LUNA

kabanata 36

"kung ano ang iyong nais Mahal. Ngunit kung ako lamang ay mas gustuhin kong dumito ka nalamang."
Hila sa sakin nito para mapasandal ako sa kanya. Sa duyan lang kami ngayon. maaga pa naman kaya dito nakami ng usap.

"Ako rin naman ngunit nais ko sana na ako ang gagawa ng ating isusuot para sa ating kasal at papatulong ako kay Nay violina."

"Paano kung balikan ka nga ni ginoong Manuelito?"

"Hindi yan mahal. Kasama ko naman ang aking mga kapatid."

"Kahit na. Iba parin kung ako ang iyong kasama."

Eto nanaman. Noong isang araw pa namin pinag uusapan ang pag uwi ko kay kambal. Gusto ko rin naman dito dahil sa lugar at siempre sa kanya pero kailangan kong umuwi para mag ready sa kasal.

"Mahal naman e."

Huminga ito ng malalim sabay sabing "basta mag iingat ka roon at kung ikay lalabas magpasama ka kapatid mo ha. Dadalawin kita araw araw."

"Baka naman mapagod ka. Dumalaw ka nalamang pag wala kanang ginagawa."
Busy din kasi sya sa mga tanim at nitong nakaraan ay madalas na may nagpapagamot sa kanya.

"Bahala na nga." Nasabi ko nalamang sa kanya dahil hindi ito sumagot.

Napagpasyahan namin bumaba na at mag paalam kila ate Julia.

Actually alam na nila ate julia na nagbabalak nakong bumalik sa bahay namin dahil nakausap na nila si kambal. Pero after din naman ng kasal ay babalik rin ako rito.

Pagkatapos namin mag paalam ay hinatid nga ako ng Juan. Hindi ko na kaylangan dalhin ang mga gamit ko dahil nga babalik din naman ako rito. Tsaka may mga damit naman ako sa bahay.
Kinakabahan man sa pag stay ulit doon sa bayan na yon ay pinili ko padin bumalik dahil kay kambal. Para kasing gustong gusto akong umuwi nito noon pa. Kaya ng nag usap daw sila Ni joselito ay pwedi na akong umuwi nga roon.

"Welcome home!" Bungad ng sira ulong kong kambal haha. Parang naman hindi ako umuwi last week tss.

"Sira ka talaga." Nasabi ko nalang at yumakap ito. Alam naman nila na uuwi ako ngayon kaya nandito rin yung isa.

"Sa tunay na kapatid wala bang yakap?" Singit naman ng isa.

"Para naman hindi tayo ng kita nung isang lingo." Yumakap parin naman ako kahit ganon.

"Mabuti at pumayag ka ginoong juan? Ang akala ko ay ikukolong muna ang aking kapatid doon."

Para naman nahiya si juan dahil napayuko ito haha. Bat wala syang masabe? Hahahah.

"Kumain na muna tayo? Tanghali na kaya."

"Nakapagluto naka bal?"

Tumango nalang ito at tumuloy na kami sa kusina.

"Isa daw sa paborito Luna kaya eto niluto namin." Ngiti ni Joselito at hinapag ang Menudo.

"Lahat naman gusto nyan haha."

"W-wala bang sabaw? Parang gusto ng sabaw ng sinigang na isda. Tsaka pirito." Gusto ko kasi ngayon na maasim na sabaw.

"Tignan mo? May ulam na naghahanap pa?"

"Luu! Nasabi lang e. Pero salamat dito." Kumain na nga tayo.

"Mamayang gabe Mahal ipagluluto kita bago ako umuwi."

Lumilas ang ilan araw na pananatili ko rito. Madalas akong samahan ni bal o minsan naman si Joselito tuwing pumupunta akong bayan. Medyo finofocus ko kasi ang kaylangan namin sa kasal ni juan hindi naman halata pero excited ako hihi. Ganito talaga yata na eexcite ako pero kinakabahan din. Natatakot ako kung anong pweding magyari samin. Sa mga pagsubok na darating. Sana ay kayanan naming lahat.
At sana ay dumito nalamang ako sa panahong ito. Dito nalang basta kasama si juan.