VİSAL

71

Beklemek ne zaman acı vermezdi?

Berdan'dan...

Ben bu hayatı en çok Elis için yaşamaya değer olarak görmüştüm, kocaman bir ayda. O malum tuzak günü bile aklımda ailem ve en çokta yarım kalacak sevdam vardı. Kendime sözler veriyordum bir şey olmadan evime dönecektim ama sözümü ilk defa tutamadım. Ölmeyecektim, sevdiğime sözümdü bu ama şimdi sözümü tuttuğumu görecek gözler kapalıydı ve ben her geçen dakika kendime lanetler ediyordum çünkü o gözlerin kapalı olmasının nedeni bendim...

Günler, saatler geçmişti onun o güzel sesini duymayalı. Bir aydır gökyüzü karanlıktı benim için, gittiğimden beri hiç mavi olmamıştı zaten. Oksijen mi, bir aydır ölü gibiydim oksijenim olmadan kalbim atmadan yaşıyordum...

Saatlerdir ünitenin kapasından ayrılmadan oturmuştum. Karşımda bitik abim ve babam bana öylece bakiyorlardi. Kenan müdür az önce güvenliği kontrol için çıkmıştı.

- Berdan, hadi oğlum odaya geç artık bak burda durarak hiçbir şey yapamazsın...

- Benim varlığımı hissedecek o baba, ben onun varlığını hissettim o da hissedecek.

Kendi kendime bunu sürekli söylüyordum çünkü ben gerçekten onun varlığını hissetmiştim hemde yani başımda...

- Berdan, bak mikrop kapacaksin.

- İnanın şuan hiç umrumda değil bu. Gidecekseniz gidin ama ben gelmiyorum.

Uyandığım duvar kenarı artık iyice vücudumu soğuktan buz yapmıştı. Gözlerimi kapadım ve kafamı duvara yasladım, şuan Elis'le olan anılarım kafamda dönüyor duruyordu...

- Berdan, kardeşim...

Gelen Han'dı. Duvardan yardım alarak ayağa kalktım ve bana doğru gelen kardeşime yürüdüm. İki elinde de baston gibi şeyler vardı ve ona rağmen gelmişti...

- Han...

- Sana bir şey olsaydı benim yüzümden kendimi ömür boyu affetmezdim Berdan, senin ardından kafama sıkardım.

- Bana bir şey olmadı ama Elis... sevdiğim kadın benim yüzümden orada... Asıl ona bir şey olursa ben kafama sıkarım.

- Ona hiçbir şey olmayacak, o gerçekten tanıdığım en güçlü kadın.

Geri yerime oturuyordum. Kafamda binlerce anı ve kalbimin yangınıyla basbasa kalmıştım yanım her ne kadar kalabalık olsa dahi...

Bir sürü doktor ve hemşire aynı anda üniteye girdiler yoksa Elis'e mi bir şey oluyordu.

- Baba, baba Elis'e mi bir şey oluyor yoksa? Baba girip baksana...

- Tamam sakin ol Berdan, ben geliyorum bakıp.

Allah'ım ne olur onu benden alma, yalvarırım sana onu benden koparma yaşayamam...