MR.ÖKÜZ (Cameron Dallas)

" Kadının Hafızasında Kayıp Bir Adam"

İyi okumalar..

Yeni bölüm +85 vote ve +80 yorum ile gelir.

"N-ne?" diye sordu afallarcasına karşımdaki genç adam. Bir anda gelip elimi tutmuştu. Onu tanımıyordum bile.

"Anne bu kim?" dedim anneme dönüp. Annem kafasını aşağı eğdi.

"O senin.. erkek arkadaşın kızım." dedi genç adama dönüp hafifçe gülümseyerek. Kaşlarımı çattım.

"Neler oluyor?!" dedi genç adam annemlere hafif bir sinirle dönüp.

"Yankı'nın başına aldığı darbe yüzünden hafızasından belli bir süre geçici olarak silinmiş. Bizi hatırlamamasından korktuk ama bizi hatırladı çok şükür. Lise başlarında ki arkadaşlarını hatırlıyor birde. Bizi hala İzmir' de sandı." dedi annem üzgün bir şekilde. Hiç bir şeyi anlamıyordum. Evet annem hafızamın birazının gittiğini söylemişti ama bu insanlar.. Bana garip geliyordu. Hele bu genç adam kesinlikle benim erkek arkadaşım olamazdı. Benim tipim bile değildi.

" Y-yani geçicek değil mi?" dedi korkuyla.

"Bora'cığım.. onu henüz bilmiyoruz,doktorun söylediğine göre bu biraz zorlu olabilirmiş. Hatırlaması için gerçekten istemesi gerekiyormuş en önemlisi, unuttuğu insanlarla bolca vakit geçirmesi de." dediğinde genç adam hayal kırıklığı ve korku ile gözlerini bana çevirdi. Yani.. Sanırım adı Bora.

" Ne yani Yankı beni hatırlamayabilir mi?! "dedi bir anda sinirle. Kaşlarımı çattım.

" Sakin olur musunuz lütfen?! "dedim bende aynı sinirle.

" Anne bu adam gerçekten sevgilim mi benim?! "dedim anneme dönüp.

" Hayatım evet, 3 senedir.. "dedi ve Bora'ya hafif sert bir bakış atıp bana tekrar dönüp hafifçe gülümsedi. Yüzümü buruşturdum.

" Ama bu benim tipim değil ki. "dediğimde kaşlarını çattı. Annem gülmemek için kendini zor tutuyordu. O sırada içeri bir kız ve iki genç çocuk girdi.

" Yankı gerçekten..hatırlamıyor mu bizi? "dedi gözlerimin içine bakıp. Çok derin bakıyordu. İçim cız etmişti. Aramızda çok kuvvetli bir bağ olmalıydı. Ona bakıp bu düşüncelere dalmışken araya annem girdi.

" Tatlım bu da Arya..en yakın arkadaşın, ah özür dilerim bunu hep söylediğimde kızardınız. Kız kardeşin." dedi burukça gülümseyerek. Ben de hafifçe gülümseyip Arya'ya döndüm.

"Merhaba,Arya."dedim.Gözlerinden yaş hücum ederken bir anda hızlıca gelip sarıldı bana.

" Bana Arya demeni bile çok özlemişim, kız kardeşim."dedi ağlarken. Bu kız kalbime dokunuyordu. Hafızamda canlanan şeylerle gözümü kapattım.

*********
''Okula ve sınıfa hoş geldin.''

''Yankı ben.''

''Arya.Memnun oldum Yankı.''

''Bende memnun oldum.''

********
''Hey Yankı!Ya ne oldu!Hiç bir şey anlatmıyorsun ya!Susuyorsun ve susuyorsun!Ben senin suskunluğunu dinlemek değil,acını benimle paylaşmanı istiyorum!''

''Arya..''

''Gel buraya ya aptal!'' ve sımsıkı sarıldı bana.

*********
" NE BOK YİYORSUN SEN! İYİCE AŞTIN KENDİNİ YANKI! BU İNSANLARI UMURSAMAMA DURUMUNU HERKESE YAP AMA BANA ASLA YAPMA ANLADIN MI BENİ!BEN BUNU HAK ETMİYORUM YANINDA OLMAYA ÇALIŞTIKÇA İTİYORSUN SANA NE OLDU BÖYLE! ESKİ YANKI GERİ GELENE KADAR KONUŞMAK İSTEMİYORUM SENİNLE. KEYFİNE GÖRE TAKILMALARDA BAŞARILAR! "