MR.ÖKÜZ (Cameron Dallas)

'Gidenler ve Kalanlar'

MERHABA ARKADAŞLAR!SİZİ ÇOK ÖZLEDİM GERÇEKTEN..ÜZGÜNÜM KAÇ AYDIR GELMEDİ YENİ BÖLÜM AMA ÖZEL SEBEPLERİM VARDI.BUNU YENİ SEZON GİBİ DÜŞÜNEBİLİRSİNİZ ASHDJSHDJ HER NEYSE EN SONUNDA YENİ BÖLÜMÜ YAZDIMM UMARIM ARTIK DAHA SIK YAZACAĞIM ^_^ TÜM OKUYANLARA VOTE VERENLERE VE YORUM YAPANLARA TEŞEKKÜR EDERİM.HEPİNİZE İYİ OKUMALAR SİZİ ÇOK SEVİYORUM!

YENİ BÖLÜM +35 VOTE İLE GELİR.

Bora'nın elini tutup sıktım.Mahvolmuştu.Annesini ameliyata almışlardı.Sıkıca sarıldım Bora'ya.

"Aptalım ben aptal!Ya bir şey olursa ona?!Ben onu çok üzdüm Yankı!"dedi kafasına vurarak.Hemen engelledim onu.

"Saçmalama Bora.Annen çok güçlü bir kadın.Sağ salim çıkıcak inşallah.Çıktığı zaman konuşursunuz.Lütfen kötü düşünme."dedim sarılırken.O sırada annem,babam,Bora'nın babası ve ablası geldi.Ablası ağlayarak ve koşarak ameliyathaneye doğru gitmeye başladı.Resmen kriz gibi birşey geçiriyordu.Bora koşarak tuttu onu ve sarıldı.Onları böyle görünce içim parçalandı.Bu şekilde birbirlerinin yanında olmaları o kadar güzel bir şey ki.

"Nasıl durumu kızım?"dedi annem yanıma gelirken.Omuz silktim.

"Daha kimse birşey söylemedi.Bekliyoruz."dedim.Babam sırtımı sıvazladı.

"Birşey olmayacak,üzmeyin kendinizi."dedi.Bora Selin'i oturttu ve Selin'i sakinleştirmeye çalışıyordu.Yanlarına gittim ve Selin'in önüne geçip yere çöktüm.

"Selin,yapma böyle.Annen iyi olacak.Çok güçlü bir kadın.Biliyorsun."dedim yanağındaki yaşları silip.Selin ağlamasını durduramıyordu.Bora'da ağlıyordu ama kendini zor tutuyordu.Selin'i tutup kafasını omzuna yasladı.Ayağı kalktım ve kenardaki duvara yaslandım.Arya ve Emir geldi koşarak.Korkuyla baktılar hepimize.

''Ne oldu?İyi mi?Birşey olmadı dimi?!''dedi Arya telaşla.

''Kardeşim,iyi misin sen?!''dedi Emir'de Bora'nın yanına gidip.

''Birşey demedi kimse.''demedim bitkin çıkan sesimle.Arya Selin'in yanına gidip destek olmaya çalıştı.

''Ben daha onu yeni buldum!Kaybedemem..anlıyor musunuz??KAYBEDEMEM!''dedi gözlerinden yaş süzülürken.

''Selin'e sakinleştirici verseler iyi olucak,fenalaşıyor.''dedi annem yanıma gelip.Kafamı aşağı yukarı salladım.Ve Selin'in yanına geldim.

''Gel hayatım sen,fenalaşıyorsun bak.''dedim elinden tutup.Elini çekti.

''Bırak!Annemden haber gelmeden şurdan şuraya kıpırdamayacağım!''dedi bağırıp.Güçlü durmakta o kadar zorlanıyordum ki.Kendimi bıraksam bende ağlayacaktım.Mahvolmuştuk hepimiz.Arya da kendini tutamayıp ağlıyordu.Emir Bora'yla birşeyler konuşuyordu.Bora ise öylesine boşluğa bakıyordu.

Saatler oldu ve hala bir ses soluk yok.Hepimiz iyice endişenmeye başladık.Selin'in ağlaması durmuştu ama hiç bir tepki vermiyordu öylece yere bakıyordu.Ben Bora'ya sarılmıştım.Başını göğsüme yasladım.

''Üzülme nolursun.Selin'in yanında böyle olmaman lazım.''dedim yanağını okşarken.Tek kelime etmiyordu.Mehmet amcada öyleydi.Tepkisizdi öylece bakıyordu duvara yere çökmüş bir şekilde.Ameliyathanenin kapısı açıldığında hepimiz ayaklandık.İçerden çıkan doktor boş boş baktı hepimize.

''Üzgünüm..hastayı kaybettik.''dediğinde Selin'in çığlığı doldurdu hastaneyi.Öyle bir çığlıktı ki..Bora yere çöktü ve hüngür hüngür ağlamaya başladı.Yere yumruk atıyordu bağırarak.Selin bedenini yere attı ve bağırışları yankılanıyordu anne diye.Mehmet amca duvara sert bir yumruk atıp kafasını duvara yasladı elleriyle yüzünü kapattı.Arya bir yandan ağlarken bir yandan Selin'i tutuyordu.Emir Bora'nın kendine zarar vermesini engellemeye çalışıyordu.Ben donmuş bir şekilde kaldım.Ayaklarım titriyordu.Kafamın içi bomboştu.Nefes alamıyordum.Annem beni tutar tutmaz kendimi yere bıraktım ve anneme sarılıp ağlamaya başladım.Babam Mehmet amcayı tuttu ve sarıldı.Bora,annesini kaybetti.Bora,hayatındaki en değerli varlığı kaybetti.Ben nasıl toparlanayım şimdi.Ben nasıl iyi olayım.Bora ne olacak?Bora'yı nasıl toparlayacağım.Nasıl dayanacağız bu acıya?!