Moja Śnieżna Księżniczka

Rozdział 21

- To znowu wina ziół? - zapytała po dłuższej chwili ciszy.
- Jakich ziół? - zdziwił się Księżycowa Woda.
- Tych ziół, którymi Lawendowa Perła mnie truła - odparła. - Niedźwiedzi Kieł od wczoraj się dziwnie zachowuje - dodała.
- Nie wiem co to jest, ale nie spodziewałem się po nim czegoś takiego - powiedziałem. Wiedziałem, że Lawendowa Perła mu się podobała, ale przecież od jakiegoś czasu, to Afra była jego oczkiem w głowie. Robiłem się o to zazdrosny. Chyba, że... On znowu tylko udawał... Od zawsze dobrze mu wychodziło udawanie, więc większość rzeczy uchodziło mu łatwo... Rodzice się na niego nie gniewali, bo od razu zgrywał niewinne dziecko... Mogłem się domyślić.
- Ja też się po nim tego nie spodziewałam i idę mu to wygarnąć - stwierdziła wściekła. Zostawiła dzieci w chacie i wstała idąc do chaty, gdzie był Niedźwiedzi Kieł i Lawendowa Perła. Pobiegłem za nią.
"Mam nadzieję, że już nic nieodpowiedniego nie robisz bracie, bo się to skończy gorzej niż złamany nos..." - pomyślałem widząc wściekłą dziewczynę.
Otworzyła drzwi z rozmachem i weszła od razu do sypialni.
- Obudź się - potrząsnęła moim bratem. Długo nie chciał się obudzić, ale w końcu odpuścił.
- Co się dzieje? - zapytał zaspany. Dziewczyna zamachnęła się i z całej siły uderzyła go ręką w policzek. Uciekła cała zapłakana. Chwyciłem ją, nim zdążyła wywrócić mnie w drzwiach. Przytuliłem ją, żeby nie uciekła. - Co tu się dzieje? - powtórzył.
- Wstydził byś się braciak - rzuciłem do brata. Był prawie całkowicie nagi.
- To nie tak! - krzyknął przerażony. Zorientował się już, co tak właściwie się stało.
- Nie chce cię już widzieć! - krzyknęła i wyrwała się z moich rąk. Pobiegłem za nią i chwyciłem, nim wpadła do rozpalonego ogniska. Nie patrzyła gdzie biegnie. Zaprowadziłem ją do swojej chaty, a później do dużego pokoju. Usiadłem sadzając ją okrakiem na swoich kolanach. Wtuliła się w moją klatkę płacząc.
- Spokojnie - powiedziałem łagodnie i zacząłem ją głaskać po włosach. Płakała. Długo płakała, aż w końcu zasnęła z wycieńczenia. Nadal gładziłem ją po głowie.
- Co z nią? - zapytał Księżycowa Woda wchodząc do pomieszczenia.
- Zasnęła - powiedziałem cicho. - Jest cała spanikowana - dodałem. Mężczyzna westchnął i usiadł obok mnie. Pogładził delikatnie włosy dziewczynki.
- Teraz jest tak, jak powinno być od początku, mam rację? - zapytał po chwili.
- To był głupi żart Charliego, że zaręczyłem się z Lawendową Perłą - przyznałem. - Ale ja nie chciałem, żeby ona cierpiała naszym kosztem - dodałem znowu głaszcząc dziewczynkę. Spała spokojnie. Uspokoiła się już. Wtulała się w moją klatkę i trzęsła lekko, jakby jej się śniło coś strasznego. Nie dziwię się. Po tym co zobaczyła, było oczywiste, że śnił jej się jakiś koszmar.
- Coś mi się wydaje, że ta mała nawet nieumyślnie namieszała ci w głowie - powiedział rozbawiony.
- Tato... To nie miało się tak skończyć... - powiedziałem smutno. - Ona się mnie boi i jestem dla niej za stary - powiedziałem.
- Boi się ciebie? - zapytał zdziwiony. - A ty się taki dorosły nie uważaj - dodał.
- Od samego początku się mnie bała - powiedziałem. - I jestem od niej 10 lat starszy...
- Ja też byłem tyle starszy od Kryształowego Nieba. Prawie 11 lat tak naprawdę - dodał. Patrzyłem na niego lekko zdziwiony. Nigdy nie zwróciłem na to uwagi... - I gdyby się ciebie bała to wątpię, że teraz by tak spokojnie spała - dodał. Pogładziłem dziewczynę po włosach. Może Księżycowa Woda miał rację? Usłyszeliśmy płacz dzieci. Chciałem wstać, ale Afra się zaczęła budzić. Usiadłem spowrotem zanim nie zobaczyłem, że znowu zasnęła. - Ty tu siedź - powiedział mi ojciec. - Mam ci je tu przynieść czy ich tylko uspokoić? - zapytał.
- Mógłbyś przynieść? - poprosiłem. - Pomogę ci - powiedziałem.
- Siedź - odpowiedział. - Aż tak stary nie jestem - dodał. Po chwili przyniósł maluchy i Lucasa. Położył obok siebie. Afra mocniej się we mnie wtuliła. Gładziłem jej włosy delikatnie. - Teraz zamierzasz tu tak siedzieć? - chciał upewnić się Księżycowa Woda. Pokiwałem głową. - Rano będziesz nieobecny - stwierdził. Wzruszyłem ramionami przyglądając się dziewczynce
Westchnął niezadowolony. Poszedł do sypialni, a ja opierając głowę o jej głowę przysnąłem.

Obudziłem się wcześnie. Ani ona, ani dzieci jeszcze się nie obudzili. Po chwili przyszedł mój brat.
- A ty tu po co? - zapytałem zły.
- Przeprosić... - powiedział zmieszany. - Nie wiem co we mnie wstąpiło...
- Dałeś się omamić - powiedziałem zły. Poczułem jak dziewczyna zaczyna się budzić. Charli chwycił ją i chciał podnieść, ale ona wtuliła się we mnie mocniej. - Afro... Proszę... Nie duś... - wyszeptałem jej do ucha, gdy ściskała mnie coraz mocniej. Puściła mnie przerażona. Czyli jednak się mnie boi... Spojrzała na mojego brata i się wściekła.
- Nie dość ci jeszcze? - zapytała nie kryjąc urazy i niechęci.
- Afro ja... Ja nie chciałem - mój brat zaczął się jąkać pod wpływem jej wzroku i głosu.
- Może nie chciałeś, ale to i tak nie zmieni tego co zrobiłeś! O ilu jeszcze nie wiem? Orkiszowa Gwiazda, Lawendowa Perła i...? Ile kobiet jeszcze było? - zapytała wściekła.
- Nie pamiętam... - powiedział skruszony. Chciał ją przytulić, ale się odsunęła od niego. - Nie wygłupiaj się już - poprosił.
- Zostaw mnie - warknęła. - Nie zbliżaj się do mnie - krzyknęła, gdy on znowu chciał ją objąć.
- Nie słyszysz? - zapytałem stając między nimi.
- A ty niby taki święty! - krzyknął. - To nasza sprawa.
- Ja nie krzywdzę żadnych dziewczyn.
- Lepiej się przyznaj jakie miałeś plany! - odwarknął mój brat. Czułem jak się czerwienie.
- Uspokójcie się - powiedziała Afra próbując stanąć między nami. Obaj na nią spojrzeliśmy. - Nie bijcie się, bo to nie ma żadnego sensu. Poza tym Niedźwiedzi Kieł zaraz spóźni się na obchód granic z Księżycową Wodą, Sokolim Okiem i Ropuszym Śpiewem, a Wilczy Kieł spóźni się na polowanie - odparła.
- Ty to wszystko pamiętasz? - zapytałem z niedowierzaniem.
- Tak jakoś wyszło. Pamiętam dużo rzeczy - odparła.
- Chodź, dokończymy rozmowę wieczorem - odparł mój brat wychodząc z chaty. Spojrzałem jeszcze w kierunku Afry. Dlaczego mój głupi brat musiał ją mieszać w naszą sprzeczkę? Poszedłem za nim. Jak tylko wyszedłem z chaty zostałem przyszpilony do ściany. - Dokończymy rozmowę teraz - warknął na mnie. Zacisnął mi rękę na karku, drugą zadając mi cios w brzuch. Zgięło mnie w pół. Odepchnąłem go, ale ponownie się na mnie rzucił. Biliśmy się chwilę, póki ojciec nas nie rozdzielił.
- Teraz to zachowujecie się gorzej niż dzieci! - skarcił nas. Wyplułem krew, która zebrała się w moich ustach. Niedźwiedzi Kieł miał zaczerwieniony nos. Aż zastanawiam się jaką siłę miała przerażona Afra, że omal mu tego nosa nie złamała. Rozeszliśmy się do swoich obowiązków.