Umunat ako't hinanap ng kamay ko ang presensya niya subalit wala siya sa tabi ko. Kaya agad akong bumangon at hinanap siya.
Wala siya sa buong kwarto o 'di kaya'y sa loob man lang ng resort.
Medyo madilim pa dahil pasado alas singko pa lang ng umaga.
And it was so cold.
Hanggang sa natanaw ko na lamang siya sa may tabing dagat. At para bang meron siyang pinapakain na hayop.
Kaya't lumapit ako sakaniya't umupo sa tabi niya.
“ Oh, you wake up too early, Moonbeam.” he said and caressed my hair.
“ Wala ka kasi sa tabi ko, baka kung saan ka na pumunta kaya hinanap kita.”
Narinig ko naman ang mahinang pag-ngisi niya.
“ Haha! You really miss me that fast.”
Muli akong nalungkot dahil naalala kong aalis pala siya mamayang gabi.
“ Hey, are you okay?” hinawakan niya ang aking baba at pinunasan ang luhang hindi ko namalayang unti- unti na palang pumapatak.
“ N-naalala ko lang na aalis ka.”
“ My Moonbeam, is such a crybaby.”
Inalalayan niya akong tumayo at niyakap ng mahigpit.
“ I won't be gone that long. So, hush now, my baby.”
“ K-kahit pa...N-ngayon nga lang halos hindi na ako mapakali kahit ilang oras ka lang na wala sa tabi ko. P-pa'no pa kaya ang isang week?” he used the back of his hands to wipe the tears that were still escaping into my eyes.
“ I'll always call you, then.” sa lamig ng hangin ay nararamdaman ko ang init ng labi niya sa aking noo.
“ I'm gonna miss you too.”
Dahil sa sinabi niya'y niyakap ko siya ng mahigpit.
“ Dapat 1 week lang talaga 'yan ah?”
“ Yup, Madam!”
“Y-yung iba kasing artists na nakikita kong nagc-concert sa ibang bansa, p-pagkatapos nilang mag- concert, nag t-tour pa sila e.”
“ Iwan ko na lang silang lahat sa Canada. I'll tell them na meron pa akong kailangang balikan na baby sa Pilipinas.”
Sa gan'tong sitwasyon ay nakuha niya pa talagang magbiro.
Sinunt*k ko naman ng malakas ang kaniyang dibdib.
“ What's that for?”
“ E ikaw kasi e! Nakukuha mo pa talagang magbiro!”
“ I'm not joking, Moonbeam. So, hush now. Baka hindi ako niyan sumama sa Canada mamaya.”
“ Sir@!”
“ You know....I was planning to stop sa pag- aaral.”
“ Why? Malapit na rin naman tayong grumaduate, bakit ka pa hihinto?”
“ That was before, until I met you. I realized that I shouldn't be content with what I have right now. I should graduate, get a diploma, find a stable job, marry you, and be responsible as your husband and a father to our future kids.”
I smiled after hearing those words to him.
I held his hand and cheek.
“ Sabay tayong grumaduate, sabay nating buoin at abutin ang mga pangarap mo.”
He held my hands and kissed it both.
“ Natin, pangarap natin. Make dreams with me, and let's fulfill those together.”
YOU ARE READING
TANGLED STARS
Romance"Stars may collide, stars may die, but stars will never get tangled." Meet Hope Dorothea Dawn Villanueva, a 22-year-old Entrepreneur student and the Unica hija of her family. Her family spoils her with love, care, and support. She also has true frie...
