CHAPTER 26

480 22 0
                                    

Kasalukuyan kong inaayos ang aking mga gamit sa maleta dahil ngagong ang flight namin papuntang Kozushima island sa Tokyo.

“ Princess! Aalis na tayo! Tapos ka na ba?” pasigaw na tanong ni Kuya sa baba.

“ Pababa na!” dali-dali kong zinipper ang maleta't binuhat na ito pababa.

Alam kong ilang araw lang kaming aalis sa bahay na 'to pero parang mas ma-m-miss ko pa ata 'to kesa sa mga pagkain dito sa Pinas.

Habang nakatingin sa bintana ng kotse'y muli kong naalala ang pangyayari kagabi.

Hindi pa rin talaga ako makapaniwala. Gusto, mali, mahal niya rin ako.

“ If you truly love me, then prove it.”

His lips curled a bit. “ Every girl deserves to be earned, Dawn. I won't say I love you if I don't have a plan to court you.” he held my hands, walked closer to me and kissed my forehead.

“ Dawn, may I court you?” I can see the sincerity in his ocean eyes. I know he deserves this answer.

“ I'll give my forty percent  trust in you, please don't break or waste it,  Haruto.”

Muli kong nakita ang matatamis niyang mga ngiti. He pulled me agad and hugged me tightly.

“ I won't, and I will never waste that, Dawn. Aishite—..” hindi niya na natapos pa ang sasabihin niya nang bigla kong tinakpan ang bibig niya.

“ Pa'no mo'ko nagustuhan? I'm not even that attractive.”

“ Maybe you gave me a love potion instead of a poison?” tinignan ko naman siya ng masama at kinurot ang kaniyang tainga.

“ Ouch! I-I'm just kidding, Dawn!”

“ Ewan ko sa'yo! Hindi ka naman pala ser—”

“ Hey, I'm serious and sincere about what I've said earlier.”

Muli akong humarap sakaniya't humalikipkip.

“ Kung gano'n e ano nga?”

“ Cause you're different from other girls.”

“ Sa anong paraan?”

“ I don't know, I just saw something to you that I've never seen to anyone. You're the first girl who made me smile, made me laugh, made me crazy, made me cry, made me beg, because I'm afraid to lose you. I'd rather lose everything except you, you're my only exception in this world that is full of options, Dawn.”

He pulled me closer, held my hand, kissed it and placed it on his cheek.

“ Only a fool would waste a treasure like you.”

I felt warmth with his words.

“ Now...” para akong yelong matutunaw sa mga tingin niya. Nabigla naman ako nang binuhat niya ako't pinaupo sa kaniyang lapi.

“ How 'bout you, Dawn? What did you like about me?”

Pinulipot ko lang ang mga kamay ko sa kaniyang leeg at nagkunwaring nag-isip muna.

“ Hmmmmm...”

“C'mon, say it.” sasabihin ko na sana nang biglang may pumasok na kalokohan sa utak ko..

“ Wala, nakakainis ka kasi.”

Bigla namang kumunot ang noo niya. “ Am I that annoying, Dawn?”

“ Oo, palagi kaya!”

“ Pero yung Gilbert na 'yon hindi?” bigla namang umiba ang ekspresyon ng mukha niya nang itanong niya 'yon.

TANGLED STARS Where stories live. Discover now