Dance With You

56%

Apollo

Fvck!! Nagising ako sa sakit ng ulo. Fvck it! Bakit nga ba ako naglasing kagabi?! Ahhhhhh! Alam ko na!

Its Scylla. I hope I could get over with my life like this pero nooooooooo! My mom suggested to contact her daughter's father and she seemed to have agreed on it. Greeeaaaat!

I fvcking hate it! I grew to love both of them as my own. Parang sariling pamilya ko na sila pareho. It's as if Cybele was my own flesh and blood. Tapos ngayon, mababalitaan ko na Scylla's planning to reach out to him to let him know about Cybele?!! Para ano pa?! Para lang ireject siya nung g@gong lalaking yun?!

I got out of bed at paglabas ko ng kwarto, she was already cooking. I sat down at the high chair sa counter table. Hinainan niya ako ng breakfast.

"Hangover na naman.... Ba't ka kasi naglalasing ng ganun? Its been so long since I last witnessed you that drunk!" Panimula niya.

"You don't need to know." Sabi ko at kumagat sa toast.

"Bakit nga?" She insisted. Oh sige!

"Dahil sayo." I murmured. Napalingon naman siya sa akin at lumapit.

"A-anong sinabi mo?" She asked trying to make sure.

"Ang sabi ko, ikaw ang dahilan kubg bakit ako nagpakalasing!" Sinagot ko siya. Yung pabalang.

"Excuse me? Ba't kung makapagsalita ka parang may ginawa akong mali?!" Medyo nagtataka na naiirita niyang tanong. Pwes ako, nagsisimula na ring kumulo yung dugo ko.

"Meron! Yung pumayag ka sa sinabi ni Mom! Yung makipagkita ka dun sa g@gong yun!" Wala na! I lost it!

"A-apollo?!! What the fvck are you saying?! Ginagawa ko lang naman ang tama ah?! Tsaka hindi ba pwedeng makipagkita sa kanya?!" Pabalang niyang sinabi sa akin.

"Mali!! Maling-mali! He rejected Cybele! Even before she was born! What makes you think na tatanggapin niya ang bata ngayon at nandyan na talaga si Cybele?!!" Hindi ko na napigilang pagtaasan siya ng boses. Nagsimula namang umiyak si Cybele. I guess napataas talaga ang boses ko. i even scared her.

"Fvck." I cursed and went to my room. Parang ang unfair lang?! Ako na nga ang nandito at tinutugunan yung reponsibilidad ng g@gong lalaking yun tapos hindi pa rin sila kuntento?! Gusto pa rin nilang kilalanin yung lalaking yun?!

Tinawagan ko si Matt.

"Pre, another round again tonight." I told him. Just fvck with it! I don't care anymore. Kung gusto nilang kilalanin yung tatay ni Cybele, I don't care anymore. Eto lang ang sinasabi ko, I will always be the only one to accept both of them like they're my own. Hinding-hindi kayang punan ng lalaking yun kung ano man ang nagawa ko na sa kanila.

〽️〽️〽️〽️

Scylla

Hindi ko siya maintindihan?!! Kahit naman na hindi tanggapin ni Wright si Cybele, at least nalinawan na ako na hindi talaga siya kailangan ni Cybele sa buhay niya. At hindi pa naman namin alam kung irereject lang niya kami eh. Malay mo nagbago na yung tao?!

Tsaka ayaw niya yun?! Wala na siyang aalagaan pang iba?! Pwede na niyang enjoyin yung buhay niya bilang binata!!

Habang naghuhugas ng pinggan, I saw him leave. Hindi ko na siya kinausap pa. I don't care whatever he does, wherever he wants to go, tngna! Kahit hindi na nga siya umuwi, ok lang eh!

Chineck ko na lahat ng mga dinala ni tita na mga groceries. Madaming mga pang-emergency pero wala yung ibang mga necessities kaya mukhang mapapalabas ako ah.

"Cybele, we're going out ha?" I told her and strapped her on my frontpack tapos kinuha ko yung bag na linalagyan ng needs niya.

Pagdating namin sa grocery, iniwan ko na sa sasakyan yung mga gamit ni Cybele. I'm wearing my front pack na lang dahil hindi pa pwede si Cybele sa chair nung cart.

While we were going aisle by aisle, may biglang kumalabit sa akin, I turned around and didn't expect to see who I saw.

"Jett?! Hala! Long time no see!" I said and hugged him. I hugged him lightly lang dahil baka masaktan at mapipi si Cybele. He hugged me back laughing.

"Long time no see din. Who's this cutie!" He asked as he played with Cybele a little.

"Cybele, she's my daughter." I told him. Nagulat siya at napatingin sa akin. Naging seryoso naman bigla yung expression niya.

"So, totoo pala. May anak ka na. Who's the father? Apollo?" Deretsahan niyang tanong.

"No! No, no, no, no, no. Hindi siya. Si, si ano, si Wright." Medyo nag-aalangan pa akong sagutin yung tanong niya kasi ayoko nang sinasabi pa sa iba yung tungkol sa nangyari sa amin ni Wright eh.

"Wright?! Paanong?! Diba binasted mo na yun dati? What happened?" Tanong niya.

"Coincidentally, nagkita kami sa isang bar, I got drunk, at yun! He went that far. Tapos nung nalaman niyang buntis ako, nawala na lang din siyang parang bula." I briefly told him.

"Sorry to hear that. Pero at least, you have a cute baby girl!" He said and caressed Cybele's head.

"Oo nga eh." I agreed to him.

"So ano nang ginagawa mo ngayon? What do you plan to do? At ba't di na kita nakikita sa malapit sa school?" He asked. Oo nga pala. Dun pa rin siya sa dati kong school nag-aaral.

"Hmm... Sa Esapana na kasi ako nakatira, I live with Apollo, in his condo unit. Pero walang namamagitan sa amin ah! He's just being my best friend as always. Tapos next year, tatapusin ko na yung grade 12, so I'm one year late na gagraduate." I told him everything. I can always open up to Jett. He always listens and he has always kept my stories and secrets for himself kapag confidential.

"So parang magroom or house mate kayo? Eh pano anak mo? Doesn't he get mad or irritated kapag umiiyak siya?" Tanong niya.

"Hindi. He likes having her around. May dalawa nga kaming crib eh. Isa sa room niya, isa sa room ko." Sabi ko sa kanyan.

"Parang siya na ang ama ah!" Pang-aasar niya. I just rolled my eyes at him.

"Tulungan na kita." Pagpiprisinta niya. He pushed my cart for me. I went along with him. Naglagay na ako ng mga kailangan ko sa cart and nagbayad na din.

"Sobrang saya ko at nakita ulit kita. I hope to see you soon." Sabi niya habang tinutulungan niya akong ilagay yung mga pinamili ko sa sasakyan.

"Yes, of course. Magkikita pa tayo. What's your number?" I asked him. Ang tagal ko din siyang di na nakikita eh. Hindi ko na rin alam kung yun pa rin number niya.

"Yun pa rin. Ikaw?" He answered then asked.

"Yun din." Sagot ko sa kanya. We bid goodbye. He walked away. Ako naman, isinakay ko si Cybele sa sasakyan sa seat niya at umuwi na rin. What a nice turn of events, kahit na ang pangit nung breakfast ko...