~හීන~

128 වන කොටස

රෑ අහසේ.....සඳ පායන්නේ නෑ.....
මේ අන්ධකාරේ..... මට පුරුදු නෑ.....
ළඟ උන්නු කාලේ..... අමතක වෙන්නේ නෑ.....
ඔබ ළඟ නැතිදා....අඳුරේ ඉන්න බෑ....

ගිටාර් එකෙන් එලියට ආපු තාලෙට ලස්සන වචන ටිකක් එකතු කරපු මහිම අයියා ඒ සිංදුව කිව්වෙ මගේ හොදම යාළුවගෙ ඇස් දෙක දිහා බලාගෙන වෙනකොට නවෝදුත් මහිම අයියා දිහා බලාගෙනම ඒ සිංදුවේ වචන හරි හෙමීට මුමුණන්න පටං ගත්තා.. කොච්චර කොහොම මරා ගත්තා වුනත් උන් දෙන්නට උන් දෙන්නා නැතුව ඉන්න බෑ...මොකද නවෝද් උගෙ මනුස්සයට පණ ඇරලා ආදරෙයි.... මගේ මස්සිනත් ඉතිං එහෙම්මම තමයි....... වෙලාවකට මුන් දෙන්නගෙම තියෙන්නේ බොරු සෝබනෙයි අලි ඔලුවයි විතරයි...... ලගින් ඉන්නත් ඕනෙ....ඒ වුනාට උද්දච්චකම ඔලුවට ගැහුවට පස්සෙ ආදරේ පැත්තක.....

ආදර වදන් වැල් ඔබ මට කියා දුන්...
පෙරසේම අදටත් ඇහෙනවා.....
වෙන් වී ගියේ ඇයි සිහිවේ ඔයාමයි....
හිත මගේ හඬා වැටෙනවා.....

රෑ අහසේ... සඳ පායන්නේ නෑ...
මේ අන්ධකාරේ.... මට පුරුදු නෑ.....
ළඟ උන්නු කාලේ.... අමතක වෙන්නේ නෑ.....
ඔබ ළඟ නැතිදා.... අඳුරේ ඉන්න බෑ...

හීතල හුලං වැදි වැදී....අවුරුදු ගානක් පුරාවටම හැල්මෙ දුවපු ජීවිතෙන් ඈත් වෙලා අපි ආයෙම වතාවක් අර අවුරුදු දහනමයෙ විස්සෙ කොල්ලො කුරුට්ටොන්ගෙ චරිත අස්සට රිංග ගත්තා...හරිම නිදහස්....ඒ වගේම තමයි ගෙවිලා ගියපු මේ පැය ගානට මං මහ පුදුමාකාර තරම් ආදරෙයි...එදා වගේ අද ලන්තෑරුම් එලි වලට අපේ පාලුව මකන්න බැරි වුනා.....මොකද ඒ රාජකාරිය බාර වෙලා තිබුනේ මුලු ගාඩ්න් එක පුරාම සෙට් කරලා තිබුණු පුංචි පුංචි ලයිට් එලි වලට.....ඔව් රිතික අයියා එයාගෙ බන්ග්ලෝ එක තිබුනටත් වඩා ලස්සනට ආයෙම වතාවක් වෙනස් කරලා තිබුනා.... ඉස්සර මේ බන්ග්ලෝ එක කොච්චර ලස්සනද ඒ හා සමානවම දැන් සියදහස් ගුණයක් විතර මේ බන්ග්ලෝ එක හරිම ලස්සනයි....රිතික අයියට අයිඩියා එකක් තිබිලා තියෙනවා මේ බන්ග්ලෝ එක හොටෙල් එකක් විදියට වෙනස් කරලා ඒක ෂාන් අයියලට භාර දෙන්න.... ඒත් ඉතිං පස්සෙ කාලෙක අයියා ඒ අදහස වෙනස් කරගෙන තිබුණා.... පුංචි කාලේ ඉඳලම සෑහෙන්න ලොකු මතක කන්දරාවක් එකතු කර ගත්තු මේ බන්ග්ලෝ එක අත ඇරලා දාන්න අපේ දෝණියට හිත දුන්නෙ නැතුව ඇති.......අපි කවුරු වුනත් ඉතිං අපි එකතු කර ගත්තු මතක නැති කරලා දාගන්න හරි බයයිනේ ......