ඉර බැහැගෙන යන හැන්දෑවක එකේක ජාතියෙ මිනිස්සු තමන්ගේ තනිකම පාලුව මකා ගන්න එහෙමත් නැත්තං තමුන් ආදරය කරන මනුස්සයා එක්ක හෝ තමුන්ගේ පවුල එක්ක ලස්සන හවස් වරුවක් ගත කරලා යන්න තොර ගන්න හරි අපූරු නවාතැනක් තමයි මේ මුහුදු වෙරල කියලා කියන්නෙ....මං හිටියෙ මගේ සහස් එක්ක පොඩි හෙවනක් වැටිච්ච වැටකෙයියා ගහක් යට බිම වාඩි වෙලා.....පදුරක් අස්සෙ එහෙම නෙවෙයි හොදද....මං ආයෙමත් කියනවා...අපි දෙන්නා හිටියෙ එතන ගහ යට බිම වාඩි වෙලා....ඒ වගේම ඈතින් තිබුණු මුහුද මෙතනට හරි ලස්සනට පේනවත් එක්ක......දවසක් මං මේ මුහුදු වෙරලෙදිම සහස් එක්ක එකතු වෙලා එයාගේ හැංගිච්ච මතක හාර අවුස්සපු හැටි මට අද වගේ මතකයි.....එතකොට මට අයියව හම්බ වෙලා මාසයක්වත් නැතුව ඇති.... ඉතිං අදත් අපි මාස හයකට පස්සෙ ඒ මුහුදු වෙරලෙදිම හැබැයි වෙනස්ම විදියේ තැනක වාඩි වෙලා බලාගෙන හිටියේ එදා දැකපු මහ මුහුද දිහාම තමයි... ඒත් පළමු හමු වීමට වඩා මේ ගෙවෙන තත්පර ගාන හුගක් ලස්සනයි....ඒ වගේම විශේශයි..... මොකද කියනවනම්...එදා හිටපු රෙහාන්ට වඩා අද...... එහෙම නැත්තං මේ දැන් ඉන්න රෙහාන්ට එයාගේ සහස්ව දැනෙන ප්‍රමාණය හුගක් වැඩි...එදා තිබිච්ච ආකර්ෂණයට වඩා අද තියෙන ආදරය හුගක් වැඩි..... ඒක මගේ හිතට අද තදින්ම දැනෙන්නෙ ඇයි කියන්න මගේ එහාපැත්තෙන් වාඩි වෙලා ඉන්න මනුස්සයා කරපු කැපකිරීම් ලොකු සාක්ෂියක්......
" දැන් කොයි හරියෙද උඹ ඉන්නෙ..."
එකපාරටම වගේ සහස් අහපු ප්‍රශ්නෙ හින්දා මාව අන්දුන් කුන්දුන් වෙලා ගියා....
" අහ්....? "
" මං ඇහුවෙ උඹ දැන් කොයි හරියෙද ඉන්නෙ කියලා..."
" ඇයි එහෙම අහන්නෙ...."
" ගහපු මනෝ පාරේ හැටියට උඹ දැන් ඉන්න ඕනේ එක්කො දකුනු කොරියාවේ....එහෙමත් නැත්තං ඉතිං ඊටත් වඩා සෑහෙන්න දුර ඈතක...."
මට හිනා ගියා.....ඇයි ඉතිං මං මෙතන ඉදගෙන එකසීය ගානට මනෝ ගැහුවට මොකද අයියා නම් ඉදලා තියෙන්නේ මං ගැන හොද ඇලට් එකෙන් ....
" හිටියෙ කොහෙද කියලා ඔයාට දැනගන්න ආසද අහ්...."
" ම්ම්...කියහන්කො බලන්න...."
YOU ARE READING
~හීන~
Romance" උඹ ඇත්තටම මට අල්ලන්න බැරි හීනයක් අයියේ..." " උඹට බැරි වුනාට මොකද මැණික....මට පුලුවන් ඒ හීනේ අල්ලන්න උඹට උදව් කරන්න....."
