118 වන කොටස

417 30 37
                                    

උදේ ඉදන් හවස් වෙනකම්ම ලැප් ටොප් එක අස්සෙ හිර වෙලා එකේක විදියේ මීටින්ග්ස් වලට ජොයින් වෙච්ච මම ආපහු මගේ කාමරෙන් එලියට එනකොට හවස පහත් පහු වෙලා....හැමෝම යන්න ගිහිං....මං වැඩ කර කර හිටපු හින්දම උන් එකෙක්වත් මට ඩිස්ටබ් කරන්න ආවේ නෑ.... හැබැයි මගේ රූම් එකේ දොරේ අලවලා තිබිච්ච පුංචි ස්ටිකි නෝට් එකක මෙන්න මේ විදියෙ දෙයක් ලියලා තිබුනා....

පරිස්සමින් ඉන්න චූටි....මං රෑ වෙලා එන්නං.

ඒ අකුරු මට අඳුරගන්න බැරි නම් ඉතිං වෙන කාටද අදුර ගන්න පුලුවන්....මං එහෙම්මම ඒ පුංචි කොල කෑල්ල මගේ සාක්කුව අස්සට ඔබා ගෙන මගේ කාමරෙන් එලියට එන්න ආවා......

ගෙදර පහල තට්ටුව හරිම නිශ්ශබ්දයි.....මං හිතන්නේ තාත්තයි නන්දා අම්මයි දෙන්නම ඉන්නවා ඇත්තෙ එයාලගෙ කාමර වල වෙන්න ඕනේ....... ඉතිං මං එයාලා දෙන්නට එයාලාගෙ පාඩුවෙ ඉන්න දීලා මගේ ඔලුව චුට්ටක් නිදහස් කරගන්න ඕනෙ කියලා හිතාගෙන ගෙදරින් එලියට බැස්සෙ මගේ ඉයර් ෆෝන්ස් දෙකත් මගේ අතට අරගන්න ගමන්මයි........

ආරාධනා......
ආරාධනා......

ජීවිතයේ තනි මංසල අතරමං වෙලා...
හුදෙකලාව සුසුම් හෙළන හදවත සනහා.....
අතීතයේ ගිලිහී ගිය....
සතුට රැගෙන යළි වඩින්න....
ආරාධනා....
ආරාධනා....

ඉයර් ෆෝන්ස් දෙක අස්සෙන් ඇහිච්ච ඒ සින්දුවට පුලුවන් වුනා මාව ආයෙම වතාවක් මගේ අතීතයට එක්කගෙ යන්න ........

අනේ ඇත්තටම කාටහරි පුලුවන් වුනා නම් මේ සිංදුවේ ලියවිලා තිබිච්ච විදියටම අතීතයෙන් මැකිලා ගියපු ඒ සතුට ආයෙම වතාවක් මගේ ලගට අරගෙන එන්න සිංදුවකට සීමා නොවී මට ඒ වචන වලට එහෙනම් පණ දෙන්න වුනත් පුලුවන් වෙන්න ඉඩ තිබුනා.....

මං මගේ ෆෝන් එක ඉයර් ෆෝන් වයර් වලින් නිදහස් කෙරුවා...ඒ කරලා දැන් ප්ලේ වෙන්න දාලා තිබිච්ච සිංදුව ටිකක් සද්දෙට ප්ලේ වෙන්න දාන ගමන්ම මං වැටකෙයියා පඳුර යට තිබිච්ච සිමෙන්ති බංකුව උඩින් ගිහින් වාඩි වුනා.....

~හීන~ Where stories live. Discover now