ගිනි ගහන කාස්ටක අවුවෙ මට මගෙ ඉස්සරහින් පේන්න තිබුණු ඒ බෝඩ් ලෑල්ල දිහා මං කිසි හැගීමක් නැතුව ඔහේ බලාගෙන හිටියා.......
නිසල අරණ
මිනිස්සු කී දාහක් නම් තමුන්ගෙ උන්ට දුක් දීලා මෙතන සැනසීමේ නිදාගෙන ඉන්නවා ඇද්ද.....ගෙවෙන හැම උපන්දිනයකදිම එහෙමත් නැත්තං ගෙවෙන හැම අනුස්මරණ දිනයකදිම මේ පිට්ටනිය මල් පොකුරු සිහි වටන වලින් පිරිලා යනවා ඇති...ඔය අතරින් පතර කවුරුවත් නාපු සොහොන් කොත් ළග මලක් පහනක් පත්තු කරන එක මේ කනත්ත බාරව හිටපු මනුස්සයගෙ එදි නෙදා දින චර්යාව ඇතුලෙ තිබුණු තවත් එක රාජකාරියක් විදියට වෙනස් වෙන්නත් ඇති..... ජීවත් වෙලා ඉන්න මිනිස්සු ගැනවත් අපේ උන්ට කිසි ගානක් නැති වෙනකොට මැරිලා ගියපු මනුස්සයෙක් වෙනුවෙන් මලක් පහනක් පත්තු කරන්න උන්ට මතක් වෙයි කියලා අපිට බලාපොරොත්තුවක් තියාගන්න හරි අමාරුයි.......නැත්තං ඉතිං අදටත් කොයින්ද මේ වගේ වල් වැදිලා ජරා ජීර්ණ වෙලා ගියපු සොහොන් කොත් ඉතිරි වෙලා තියෙන්නේ......
ඔය කතාවටත් කියන්නේ....ජීවත් වෙලා ඉන්නවට වඩා රිදෙන්නෙ මැරුණට පස්සෙයි කියලා.....
ඔව්.....
ජීවත් වෙලා ඉන්නකම්ම තමුන්ගෙ කකුලෙන් ඇදලා බිමට වට්ටන්න හදපු මිනිස්සු මල් වඩම් උස්සගෙන මිනිය පස්සෙන් ඇවිදිනවා දකිනකොට හදවතට සෑහෙන්න වේදනයි....
තමුන්ට ඕනම කරන වෙලාවෙදි ළග නොහිටපු මිනිස්සු උදේ රෑ දවල් පණ ගියපු මිනියක් වෙනුවෙන් තනි රකිනවා දකිනකොට හදවතට සෑහෙන්න වේදනයි.....
ඉන්නකං අවලාද කතා අහගෙන ආපිට මිනිස්සු මිණී පෙට්ටිය ලග නැවතිලා කියන ගුණ කතාන්දර ඇහෙනකොට හදවතට සෑහෙන්න වේදනයි....
එක වචනෙකින් එක හාදුවකින් ආදරේ ඩිංගක් දෙන්න ලෝබ වෙච්ච මිනිස්සු මිනිය බදාගෙන යන්න එපා කියලා අඬනකොට හදවතට සෑහෙන්න වේදනයි....
කවුරු නැතත් මං උඹව තනි කරලා යන්නෙ නෑ කියලා කියපු එකම එකා හරි අහක බලාගෙන කනත්තෙන් එලියට පිට වෙලා යනවා දකිනකොට හදවතට සෑහෙන්න වේදනයි .....
ඉතිං ජීවත් වෙලා ඉන්නවට වඩා රිදෙන්නෙ මැරුණට පස්සේ නෙවෙයිද.........ඔය සේරම දේවල් තමුන්ගේ ඇස් දෙකෙන් දකිනකොට සත්තයි ඔය මනුස්සයා දෙවෙනි වතාවටත් උගෙ මිනී වල උඩදිම ආපහු අවසන් ගමන් යනවා ඇති....
YOU ARE READING
~හීන~
Romance" උඹ ඇත්තටම මට අල්ලන්න බැරි හීනයක් අයියේ..." " උඹට බැරි වුනාට මොකද මැණික....මට පුලුවන් ඒ හීනේ අල්ලන්න උඹට උදව් කරන්න....."
