Until you. VOLTOOID

17.

Junayd en de klootzak waren druk bezig. Hun onderwerpen sprongen van de hak op den tak en ik zat daar maar alsof ik hier zelfs niet hoorde. Alsof ik er zelfs niet zat, maar dat heb je wel vaker met assistentes, ze zijn maar aanwezigheden voor de sfeer voor de rest moeten ze hun minimaliseren tot het uiterste. Ik moest alles mee typen op mijn laptop, maar steeds greep ik mijn hart vast als die fucker zijn bek open deed, wat als hij nu zou vertellen over ons? Er is geen ons, maar je begrijpt het toch, wat we gedaan hebben, maakt van ons een ons. Ik deel een geheim met hem, ik weet niet of het voor hem ook een geheim is, maar voor mij is het duidelijk een geheim, een groot geheim, niemand mag hier over weten, niemand, zelfs een mier die misschien in dit restaurant rond loopt. Als hier überhaupt wel mieren rond lopen, want het lijkt me hier zo netjes dat mieren hier zelfs niet heen willen. Oké, verkeerd weer, mieren gaan naar netheid, toch? Mieren zijn toch propere beestjes? Bon, ik denk dat ze komen als er kruimels of plak op de grond ligt, wacht, laat het mij eens opzoeken, wie weet wat ik nieuw leer. Ik heb toch een laptop voor mijn neus, een mini deel van hun convo kunnen ze toch missen? 

Alyssa opent haar browser en typt meteen wat er in haar hoofd afspeelt. 

Komen mieren bij netheid? 

Ja die vraagteken is cruciaal, wat als mijn Google Chrome niet begrijpt dat ik een vraag stel? Oké, eens lezen wat hier staat. Aahhaa, mieren komen als er eten is, dus nee, mieren komen niet bij netheid. Oké, zo te zien zijn alle dieren hetzelfde. 

'Alyssa?' Alyssa schrikt meteen en drukt meteen haar tabblad weg en kijkt op. Wie riep haar eigenlijk? Ze kijkt meteen naar Junayd. Ja, daar heb je zijn afwachtende blik weer. 

'Sorry,' Zeg ik zachtjes. Waarom dagdroom ik zoveel? 

'Wat vind je er van?' Zijn eentonige irritaties die weer overduidelijk zijn. Sorry hoor, hij weet dat zulke dingen niet mijn ding zijn en jaaaaaa het is mijn job, maar mijn karakter kan ik niet aanpassen naargelang de functie, ik blijf ik en jij blijft jij. 

'Euhm-' Ja, wat vind ik van wat? Waarover hebben we het. 

'Laat mij eens denken, want je weet-' Ik laat een lachje horen om de sfeer te behouden want laat dit alsjeblieft niet in een dode spanning leiden. 

'Een moeilijke keuze, nee?' Alyssa kijkt naar Farid die het woord neemt. 'Ik heb ook voor een lange poos getwijfeld over levende bloemen of fake bloemen, maar ja, heel eerlijk, fake bloemen zijn gemakkelijker, je stoft ze wat en voor de rest moet je niet denken of je ze moet wateren.' 

Gaat het over de fake planten? Die moeten weg, die zijn oer lelijk. Maar ik mag ook weer niet doen lijken alsof ik nu pas weet waarover we het hebben. 

'Als ik eens goed nadenk,' Begin ik. Ja ik denk veel na, maar waarover. 

'Fake bloemen en platen zijn inderdaad gemakkelijk en als ze op een gegeven moment echt lijken dan heb je er wel iets aan, maar- zijn jullie all vegan?' Sorry deze vraag moest ik stellen. 

Junayd gaat met zijn handen over zijn gezicht alsof hij het niet meer kon doen met haar. Farid lacht om haar vraag. Ze moest wel zeker de grappigste thuis zijn kon hij enkel denken. 

'Nee, we zijn niet all vegan, maar als je denkt dat wel all vegan moeten gaan moet je het maar zeggen. Ben je een veganist?' Het gaat hier niet over mij, het gaat hier over Junayd en Farid, draai de tafel niet om alsjeblieft, ik heb geen nood aan aandacht. 

'Nee, Alyssa is geen vegan.' Antwoordt Junayd op Alyssa haar plaats. Ik kijk naar Junayd en ik begrijp meteen die ogen. Ik moet mij professioneel gedragen. Ik schraap dus meteen mijn keel en neem een goede houding aan. 

'Levende bloemen daarentegen maken de omgeving levendig. Bloemen zijn levendig, ze brengen kleur, geur, geluk naar een plek heen. Het ding is ook, bloemen en platen hebben aandacht nodig, je moet ze verzorgen, je moet ze wateren, je moet ze continu in het oog houden en als er klanten zijn die op merken dat de bloemen steeds intact zijn dan weten ze dat er aandacht gegeven wordt aan de zaak, dat zelfs planten hun aandacht krijgen.'