Until you. VOLTOOID

38.

Oh wat zat ik hier toch zo ongemakkelijk. Ik denk dat dit het moment was dat ik eindelijk realiseerde dat wanneer ik mij op een gegeven moment zo ongemakkelijk voel, zo slecht voel dat ik ergens ben dat ik mezelf gewoon moet verwijderen van de situatie. Hoe kon ik zo hard veranderen? Hoe kon ik zo snel dit gevoel creëren? Ik wist niet wat het was om mij schuldig te voelen, het was normaal om bepaalde dingen te doen zonder even maar te piekeren, en nu? Zitten in een café lukt mij amper. 

'Het is warm binnen hoor.' Junayd haalt mij uit mijn dagdromen. 'Ik hou mijn jas liever aan.' Alyssa wou zo loyaal mogelijk aan Farid zijn, ze wilt hem niet bedriegen, ze wilt hem niet bedriegen of hem maar even het gevoel geven dat ze misschien niet zo oprecht tegen hem was. 

'Zoals je wilt. Wil je een cappuccino? Zoals gewoonlijk?' Hij wilt net een serveerster roepen, maar Alyssa houdt hem tegen. 

'Ik drink dat niet meer.' Zegt Alyssa zachtjes. 'Niet op die manier dan-' Ze plaatst haar handen onder de tafel en haalt diep adem. 

'Ik hou het bij water.' 

Junayd kon haar afstandelijk gedrag duidelijk zien, hoe hard zo haar best doet om maar een vorm van comfort te verwijderen. 

Na enkele minuten bestelt Junayd de bestellingen. Alyssa neemt meteen een slok van haar glas en legt haar glas meteen neer op tafel. 

'Hoe gaat het met je Alyssa?' Vraagt Junayd. Alyssa knikt goedkeurend. 'Goed, het gaat goed met me.' 

Junayd knikt goedkeurend hij kon het zien in haar ogen dat ze zich inderdaad goed voelde en dat was het ook. Farid was een nieuwe thuis voor haar, hoe vreemd het ook klonk in haar oren, maar Farid was tot nu toe het beste dat haar overkomen was. Hij zorgde ervoor dat ze het goed had, dat ze zich geen zorgen hoefde te maken over dingen, hij deed alles op zo'n moeiteloze manier dat je op een gegeven moment begint te vergeten dat hij meer doet dan de bare minimum. De manier waarop hij altijd zijn best deed om haar aan het lachen te maken, hoe beschermend hij was, hoe attent hij was, hoe goed hij details kon zien, hoe hij haar goed liet voelen en haar nooit schuldgevoelens geeft. 

'Ik denk nog steeds aan je,' Alyssa kijkt meteen op, haar ogen worden lichtjes groter. Hoorde ze hem nu goed. 'Ik kan je niet vergeten, de manier waarop je mijn dag beter ma-' 'Sorry, maar ik ben getrouwd.' Onderbreekt Alyssa hem. Ze toont haar hand naar Junayd. 'Ik ben getrouwd, Junayd. Je kan zulke dingen niet tegen mij zeggen.' 

'Waarom ben je met hem getrouwd?' Deze vraag komt nu wel veel te laat, veel te veel zelfs. 'Ik denk dat er ooit een dag geweest was waar ik huilend voor je stond, Junayd. Ik smeekte je om te luisteren naar me, maar dat wou je niet. Ik kan je nu geen verklaring geven, Junayd. Ik ben verder gegaan met mijn leven- nogmaals- ik ben getrouwd en ik hou van mijn man.' 

'Ik geloof niet dat je van hem houdt- je houdt niet van hem- ik heb gehoord van jullie ruzie in zijn restaurant.' Ik verbreek meteen het oogcontact. Ja die ruzie weer, die liep inderdaad een beetje uit de hand, maar dat wilt niets zeggen, Farid moet altijd snel conclusies trekken, maar dat maakt van hem niet meteen de duivel of mijn aardsvijand. Mensen maken ruzie.. wij ook. 

'Je mag denken wat je wilt, Junayd, ik hou wel van mijn- ik ben jou geen enkele verklaring schuldig.' 

Ze wilt zich recht drukken om weg te wandelen, maar Junayd plaatst meteen zijn hand op die van Alyssa. Alyssa kijkt naar hun handen, ze ziet hoe hij nog steeds een ring om zijn vinger heeft. Vanwaar heeft hij het lef gehaald om achter een andere vrouw te lopen terwijl hij zelf in een huwelijk zit. 

Ik trek meteen mijn hand terug. 

'Wat heeft jou verandert?' Fluister ik meteen. 'Ik mis je veel te hard dat ik mij niet kan beheersen. Ik kan die zachte lippen van je niet vergeten, je geur-' Alyssa voelt de walging opkomen. Dit voelt zo illegaal aan. Ze moet hier weg, ze moet hier ieder moment weg voor dit haar voor eeuwig slecht zou doen voelen.