VİSAL

77

"İnanmak, başarmanın yarısıdır..." deriz çünkü insan kalpten inandığı her şeyi başarır, hemde en güzel şekilde.

Berdan'dan...

Bu yaşıma kadar hangi yola girersem gireyim, ne kadar zorluklarla karşılaşırsam karşılaşayım yanımda her zaman dostum olan ama aslinda kardes bildiğim Han vardı. Bu hayat bana bir dostun önemini Han ile en güzel şekilde öğretmişti çünkü daha küçük yaştan beri birbirimizi kardeş bilmiştik. Aynı sofrada yemek yiyip, aynı kaptan şu icmistik. Bir sürü ortama girmiş, bir sürü arkadaş edinmiştik ama her zaman o ortamlardan sırt sırta aslanlar gibi çıkmıştık. Yeri geldiğinde o benim soframa oturmustu, ben onun sofrasına oturmuştum ama asla birbirimize ihanet edip o sofradan kalkmamıştık, kalkmazdıkta. Şimdi dönüp bakıyorum da onca sene ne badireler atlatmistik, kimler gelmiş kimler gitmişti ama biz hep yan yana hatta can cana kalmıştık.

"Dost, kalbin aynasıdır." Diyorlar ya dostum benim hiç kırılmayan o aynam. Tüm arkadaşlıkların çıkar ilişkisi olduğu bu dünyada ben gerçekten bana ayna olan bir adama sahiptim, bana asla başka insanlar için kazık atmayan bir dosta sahiptim en güzeli de buydu.

Sigaramdan bir duman alırken tüm bunları düşünmek beni derinlere götürüyordu ama vücudumda yolunda gitmeyen bir şeyler vardı belki de morfin yüzündendi çünkü Bayadır icmiyordum ve vücudum ısrarla istiyordu.

- Kardeşim, iyi misin titriyorsun?

Han gelmişti, iyi insan lafın üzerine gelirdi ama bunu ona diyemezdim çünkü kendi içimde onu övmüştüm şimdi öyle dersem deli zanneder beni, hoş pekte akıllı adam değilim.

- Morfin içmedim ya herhalde ondandır.

- Aferin lan Berdan, aferin adam Olcan sen. De bakalım bundan sonra ne yapacağız? Hem sen burada tek başına kaç saattir ne düşünüyorsun de hele?

- Planı kurdum, o kolay iş sadece plana uyalım yeter. Onun dışında seninle sırt sırta anlattığımız onca macerayı düşünüyordum kardeşim ne de olsa yeni bir maceraya daha beraber girdik ya...

- Alnımızın akıyla çıkacağız kardeşim, no problem.

- Onu biliyorum lan, hiç kuşkum yok.

- Ee daha ne kardeşim?

- Düşündümde; Ömer, sen ve ben çok iyi üç dosttuk ama sonra ne oldu?

- Ömer, bizden gizlememesi gereken çok şey gizledi ihanetleri de cabası. Ama yaptıklarının kuvvetli sebepleri var, yani sonuçta bazı şeyler onun elinde değildi.

- Bu bahane Han, kendimizi kandırmayalım. Sen olsaydın ya da ben olsaydım, illa bir şekilde bunu birbirimize anlatır hatta yardım bile alırdık.