MR.ÖKÜZ (Cameron Dallas)

Sana İhtiyacım Var.

Veeee yeni bölüm!Ay umarım güzel olmuştur.Hikaye üzerindeki ilginize aşığım aşık!Sizi seviyoruum.Okuyanlara vote verenlere ve yorum yapanlara teşekkürlerimi sonuyorum.İyi okumalar!

Yeni bölüm +18 vote ile gelir.

Kelly Clarkson-Beacause Of You ile okuyun.

MEDYADA BORAŞKIM.

2 Hafta.Tam 2 haftadır doğru düzgün yemek yemiyorum,odamdan çıkmıyorum,insanlarla konuşmuyorum,kendime bakım yapmıyorum.En son baktığımda 5 kilo vermiştim.Sürekli kusuyorum.Annemler zorla beni doktora götürdüğünde doktor bunun stresten olduğunu söyledi ve gereksiz ilaçlar verdi.Kısaca ruh gibi dolaşıyorum.Arya ve Emir benimle ne kadar ilgilenseler de kimsenin yüzüne doğru düzgün bakmıyorum.Ulaşmaya çalıştığım tek kişi Arda ve ona da ulaşamıyorum.Telefonlarıma cevap vermiyor.Mesajlarıma cevap vermiyor.Resmen kayıplara karıştı.Ama onu bulmaya kararlıyım işte.

Yine iğrenç bir sabaha kalktım.Tek lokma yemeden formalarımı giydim saçlarımı umursamaz bir şekilde taradım ve çantamı aldım.Okula gittiğimde sırf onu görmemek için 2 haftadır yaptığım gibi hızlıca etrafıma bakmadan sınıfa girdim.Bu 2 hafta içerisinde bir çok kez karşılaşmıştık.Yüzüne bile bakmadım.Her neyse.Okulda bütün gün Arda için ne yapabileceğimi düşündüm.İzmir'e gidicektim.Onu orda bulabilirdim.Nasıl olsa bizim grupta.Çıkış zilinde çantamı hazırlarken Arya'nın bana endişe ile baktığını gördüm.Bu ilk değildi.Herkes 2 haftadır bana öyle bakıyordu.Daha çok acırcasına.

Eve varabildiğimde ilk işim anne ve babamın yanına şirkete gitmek için hazırlanmak oldu.Beyaz düz bir tişört yüksek bel açık renk kot pantolon giydim ve altına da siyah botlarımı giyip üzerime kırmızı kareli gömleğimi giydim.Saçlarımı umursamadan tepeden topuz yapıp evden çıktım.Yürümeye başladım.Biraz yürümek istiyordum.İlerde bir yerden taksiye binebilirdim nasıl olsa.Hızlı hızlı giderken bir motorsikletçi gözüme çarptı.Motor binmeyi cidden isteyen bir insan olsam da annemler bunu hep olumsuz karşıladı.Ama İzmir'den döndüğümde bu sorunu da halledicem.Gözümü motorsikletçiden çektiğim an karşı tarafta telefonla konuşan Bora'yı gördüm.Yürümeyi kestim ve öylece yolun ortasında kaldım.İlk defa bu kadar dikkatimi çekmişti.Beni fark etmemişti ve telefondaki kişiyle kavga ediyor gibi bir hali vardı.

Korna sesi ve fren sesi duyduğum an kafamı sağa çevirdim.Bana doğru hızla gelen araba zar zor frenle durabilmişti.Sürücü sinirle arabadan indi.

''Kızım napıyosun yolun ortasında!''diye bağırdı adam bana.Neden  bilmiyorum ama bir anda gözlerim doldu.Artık o kadar hassas oldum ki en ufak şeyde gözlerim doluyordu.Bora adamın bağırmasıyla beni fark etmişti.

''Bağırma bana!''diye bağırdım bende.

''Yolun ortasında duruyosun sonra bağırma bana diyorsun dua et ki-''derken tanıdığım ve özlediğim ses lafını kesti.

''Dua etki ne?Napıcaksın lan?''dedi sinirle yanıma gelirken.Derin bir nefes aldım.Onu umursamadan yanında geçtim ve yürümeye başladım.Arkamdan geldiğini biliyordum.Yanıma geldi ve bana ayak uydurarak yürümeye başladı.

''Hayatının sonuna kadar benden kaçamazsın.''dedi.Kaçabilirim.Kaçmazsam daha çok severim.Daha çok özlerim.Şimdi bile her gördüğümde kokusunu özlüyorum,gözlerim doluyor.Kriz geçirmek istiyorum resmen.

''Uzak dur benden.''dedim.Sesimi kendim bile özlemişim.Ama sesim buğulu ve soğuk çıktı.

''Elinde sonunda benimle konuş-''derken lafını kestim.Daha fazla sesini duymak istemiyordum.Onu yanımda hissetmek istemiyordum.