VİSAL

16

Her mutluluğun ardında bir sürü acılar ve anılar vardır...

Berdan'dan...

Bir hafta bana bir sürü şey katmıştı özellikle duygularıma. Emindim artık o mükemmel ötesi,hayallerimi süsleyen kadına deliler gibi sevdalanmıştım. Onun için her derdi omuzlarıma yüklenirim yeter ki o da benim onu sevdiğim gibi beni sevsin.

Gözleri önümü aydınlatan kadın: senin için her yola varım.

- Hiçbir şey bildiğin yok senin, yüksekten atması kolay gelir sana.

- Eğer anlatırsanız haberim olur.

- Lafı uzatmaya hiç gerek yok,kocamı çıkartın bizde hayatımıza geri dönelim.

- Kocanızı ve sizi bu akşam burada misafir edeceğim. A söylemeden geçemeyeceğim nezarethane soğuktur ama bu olanları düşünürek o soğuğu unutabilirsiniz.

- Elis benden bu kadar mı nefret ediyor?

- Tahmininizden daha fazla ediyor bence. Onu bir buçuk ayı aşkındır tanıyorum ama inanın merhametli birisi akıllanıp kızınızın yanına giderseniz sizi hemen affedebilir,yeter ki akıllanıp bu pislikten kurtulun.

- O öyle biri değil,beni seviyor.

- Sizi değil paranızı seviyor.

- Hayır,şuan param yok ve seviyor.

- Sizi şuan sadece kandırıyor. İsterseniz bunu size kanıtlayabilirim. Buyurun benimle gelin. Dediklerimi onaylayın gerisi bende.

İkimiz odadan çıkıp nezarethaneye geldik ve adamın karşına geçtim, sırıtarak:

- Senin karının hakkı da mirasta gitmiş,Elis her şeyi satıp parayı yemiş,hadi gözünüz aydın.

Adam birden kızardı ve demir parmaklıklara tekmeler yumruklar atmaya başladı ve Naz Hanım'a dönüp:

- Kızın da senin gibi aptal. O para benim hayatım demekti,aptalsınız aptal.

- Serdar...

- Ne Serdar'ı ne? Aptal kadın bir şeyi beceremedin,senden nefret ediyorum.

- Naz Hanım görüyorsunuz para yoksa sevgide yok. Şimdi dediğime inandınız mı?

Gözleri dolu olan kadın karşımda ağladı ağlayacak duruma gelmişti,bu iş iyice çığrından çıkmak üzere. O şerefsize dönerek:

- Seni kandırdım, yüzünü belli ettin. Şimdi ne Naz Hanım'ı bulursun ne de paraları.

- Naz?

- Ben o kadar salak bir kadınım ki sana inandım. Boşanma davasını açıyorum hemen,defol git hayatımdan. Kendime o kadar kızıyorum ki senin yüzünden gözüme perde indi ve kızımın hayatını mahvettim,umarım bir gün ölüm haberin gelir.

- Naz Hanım buyrun benimle gelin,burda ki işimiz bitti.

Karakoldan sessizce çıktık ve Naz Hanım konuşmaya başladı: