(Nie) ukoronowana

LXXIII

*W czasie, gdy Branicka popijała drogi trunek w pięknych wnętrzach burżujskiej knajpy, w studiu panował absolutny armagedon, spowodowany snem Taylora,  przyśniło mu się, że został zdradzony przez swojego ukochanego "pudla", a Mercury któremu coś odkleiło się od rzeczywistości postanowił utwierdzić go w tym przekonaniu , powołując się na jakąś z dupy wyjętą teorię głoszącą, że sny  zawsze są zapowiedzią przyszłych wydarzeń. Sytuacja stała się niezbyt ciekawa gdy blondyn postanowił rzucić kryształowym wazonem w kierunku domniemanego niewiernego narzeczonego, przez co ten ostatni skończył z odłamkami szkła wbitymi w twarz. W tym momencie ogólnego zamieszania gdy Roger wykrzykiwał jak bardzo jest rozczarowany, a Deaky próbował oczyścić rany Briana, rozległ się dzwonek do drzwi, Mercury pobiegł je otworzyć i zamarł, na progu stał nie kto inny jak Jim.*

Jim : Eeee...cześć.... Jest Evie?

Freddie : Wejdź, napijesz się czegoś? Kawa? Herbata ? Monët? Chcesz zdjąć buty? Zimno Ci? A może....

Jim : Nie... Ja pytałem o Ewę.

Roger : (W tle) Zabiję Cię!

Jim : Co tam się dzieje?

Freddie : Nic takiego... Wejdź, Ewka przyjdzie jutro rano.

Jim : Daj spokój, nie będę tu siedział do jutra.

Freddie: Dlaczego?

Jim : Bo po pierwsze mam gdzie mieszkać, po drugie mam na wieczorną zmianę, po trzecie prędzej zastanę ją w domu.  Przyszedł do niej list... Z POLSKI... już się boję co to może być.

Freddie : Przeczytaj.

Jim : Myślisz, że ja umiem po Polsku? Bo odpowiedź brzmi "nie".

*W końcu późnym wieczorem Ewa wróciła do domu, gdzie na progu zastała Jima, który na jej widok wymachiwał kopertą z dziwnego perłowego papieru, zapieczętowaną krwawo-czerwoną laką z podejrzanie znajomym stemplem.*

Ewa : Jim? Cześć kochany, co to jest?

Jim : List.

Ewa : Tyle to wiem.

Jim : Zmęczona jesteś?

Ewa : Trochę, mam ochotę się upić i iść spać.

Jim : Stało się coś?

Ewa : Projektuję kolekcję, zgadnij dla kogo?

Jim : Hulanicki?

Ewa : Jak zgadłeś?

Jim : Oczy Ci błyszczą, więc albo jesteś chora albo podziwiasz swojego zleceniodawcę, a przecież Barbarę Hulanicki uznajesz za ideał odkąd tylko pamiętam.

Ewa : Czytasz mi w myślach?

Jim : Przecież wiesz.

Ewa : A list?

Jim : List do ciebie.

Ewa : Do mnie? Od kogo?

Jim : Nie wiem, ale z Polski.

Ewa : Pokaż mi to ...

Jim : Przetłumaczysz, na bieżąco?

Ewa : Jak zawsze, wiesz przecież.

" Szanowna Pani Ewo Branicka!

A raczej Szanowna Hrabino Branicka herbu Korczak.  Zapewne znasz etymologię swojego nazwiska, jesteś Polką, wiesz czym była Targowica i wiesz zapewne, jak nasz ród zdradził Polskę, ten jeden, jedyny raz. Piszę ten list do ciebie gdyż jesteś, ostatnią prócz autorki tych słów, dziedziczką rodowej fortuny. 

Nie będę ukrywać, jesteś ode mnie  sporo młodsza. Dziś jestem w takim momencie swojego życia, w którym chciałabym rozliczyć się z tobą w kwestii tego co wiem, i co w razie śmierci jednej z nas nastąpi. 7 posiadłości  a więc :  pałac w Aleksandrii (a raczej to co z niego zostało),  Pałac Zimowy w Białej Cerkwi, Pałac w Wilanowie, Zamek w Suchej Beskidzkiej, Pałac na Nowym Świecie, Pałacyk na Frascati, Pałac w Natolinie, obejmuje dziedziczka i zobowiązana jest utrzymać je samodzielnie, lub z państwem po spole. Zobowiązuje się również nie tylko tę drugą pochować z należytym ceremoniałem, ale spisać historię całego rodu, dziedzictwa jak i zmarłej. Według tradycji rodowej zarówno godność hrabiowska jak i nazwisko są niezbywalne. Znaczy to, że niezależnie od zawartego związku małżeńskiego, pełnionego urzędu, funkcji, a nawet przyjęcia habitu...jesteś, byłaś i będziesz Hrabiną Branicką herbu Korczak. 

Ja natomiast załączam do listu, sygnet z herbem rodowym, abyś jak ja mogła pieczętować listy, dostajesz również medalion, który sprzedaj lub zachowaj wedle uznania, jest warty fortunę ,to również twoja fortuna. Nie liczę na rekompensatę, mówiąc szczerze liczę na zaproszenie, chciałabym poznać cię osobiście, dałoby mi to możliwość opowiedzenia ci całej historii naszego rodu.
Do Zobaczenia Hrabino Ewo Branicka,

Anna Branicka-Wolska"