VİSAL

34

İhanet yılan gibiydi bu hayatta. Zehirini alan her geçen dakika zehirlenirdi ve zehir kendini zamanla iyileştirirdi. Bir panzehiri yoktu ama zamana ihtiyacı vardı...

Berdan'dan...

Bana " Bu hayat sana en büyük dersi nereden ve nasıl verdi?" diye sorsalar, hic kuşkusuz sevmekten ve ihanetten derim.

Allah gönlüme bir eş kılmıştı ve bundan emindim bu yüzden bana çok büyük şeyler katıldı. Allah'ın huzuruna her gün çıkıp şükür etmeyi bildim. Bana hayatta en güzel pencerenin sevdiğim kadının kalbi olduğunu göstererek hayata bağlanmayı kattı.

İhaneti kattı bana, hiç beklemediğim anda ve hiç beklemediğim kişiden. ' Kardeş ' dediğim canımı emanet ettiğim adamdan yedim en büyük kazığımı.

Ben Berdan, kardeşinin ihanetiyle yıkılan ve kolunda kardeşinden kalan yara iziyle dolaşan adamdım. Kolumdan yediğim mermiyi saklayıp her baktığımda ihanetin acısını alıp kendini biliyendim.

- Ömer, uğruna devletini ve kardeşlerini sattığın adama benzemem ben, bunu en iyi bilenlerdensin. Sen orada o gün benim için tamamiyle ölmüş olabilirsin ama beni zorlarsan bu sefer gerçekten ölürsün.

- Senin raconun bana sökmez Berdan.

- Haklısın, bizde racon adamlara kesilir senin gibi şerefsizlere değil.

- Benim adamlığımı sorgulamak senin gibi bir ite düşmez Berdan.

- Tam olarak bana düşer Ömer çünkü sen adi şerefsizin tekisin ve beni sevdiğim ile tehtit edebileceğini düşünen zavallısın. Eğer bir gün adam olmaya karar verirsen o gün bana gel en azından şerefinle öl.

Telefonu hiçbir şey demesine izin vermeden kapattım, daha da onun salakca konuşmalarına maruz kalamazdim yoksa oksijen tüpüyle evini basardım.

- Kim o Berdan?

- Anlatırım güzelim, şimdi ne kafamı ne de ağzımı onun gibi bir şerefsiz için yoramam.

- Peki o zaman.

- Hadi gel uyu biraz güzelim.

- Sen uyu ben buradaki koltuğu açayım şimdi yanlışlıkla değerim yarana Allah korusun.

- Bir sey olmaz güzelim hem senden gelsin ölüm de belada başım üstüne...

...

Denizin gökyüzüne olan aşkıydı benim Elis'e olan aşkım. Ona en içten en derinden sevdalıydım ve bundan asla gocunmuyordum.

Babaannem ' Ah benim gönlü güzel torunum Allah senin gün ışığını kalbine yaksın ve hiç söndüremesin.' derdi. Yaktı anneanne gün ışığını kalbime yaradan. Hemde öyle bir ışık yaktı ki gönlüme ben o ışıkta yol bulabilir oldum.

Yanıbaşımda uyuyan kadına baktım, ben seni kazanacak ne yaptım yârim? Allah seni hangi sevabın cevabı olarak bana yolladı?