Until you. VOLTOOID

13.

Alyssa lag in het bed van haar broertje. Zo deed ze dit al de afgelopen dagen, ze kon niet gaan werken want daar voelde ze zich te zwak en te slecht voor en zeker als ze steeds Junayd voor haar ziet. Ze bleef liggen in bed en voor de rest deed ze niet veel, haar moeder stelde ook geen vragen want een open boek zal Alyssa niet echt worden. 

Er wordt zachtjes op de deur geklopt en Alyssa blijft stil. De deur gaat uiteindelijk open. 'Alyssa,' Alyssa kijkt niet op, ze blijft liggen. 

'Ben je wakker?' Alyssa laat een geluidje horen om te blijken dat ze wakker is. Haar moeder wandelt naar haar toe. 

'Ik wil je niet lastigvallen, maar Junayd is er.' Alyssa kijkt meteen op naar haar moeder. 

'Wie? Junayd?' Haar moeder knikt haar hoofd. 'Hij zei dat hij even kwam kijken hoe het met je ging sinds je ook niet echt reageert op zijn telefoontjes.' Alyssa zucht diep uit. 'Als je liever wilt rusten en nu geen zin hebt, kan ik het hem wel vertellen.' Alyssa schudt haar hoofd en zet zich recht op het bed. 'Het is oké, ik kom wel.' 

'Anders laat ik hem wel naar boven komen en dan kunnen jullie rustig samen praten.' Alyssa knikt goedkeurend. 'Oké, is goed.' Alyssa gaat meteen met haar handen door haar haren en drukt zich recht, ze kijkt naar zichzelf in de spiegel en het overduidelijk dat ze heeft zitten huilen, hij zou het zo kunnen zien en wat zou ze moeten zeggen als hij daar iets op zou zeggen? 

Ze schrikt wanneer ze weer iemand op de deur hoort kloppen. Ze kijkt naar de deur en ziet hoe Junayd met een kleine glimlach naar binnen wandelt. 

'Ik val je toch niet lastig?' Alyssa voelt zich emotioneel worden, hoe kon ze zo'n perfect iemand verraden. Ze kijkt naar het boeketbloemen die hij vast hield, het waren de bloemen waarvan ze zoveel hield, tulpen in allerlei kleuren. 

'Je moest echt geen moeite doen.' Zegt Alyssa zachtjes. 'Moeite? Hier heb ik geen veel moeite mee gehad.' Lacht hij. 'Deze zijn voor jou.' Hij steekt de bloemen uit naar Alyssa. Alyssa neemt de bloemen aan en ruikt er aan. Ze glimlacht zachtjes en knikt bedankend. 'Ze zijn mooi, heel mooi zelfs.' Hij kon een glimlach op haar gezicht zetten die ze de afgelopen dagen zelfs niet kon forceren. 

'En ik heb ook chocolade voor je meegenomen, ik dacht wie weet heeft ze hier trek in, maar moest je het niet willen, kan je het ook voor een andere dag houden.' Alyssa schudt haar hoofd. 'Die gaan we samen eten.' Hij lacht en knikt dan goedkeurend. 'Ja zeker, waarom niet.' 

Alyssa legt het boeket neer op het speeltafel van Rayan. 

'Als je wilt kunnen we naar mijn kamer gaan, het is daar minder kinderlijk.' Lacht Alyssa zachtjes. 'Nee, geen probleem hoor, dit is levendig.' Alyssa lacht om zijn woorden en wandelt dan naar de deur die ze sluit. 

'Wil je nu zeggen dat mijn kamer niet levendig is?' Junayd geeft geen antwoord, hij kijkt enkel naar haar, Alyssa ziet hoe zijn glimlach langzaam verdwijnt. 

'Hoe gaat het met je, Alyssa?' Alyssa voelt haar glimlach ook verdwijnen. 'Je- ik heb je dagen gebeld, ik stuur je sms'jes, maar je antwoord nergens op. Je- je bent ook al een tijdje niet komen werken en- en ik vroeg mij af of er iets was? Is er iets waarmee je zit of- moet ik je ergens mee helpen?' Alyssa voelt haar schuldgevoelens in haar opkomen. 

'Maandag kom ik terug aan het werk, ik- ik had even rust nodig.' 

'Komt het door mij? Komt het door mijn manier van werken? Hoe ik je aanspreek op werk? Als het daaraan licht, dan- dan ik beloof het je dat ik mijn best zal doen om me aan te passen, ik wil je daarmee niet ongelukkig maken.' 

Alyssa schudt meteen haar hoofd. 

'Nee, nee- het heeft niets met je te maken, dat- dat beloof ik je.'