LUNA

kabanata 6

Natapos ko na lahat ng dapat ayusin sa kusina, nag naisipan kong maghilamos ulit. Wala nakong naririning na ingay sa loob, baka nakauwi nayung dalawa.

Habang naka higa ako sa kwarto ay naiisip ko kung naayos naba ni kambal ang mga gamit nya. Noon kasi pag wala si tita ako ng aayos ng mga gamit nya pag nag out of down sya. Katokin ko kaya? Hindi naman nyan sa galit. Ganon naman kami mag ayaw pero lilipas lang ang oras ay okay nakami. Tsaka normal na naming asaran yon. Puntahan ko na doon nalang ako matulog. 

bitbit ko lang ang unan ko at Saktong palabas ako ay nadatnan ko syang nasa harapan ng pinto ko, base sa kamay nya ay kakatok ito.

"Patulong ako bal, anong dadalhin ko?"

Aalis din pala, buti nalang nakulitan sakin, kaya ko naman na mag isa rito. Siguro haha.

"Tara sa kwarto mo, wala kapa bang na aayos kahit konti?"

"Wala pa, bat dala mo ang unan mo? Tatabi ka nanaman ba?"

Saktong nakapasok nakami sa loob ng kwarto nang matanong nya yun.

"Oo, aalis ka rin naman na mamaya dito nalang ako matutulog."

"Hindi pwedi."

"Huu bakit? Halus gabi gabi ka kwarto ko natutulog then ako bawal dito?"

"Hindi maari pagkat ika'y isang binibini."

Biglang sabi ng isang lalaki na nasa gilid ng aparator. Huu bat nandito pa to akala ko umuwi na?

"Akala ko nakauwi kana? Bakit nandito kapa?"

"Naaasiwa kaba sa aking pagmumuka kaya ayaw mo akong makita rito binibini?"

"Wala naman nakakaasiwa sa gwapo mong muka, ang akin lang ay gabi na bakit kapa narito ginoong manuelito?"

Hindi naman ito nakasagot sa tanong ko kaya dumiretso nako sa higaan upang dalhin ang unan ko don.

"Bal, nagkausap nakami. Sya na muna ang makakasama mo rito."

"Ha? Sira kaba? Ayos nga lang akong mag isa rito, nakakahiya sa tao. Alam mong maraming trabaho yan. Akala ko nakapgg usap natayo kanina."

"Kung ganon ay hindi nalang ako aalis."

Napahilamos nalang ako sa muka dahil sa inis.

"Pero sabi ni Miguelito ikaw daw ng inaasahan ng ama nya, nakakahiya kung hindi mo sisiputin doon."

"Ikaw bal! Aalis ko na maiiwan rito si ginoong manuelito oh dito nalamang ako?"

"Pagkatapos ng naganap kanina sayo binibini ay hindi naman namin maiwasan mag alala sayo lalo't kung ikaw lamang ang narito."

Hindi ko nalang sya pinansin at umpisan ayusin ang mga gamit nya, edi nagka idea sya kung anong sagot ko. Nakakahiya naman kasi talaga kay  Manuelito kung sasamahan nya ako rito alam kong marami syang gawain sa kanila.
Ha! Tama.  Papauwiin ko nalang sya bukas.

"Oh i think payag na si bal na bantayan mo sya, may tiwala naman ako sayo ginoo, sa kanya lang wala hahaha."

Binato ko nalang sya ng damit para manahimik sya.

Nang natapos ko ng ayusin ay hihiga na sana ako, ngunit nandon na pala ang dalawa na nakasandal lang at nag uusap pa.

Dahil nakagitna nga ang higaan kaya pumunta ako sa gilid ni kambal at doon pumwesto.

"Usog ka bal dito ako matutulog, asan yung unan ko?"

Ramdam ko naman na umusog ito kaya nakahiga nako.