MR.ÖKÜZ (Cameron Dallas)

''Hala bana aşıksın''

Uzun süre sonra yeni bölüm!Umarım başarılı olmuşumdur.İyi okumalar güzel Mr.Öküz okuyucularım!

''Bunu ne cürretle yaptın!Hala seni hatırlamıyorum ve hiç bir şeyim değilsin!''diye bağırdı bir anda.Şok olmuştum.Bir an hatırladığını düşünmüştüm..

''Y-Yankı-''derken lafımı kesti tüm öfkesiyle.

''Seni sevmiyorum ve sevmeyeceğim!O Yankı sevmiş olabilir ama artık o Yankı yok!Bir daha sakın yaklaşma bana!''diye iktirdi beni bağırıp.Öylece yüzüne baktım.Hızlıca uzaklaştı yanımdan.Hiç bir şey yapamadım sadece arkasından baktım..

*****************

''Hatırlamıyor işte amınakoyayım!Her boku denedim ama..hatırlamıyor beni!''diye bağırdım önümdeki viski şişesini kafama dikip.

''Hatırlamıyor diye bu hale mi giriceksin Bora!Kendine gel.Bütün gün evde içip sıçmakla olmuyor!''dedi Emir karşımda dikilirken.

''Ne yapayım Emir?Söyle ne yapayım!Kız için bir yabancıdan başka biri değilim!''dedim sinirle.

''Çaba Bora!Çaba göster!''dedi sinirle ve evden çıkıp gitti.Sinirle elimdeki şişeyi duvara fırlattım.Amınakoyayım bu nasıl bir kabus!Amınakoyayım!Siktir!Yankı beni hatırlayacaktı.Beni hatırlamak zorunda.Ben onun ilk ve tek aşkıyım.Hatırlayacak.Bora Arsoy'um lan ben!Unutamaz beni!Sinirle arabanın anahtarını alıp evden çıktım.Arabayı hızla Yankıların evine sürdüm.Kapıyı çaldım büyük bir gürültüyle.Bir kaç dakika sonra Yankı uykulu gözlerle açtı.

''Ne işin var senin burada?''dedi kaşlarını çatarken.Başımın dönmesini ve sarhoşluğumu umursamayarak ona doğru bir adım attım.

''Konuşacağız Yankı Doğan!''diye bağırdım.O da geri bir adım attı.

''Manyak mısın sen!İyi değilsin!Evine git!''diye bağırdı sinirle.Durdum ve çene kaslarımı sıktım.

''Benim evim sensin.''dedim kırılmış ses tonuyla.Bir süre yüzüme baktı diyecek bir şey bulamamış gibi ve yutkundu.Daha sonra kafasını iki yana salladı kapıyı tuttu.

''Gitmezsen polis çağıracağım!''dedi sinirle va kapıyı kapatmaya yeltendi ama direk tutup engelledim.

''Yankı!Deli oluyorum deli!''diye bağırdım tüm gücümle.Gözlerini sıkıca kapayıp etrafa baktı.Sinirle tısladı.

''Bak bağırma.İnsanları başımıza toplayacaksın.''dedi.Kahkaha attım.

''Gelsin!Gelsin hepsi!Onlara da anlatayım nasıl deli ettiğini beni!''dedim tekrar bağırıp.Sinirle kolumdan tutup içeri soktu ve kapıyı kapattı.

''Derdin ne senin!Ne işin var burada!''dedi nefretle bakarak.

''Derdim sensin!BENİM TEK DERDİM SENSİN.''dedim kollarımı iki yana açıp bağırarak.

''SENİ İSTEMİYORUM.KAÇ DEFA SÖYLEYECEĞİM.''diye bağırdı o da.Kelimeleri hançer gibi teker teker kalbime saplanırken.Kafamı acıyla iki yana salladım.Gözümden akan yaşlar yanağımı ıslattığında gözlerimi kapattım ve yutkundum.

''Yalan söylüyorsun.Seviyorsun sen beni.Farkında değilsin.Kabullenmiyorsun.''dedim hafifçe tebessüm edip.

''Hasta mısın sen!Sevmiyorum işte!''dedi.Ama bir şeyler vardı.Yankı'yı kendimden daha çok tanıyordum.Bunu içinden gelerek söylemiyordu.Bazı şeyler..yanlıştı.Yalvaran gözlerle Yankı'ya baktım ve göz yaşlarım akmaya giderken önüne gelip ellerinden tuttup ve dayanamayıp yere bıraktım kendimi.Dizlerimin üzerinde dururken kafamı tuttuğum ellerine koymuş ağlıyordum.