MR.ÖKÜZ (Cameron Dallas)

'Mükemmel Bir Baba'

''Ne diyosun lan sen.''dedi Bora söylediğim şeyin şokunu atlatmaya çalışırken.Bana alev fışkıran gözlerine çevirdim gözlerimi.Donuk bir şekilde baktım.

''Sen kapa çeneni.Hiç bir şey söylemeye hakkın yok.''dedim donuk sesimle.Gözlerini yumdu ve 2 saniye sonra ayağa kalkarak arkasında ki duvara yumruk geçirdi.

''Yankı Hanım,şu anda bu kararınızı ciddiye alamam.Lütfen biraz daha düşünün-''diyordu doktor ama Bora'nın kükremesi böldü her şeyi.

''DÜŞÜNMEYECEK LAN.O ÇOCUĞU ALDIRMAYACAK.ÇIKIN DIŞARI.ÇIKIN LAN ÇIKIN!''diye kükrediğinde gözümden düşen yaşı sildim hızlıca.Herkes yavaş yavaş dışarı çıkarken Arya kulağıma eğildi ağlarken.

''Bora'yı dinle.Düşündüğümüz şeyi yapmamış.''dedi ve gülümsemeye çalışıp yanağıma minik bir öpücük kondurdu ve çıktı.Herkes çıkınca Bora öfkeli gözleriyle bana susarak bakmaya devam ediyordu.

''Çocuğu aldıracağım,bu konu burada kapanıcak.Benim çektiğim acıları günahsız bir bebeğin çekmesine izin veremem.''dedim ve kafamı öbür tarafa çevirdim.

''YANKI!''diye kükredi.Ben umursamayınca derin derin nefes alarak kendini sakinleştirmeye çalıştı ve yanıma oturdu.

''Aldatmadım seni.Yemin ederim aldatmadım.Telefonda yanlış anlaşıldı.''dediğinde gözlerimi kapatıp bekledim bir süre.

''Bana bakar mısın?''dedi az öncekine göre fazlasıyla kibar bir şekilde.Biraz bekledikten sonra yavaşça kafamı ona çevirdim.

''Can'ın barına gittim.Babamın yakın bir arkadaşının oğlu.Onunla oturuyorduk barda.Yanına bir kadın almış.Benimle ilgisi yoktu.Tam kalkmıştım mekandan,sakin bir yere gidecektim içmeye o sırada siz aradınız.Ben sizinle konuşurken kadın da yanımda Can'a duyduklarınızı söyledi.Aldatmadım ben seni aldatmam.''dedi gözlerinden yaş akarken.Benim göz yaşlarım da akıyordu onun karşısında.Burnumu çekip konuşmaya başladım.

''Aldatmadın.Ama bıraktın beni.''

''Ne?''

''Bıraktın,ben ne hayallerle söyledim sana bebeğimizin olacağını.Sense bıraktın beni.Bu şey olmasaydı gelmeyecektin.Terk edip gidecektin beni.''dedim ağlarken.Telaşla ellerini yanaklarıma yerleştirdi.

''Hayır hayır hayır!Saçmalama Yankı nolur,saçmalama güzelim.''dedi gözyaşları içinde yüzümü okşarken elleri.

''Niye gittin o zaman beni öylece bırakıp,niye gelmedin yanıma,niye dönmedin bana.''

''Korktum.Korktum ama,kendimden korktum.Ne hissedeceğimi şaşırdım.Daha seni tam anlamıyla mutlu edemezken bebeğimize nasıl bakarım,onu üzer miyim çok korktum.Ben kendimden korktum güzelim,senden değil kendimden kaçtım.Düşünmeye ihtiyacım vardı.Biliyorum bunu çok yanlış şekilde yaptım.Aptalın tekiyim biliyorum.Sana ve bebeğimize bir şey olacak diye çok korktum Yankı.Çok korktum.''dediğinde bu söylediklerini beklemiyordum.Hafif bir şaşkınlıkla gözlerinin içine bakmaya devam ettim.

''Bebeği reddetmeyecek miydin?''

''Asla!Ne olursa olsun bebeği reddetmeyecektim.Kızgınlığımda korkumda kendimeydi.Bana biraz ağır geldi.Sevdiğim kadını bile istemeden incitirken bebeğimizi de seni incittiğim gibi incitmekten korktum.Ama daha beterine yol açıyordum işte!Zararım kızım ben.Zararım sana.''dediğinde titreyen ellerim yüzüne gitti.Parmaklarım yanaklarında gezerken cevap verdim.

''Aptalsın evet,neredeyse bebeğimizi kaybetmemize sebep oluyordun.Ama bana zarar değilsin.''dediğimde çaresizce gözlerimin içine bakıyordu.Parmaklarımı dudaklarında gezdirmeye başladım.