el atmıştı, hayırlı olsun.