~හීන~

123 වන කොටස

නින්ද ගියපු තරම වැඩි හින්දමද කොහෙද මාව එක පාරටම වගේ ගැස්සිලා ඇහැරුණා.....ඇහැරුණු ගමන්ම වගේ මං හෙව්වෙ මගේ අයියව....ඒත් මගේ එහාපැත්තෙන් සහස්  පේන්න හිටියෙ නෑ....දවල් නිදා ගන්නකොට හතර වටෙන්ම වැටිලා තිබිච්ච ඉර එලිය දැන් ටිකෙන් ටික අතුරුදහන් වෙලා යන්න පටං අරගෙන තිබුනා...වෙලාවක් බලාගන්න විදියක් තිබුනෙත් නෑ මං හිතන්නේ මගේ ෆෝන් එක අයියා පහලට අරගෙන ගිහිංද කොහෙද....අනේ කාලෙකට පස්සේ මගෙ අත පය හතර හිරි වැටිලා යනකම්ම මට අද සනීපෙට හොඳට නිදා ගන්න පුලුවන් වුනා ...සිරාවටමයි කියන්නෙ නිදා ගැනිල්ලෙ තරම කොච්චරක්ද කියලා කියනවනම් එහෙම නැගිට්ටටට පස්සෙ මේ ඉන්නෙ කොහෙද කියලා මට ප්‍රොසෙස් කරගන්නම විනාඩි පහක් හයක් විතර අරගන්න සිද්ද වුනා....ඒ කියන්නෙ ඉතිං මගේ නැප් එක අති සාර්ථකයි කියන එකනේ....මං එහෙම්මම මගේ ඇදෙන් නැගිට ගෙන අයියව හොයාගෙන ගෙදර පහල තට්ටුව දිහාවට එන්න ආවා.....

හිරු යනවා අවරටම කලුවරට හුරු වෙන්න...
සදට පුලුවනි අඹරටම දිදුලන එළියක් වෙන්න ....
තිබෙනා තුරු ඔබෙ ආලේ මට ඕනේ රැක-ගන්න....
ඔබෙ ලගටම වී ඉන්න හැමදාම ඉඩ දෙන්න...

මං පඩිපෙල බැහැගෙන එනකොටම වගේ මට ඇහුනෙ අයියගෙ කටහඬ......කියන්න වචන නෑ මට ඒ තරම් ලෝබ හිතුනා ඒ කටහඬට.....ඇත්තටම හරි ලස්සනයි...හිතක් නිවන්න පුලුවන් විදියේ කටහඬක අයිතිකාරයෙක් වෙනවා කියලා කියන්නෙම ඉතිං ඒක පෙර කරපු පිනකට ලැබිච්ච තෑග්ගක් නෙවෙයිද.....

අනේ මට සාලෙට යන්න හිත දුන්නෙ නෑ...මං ගියොතින් එහෙම අයියා ඒ සිංදුව නවත්තලා දාවී... ඉතිං ඒ හින්දම මං තව ටික වෙලාවක් ගෙදර පඩිපෙල උඩම නැවතිලා අයියගෙ කටහඬ අහගෙන ඉන්න ඕනෙයි කියලා තීරණය කෙරුවා.....

මට ආසයි අත අල්ලන් ඔබෙ මුවග සිප ගන්න....
ඔබෙ මුහුණ සිනාවෙන් හැමදාම පුරවන්න...
දුක දැනෙනා විට නුඹට මට තුරුලුව සැනසෙන්න...
මට ඕනේ හැමදාම නුඹේ තුරුලටම වී ඉන්න...

අයියා කුස්සියට වෙලා මොන මොනවහරි ලෑස්ති කරන ගමන් හිටියේ ....ඒ වැඩේ කරන අතර තුර තමයි එයා ඔය සිංදුවක් කියන්න පටං අරගෙන තිබුණෙ...සමහර විට කොල්ලට පාලු හිතෙන්න ඇති....මං හෙමින් සැරේ කුස්සිය දිහාවට ඇවිදගෙන එන්න පටං ගත්තා....කිසිම සද්දයක් නොකර මං සහස් ගාවට කිට්ටු වෙච්ච ගමන්ම වගේ කෙරුවේ මගේ නලල අයියගෙ පිටට හේත්තු කරගෙන එයාගෙ බඩ වටේට මගෙ අත් දෙක ඔතා ගත්තු එක.....