Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 1 •Kirli Ve Tozlu•

Herkese Merhaba!
Medya: Selen Gündüz

Küçük birkaç cümlemin ardından,sizi bölüm ile başbaşa bırakacağım :)

Öncelikle,şunu bilmelisiniz ki bu kitap Mafya Lisede serisinin bir ek kitabı olarak sadece Poysel'i anlatıyor.Hikayelerine dair küçük ayrıntılar,Mafya Lisede serisinde yani.Lakin Poysel ile yeni tanışacak okurlar için,bu bölümü yeniden ele alma kararı aldım.Yani bu bölüm ile sıfırdan başlasanız dahi,çok karmaşık bir hikayenin içerisinde kendinizi bulmayacaksınız :)

***
Selen GÜNDÜZ

Gözlerimi kapatıp,güneşin tadını çıkartıyordum.Hayata her zaman yeniden başlama imkanınız vardı.Küçük anılarım,hızla zihnimde canlandı.Benimkisinin yeniden başlamasına sebep olan ise  Esila'nın hayatıma girmesiydi.Onunla beraber açılan felaket örgüsü,çoğu zaman bizi tehlikenin göbeğine atmış olsa dahi dostluğumuzu güçlendirmişti.Esila'nın küçük bela tesadüfleri,bizi okulun en tehlikeli grubu ile birleştirmiş ve küçük bir savaşa girmemize neden olmuştu.Bahsettiğim şey,küçük ergensi kavgalar ve okulu kapsayan anlaşmazlıklardan çok daha fazlasıydı.Tam olarak bahsettiğim şey,gövdeyi kan götürecek türden olaylardı.Bu olaylar bizi çoğu zaman çileden çıkarsa dahi,kalplerimize küçük aşk tohumlarının serpilmesine de sebep olmuştu.Kendi halinde kötü sandığımız,Uras Demir ve çetesi gerçek anlamda kötüydüler.Üstelik bu sadece onları kapsamıyordu.Poyraz Karahan,kalbimin küçük fillerini yerinden hoplatan ve onları olağanüstü bir hale sokan adam tam olarak oydu.Oda Uras ve çetesine dahildi fakat tek başına dahi tüm belaları çekmeye yeterliydi.Donuk gözleri,hiç gülmeyen yüzü ile tam bir gizem balonuydu.Şuan ki hayat hedefim ise o balonu patlatıp,içerisinden çıkacak sevimli kişiliği görmekti.Lakin bu hiç kolay olmuyordu.O hayali kalkanlarını çevresindeki her kız için kuşanmış,sadece kızlarla arzularını karşılıyorsun bir pislikti.Çoğu zaman düşmanları yüzünden başım belaya girmiş,hatta onun öldüğünü dahi sandığım anlar olmuştu.Herşey şimdi daha berraktı.Artık sadece istenmiyordum.Ölme ihtimali ve diğer tüm ayrıntılar azalmıştı.İçimden bir ses bunun kısa bir süreliğine devam edeceğini söylese dahi umursamadım.Onunla olabildiğince vakit geçirip,onu iyi olduğuna inandırmak istiyordum.Sevebileceğine,gülebileceğine ve yaşadığına dair küçük fısıltıları onun ruhuna işlemek adına,elimden gelen herşeyi yapıyordum.Kendi kendime öldürdüğüm küçük dakikalar,beklenmedik biri ile bölünmüştü.Yavaşça ona doğru dönüp,donuk bakışlarının arkasındaki gerçek Poyraz ile karşılaşmaya çalıştım.Küçük bir duygu kırıntısına dahi razıydım fakat o öylece donuk bir şekilde bakıyordu.

"Tek kelime etme"

Dudaklarımı içeri doğru bükerken,omuzlarımı yavaşça yukarı kaldırdım.Burada olmasının sebebini açıkça merak ediyordum fakat sormamam için gereken tüm tehditleri birkaç kelime ile fısıldamıştı.

"Neden buradasın?"

Herşeye rağmen yinede ona sormuştum.Beni sürekli kendinden uzaklaştırmaya çalışan biri,neden şimdi yanımdaydı?.Bunu öğrenmek boynumun borcu gibi birşeydi.Ters bir bakış atıp,yavaşça oturduğu banktan kalktı.

"Sana birşey göstereceğim,beni takip et"

Tereddütle ona baktım.Onu lisenin başından beri görüyordum fakat onu tanımıyordum.Hâlâ bu böyleydi.Aslında biraz da savaşım bunun içindi.O soğuk donuk cüssesinin içerisinde taşıdığı,pamuk kalbine ulaşmak istiyordum.Birkaç saniye düşünüp,hızla onun gibi ayağa kalktım.Onu tanıyıp,taşlaşmış kalbini kırmam için yeni bir şans elde edebilirdim.Adımlarımı hızlandırıp,biraz gerisinde kaldığım Poyraz'a yetiştim.Bir müddet sessizce yürümüştük.