Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 20 •Ruha Bırakılan Dümen•

Selaam yine bir MLP bölümü ile beraberiz.Her ne kadar Poysel için ayrılan kitabımızda olsakta bu bölümde tüm karakterlerimiz neredeyse var.Bu bölüm bağımsız bir bölümdür.Yorumlarda bahsettiğiniz şarkılardan hiçbirini bağımsız bölüm olduğu için seçmedim fakat bir sonraki Poysel bölümünde sizin için Poysel olan şarkılardan en uygununu seçip ithafı o kişiye vereceğim.Umarım bu bölümü beğenirsiniz keyifli okumalar <3

***

Ece Solmaz

Efran'ın saçlarımda gezinen elleri yavaşca omuzuma doğru indi ve beni omuzumdan tutup yavaşça kendine doğru çevirdi.Yüzündeki ifade gülme isteğimi tetikliyordu.Dudakları yukarı doğru rahatsız bir ifadeyle kıvrılmıştı.Gözlerinde rahatsızlığını son derece barindiran bir ifade vardı ve kaşları hafifçe çatılmıştı.

"Ne oldu çekirgem?"

Parmaklarımı yüzünde gezdirirken gülümsememe engel olamamıştım.Kalbide en az yüzü kadar yumuşaktı.Onun bu özelliklerini seviyordum.O bir rengin egemenliği altına giremeyecek kadar bağımsız bir ruha sahipti.Tüm renkler üzerinde cezbedici bir etkisi vardı.Tam olarak bir dengesi yoktu.Dengesizlik ve bağımsızlık üzerine kurulmuş bedeni onu daha çok sevmeme neden oluyordu.Bileğime taktığı simitten huzursuzca büyük bir ısırık aldığında ani hareketi ile korkup geriye doğru kaçmıştım.Belimden tutup yeniden beni kendine doğru çekti.Ağızındaki lokmayi bitirdiğinde bu haline dayanamayıp yanağına bir öpücük kondurdum.

"Hadi ama sevdiceğim.Söyle ne sebep oldu benim çekirgemin huzursuzlanmasına?"

Gülümsedi ve elleri gözlerimi kapattı.
Neler olduğunu anlamamanin verdiği şaşkınlık ile ne yapacağını bilememiştim fakat ona karşı koymadım.

"Neden kapattın gözlerimi Efran?"

Efran'ın kahkahası kulaklarıma dolduğunda yüzümde aptal bir sırıtış belirmişti.

"Dalgalar göremesende sana huzur veriyor değil mi çekirge?"

Gülümsedim.Efran'ın çıkacağı yol nasıl bir yoldu bu cümleden sonra bilmiyordum ama ona cevap verdim.

"Huzuru görmeme veya duymaması gerek yok Efran.Onu hissediyorum,tam arkamda etrafına neşe saçan bir mafya"

Efran'ı göremesemde güldüğünü hissedebiliyordum.Yanağıma küçük bir öpücük kondurdu ve eski mesafesine geri döndü.

"Geceleri dünyamı aydınlatıyorsun kadın.Zihnimdeki karanlığa yıldız oluyorsun.Bir gün sen gidersen beni kim aydınlatacak?"

Yüz ifadesinin nedenini artık anlıyordum.Efran yine uzak ve saçma fikirler yüzünden moralini bozuyordu.

"İşte bu yüzden kapattım gözlerini,bir gün benden gidersen dünyamın nasıl olacağını kendin gör diye"

Ellerini yavaş yavaş gözlerimden çekti.İlk birkaç saniye ışığa alışabilmek adına gözlerimi kısık tuttum.Görüş alanın normale döndüğünde ona döndüm ve ellerimi boynuna doladım.

"Benim ay dedeciğiim senin olduğun yerde ben eksik olur muyum hiç?.Ay dedesiz yıldız,yıldızsız gece olmaz.Düşünme bunları"

Gülümsedi ve bana sımsıkı sarıldı.Kolları arasında huzurdan boğuluyormuş gibi hissediyordum.Sessiz kalıp bunun keyfini çıkartırken bende tıpkı onun bana sarıldığı gibi ona sarıldım.

"Almanyadan akrabası gelmiş teyzeler gibisiniz ulan yeter artık.Yakmıyorum ulan dilek feneri falan.Kıçım dondu benim gidiyorum yemişim dileğini!''

Sabahın erken saatlerinde soluğu hep beraber sahilde almıştık.Esila ve Burçinin küçük heyecanları uğruna hepimiz kumların içerisinde sürükleniyorduk.Atara kalkan Eymen'i hepimiz gülerek izlemiştik.Üzerinde sadece ince bir tişört ve deri ceket vardı ve doğal olarak soğuktan ötürü atarlanıyordu.