MR.ÖKÜZ (Cameron Dallas)

Evden Kaçmak.

Herkese merhabaa!Umarım istediğiniz gibi bir bölüm olmuştur!Hikayeye karşı ilgi beni çok mutlu ediyor.Hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim!Seviliyorsunuz ^^ İyi okumalar!

Yeni bölüm +22 vote ile gelir.

MEDYADA BORA ARSOY <323643624

Selena Gomez-Ghost Of You ile okuyun.

Örtüyü biraz daha üzerime çektim.Deli gibi ağlıyordum resmen.Kapı aniden açıldı ve duvara çarptı.

''Yankı!Cezaya kalmamışsın!Noluyo sana ha!''diye bağırarak girdi babam.Örtüyü üzerimden çektim.Yataktan kalktım.Duygusuzca ona bakıyordum.Kaşlarını çatarak baştan aşağı süzdü beni.

''Kızım senin bu halin ne?''dedi tedirgin sesle.

''Bak,''dedim kısık sesle.

''BAK KIZINA!BÖYLE OLMAMI İSTİYORDUN DİMİ!AL!MUTLU MUSUN!''dedim bağırarak.

''Ne biçim babasın sen ha?''dedim kısık sesle.Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.Elimi burnuma götürdüm.

''Çok mu battı mutlu olmam!Çok mu battı sevdiğim biriyle olmam!''diye bağırdım.Ellerini saçlarına daldırdı.

''Yalnızım işte..Aynı zamanda ruhsuz,aynı zamanda kalpsiz,aynı zamanda yok olmuş.''dedim ruhsuzca.

''Sen böyle bir insan değildin baba.Noldu sana?Noldu benim mutlu,anlayışlı babama?Nerede!''dedim.

''Sırf bir yerlerde Yankı Doğan'ın sevgilisi var diye adım çıkar diye mi korkuyorsun?''dedim.

''Sen anneme aşık değilmişsin.Hayatında hiç aşık olmamışsın.Aşık olsaydın eğer,anlardın beni.''dedim ve ellerimi yumruk yaptım.Avucum acıyordu.

''Biliyor musun-''derken sözüm kükremesiyle kesildi.

''Eşyalarını topla Yankı yarın Ankara'ya gidiyorsun!''dedi.Beni Ankara'ya yollıycağını sanıyorsa yanılıyordu.

''Eğer gitmezsem?''dedim meydan okurcasına.

''Başka seçeneğin yok.''dedi.Her zaman bir seçenek vardır.Ama ben Ankara'ya git-mi-yo-rum.

***

Gece 3 olduğunda annemler kesin uyumuştu.Ufak bavulumu çıkartıp içine ne bulduysam koydum.Bu ev artık beni tiksindiriyordu.Herşeyimi aldığıma emin olduktan sonra yavaşça odamdan çıktım.Adımlarıma dikkat ederek bahçe kapısına geldim.Son kez eve göz gezdirdim.Kendimi dışarı attığımda içimi özgürlük hissi kaplamıştı.Ön taraftan çıkamazdım.Güvenlik vardı.Güvenlik kamerasının ve güvenliğin olmadığı tek taraf yan kapıydı.Bahçenin kenarından geçerek yan tarafa ulaştım.Uzun demirleri tırmanarak atlattım.Ve koşabildiğim kadar koşarak uzaklaştım.

Yeterince uzaklaştığımı anladığımda telefonumu çıkardım.Aryalara gidemezdim.Annemler direk beni bulurdu.Emir'i arasam,Bora'ya söylerdi ve blablabla.Aslında Bora'ya söylese nolucaktı ki?Çok mu önemsediği vardı sanki.Gecenin 3'ünde gidicek yer arıyordum.Tek çarem Poyraz kalmıştı.Onu aradım.Uzun uzun çaldı.Tam umutsuzlukla kapatıcakken açıldı.

''Yankı?''dedi boğuk çıkan sesi.

''Şey rahatsız ettim ama..''dedim.

''Saçmalama,noldu?''dedi.Derin bir nefes aldım.

''Evden kaçtım.''dedim.

''Ne?''dedi şaşkınlıkla.

''Gidicek bir yerim yok.Senin dışında başkasını arayamazdım.Ama eğer yardım etmek istemezsen başımın çağresine bakabi-''dememe kalmadan sözümü kesti.