MR.ÖKÜZ (Cameron Dallas)

Kara Bahtım

Selamlar. Bu kısmı okursanız sevinirim. ARTIK HİKAYEYİ BİTİRMEYİ DÜŞÜNÜYORUM. Belki buna dikkat çekip okumanızı sağlayabilirim. Bu hikayeyi 2015'ten beri yazıyorum ve artık Arka Sokaklara dönüp sizi sıksın istemiyorum. Sadece bilmenizi istiyorum. Yavaş yavaş sonlara geliyoruz. Bilginize.

Medya-Bora Arsoy.

Şoka girmiş şekilde elimi ağzıma götürdüm.

''Noldu sana!''dedim telaşla ve içeri girdim.Hiç bir şey demedi ve yüzünü başka tarafa çevirdi.

''Yok bir şey.'' diyerek içeri geçti o da.Arkasından telaşla gelmeye devam ettim.

''Nasıl yok bir şey Cem!Yüzün berbat halde!Bi bana bakar mısın lütfen!''dedim kolundan tutup kendime çevirerek.Oflayarak yüzüme baktı.

''Yok bir şey diyorsam yok bir şey Yankı!Bir kaç çocukla atıştım."dedi beni tersleyerek. Anlamaya anlamaya yüzüne baktım.

" Bu nasıl atışmak? Böyle atışma mı olur?! Mahvolmuş yüzün! "dedim yüzüne bakmaya çalışarak. Oflayarak kendini geri çekti.

"Ya yeter Yankı! Sanane! Sana açıklama yapmak zorunda mıyım ben?!"dediğinde şoka girdim. Bir anda gürlemişti bana. Lan noluyo. Bunların benimle zoru ne lan! Bıktım ha ben bu işten! Cem böyle yapıcak bi insan değildi hem! Abi yeter ya valla yeter!

" Noluyor Cem? Endişelendim sadece."dedim anlamaya anlamaya suratına bakarken.

" BİŞEY OLDUĞU YOK!"diye bağırdığında gözlerim pörtledi.

" İki konuştuk diye hayatımı sorgulayabileceğini mi sanıyorsun sen! "dedi daha kısık sesle bağırıp. Sadece yüzüne baktım ve derin bir nefes aldım.

" Ne bok yiyorsan ye. "dedim ve hızlıca çıktım evden. Abi ben nasıl bir bahtsızım. Kara bahtım ve kör talihim, benden ne zaman vazgeçeceksiniz? Ben sıkıldım siz sıkılmadınız mı?! YETER! Bu kara düşüncelerim arasında süzülürken Arya'yı aradım.

" Yankı Hanım? "diyerek açtı telefonu neşeli bi şekilde.

" OF ARYA OF! "dedim sitemkar bir şekilde.

" Çok özür diliyorum, Yankı hanım değil, Sitemkar Yankı olmalısınız siz?"dediğinde gözlerimi devirdim.

" Şurda kara bahtım ve kör talihimle savaşıyorum, sense arkadaşınla dalga geçiyorsun! "dedim atarlı atarlı.

" AMAN! Dur orda sitemkardan atarlıya seviye atlama sakın! Noldu anlat kuzum. "dediğinde arabayı kenarı çektim ve derin bir nefes aldım.

" Bugün Cemle buluşucaktık ya hani biz,buluşmadık."

"Aa!Neden buluşmadınız!" dedi şaşırmış bir şekilde.

"Cem'i aradım aradım açmadı. Sonra arkadaşları aracılığıyla evini buldum. E çok merak ettim bir de bişey mi oldu diye çünkü hiç bir şekilde ulaşamıyodum.Bi gittim çocuğun yüzü mosmor!Her tarafı şişik şişik,kavga etmiş belli. Sordum noldu diye beni bir tersledi bir bağırdı bana. Resmen kovdu beni. Neymiş iki konuştuk diye ben yüz mü bulmuşum. Ya Arya ben ne zaman bunların normalini bulucam! "dedim ve aldığım nefesi geri vererek kafamı direksiyona yasladım. HAYAT ÇOK ZOR LAN.

" Ay tamam sakin ol Yankı. Dünya'nın sonu değil ya. Zaten benim içime sinmemişti o çocuk. Nerdesin sen? Oturup konuşalım adam akıllı. "dediğinde kafamı kaldırdım. İçicem ulan.

" Hayatımın boşluğundayım Arya.Ve gidiyorum şuan! Gitmem gereken yere! "dediğimde Arya cırladı tabi hemen.

" Yine nereye Yankı! "dediğinde sinsice gülümsedim.