Narin,saf ve pembemsi bir kişiliğe sahipmiş gibi görünse de güçlü,sabırlı ve inatçı bir kız.
Asabi,sinirli,hayata karşı kırılamaz bir öfkesi olan bir adam.
Sevdiği için savaşan,onun karanlık dünyasının topraklarına kendi elleri ile açtığı mavilikte...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
••• Yavaşça gözlerimi araladım.Kurumuş boğazım,yutkunurken bana oldukça zorluk çıkartsa da bunu başarmıştım.Kulaklarıma dolan klasik müzik,piyano eşliğinde başıma yeni ağrılar sokuyordu.Yavaşça doğrulup,etrafıma baktım.Ellerim refleks olarak karnıma gitmişti.Minik kızlarım şimdilik sakin gibiydi.Yavaşça hastane odasını incelerken,koltukta uyuyakalmış Poyraz'ı buldu gözlerim.Ellerini gögüsünde bağlamış,kafasını duvara yaslayarak uyuyakalmıştı.Neler olduğunu o an hatırlamaya başlamıştım.Kasılmalarım artmıştı ve bayılmış olmalıydım.Sabahın ilk saatleri gibiydi.Derin bir nefes aldım.Yeniden yatağa yatıp,Bartu'yu düşünmeye başlamıştım.Kızlarım şimdilik iyi gibi duruyordu ama Bartu korkmuş olmalıydı.Üstelik karnımda çok acıkmıştı.Yavaşça yeniden doğrulup,üzerimdeki çarşafı sıyırdım.Poyrax o kadar masumdu ki,onun haklı çıkması üzülmeme neden olmuştu.Onu dinlemiş olsaydım,geceyi hastanede geçirmemiş olabilirdik ve o dinlenebilirdi.Sıyrılan tişörtümü yavaşça aşağı indirirken,karnımın üzerindeki elektrotları görmüştüm.4 tane bant karnıma aralıklarla yapıştırılmıştı.Yaptığım araştırmalar,bunun kasılmalar için olduğunu çok önceden fısıldamıştı.Rahatlayarak,gıy gıy öten o şarkıyı susturmak için aradım.Ses Poyraz'ın telefonundan geliyordu.Yavaşça ona doğru gidip,hızlıca telefondaki şarkıyı kapattım.Oh be!.Dünya varmış.O sırada yeni uyanmış Poyraz,beni izliyordu.
"İkizlerin rahatlaması için"
Kısa bir açıklamada bulunup,gözlerini benden uzaklaştırdı.Bana kızgın olduğunu anlamak çokta zor değildi.Elimdeki damaryolu kalıntılarını o an fark ettim.Yavaşça koltuğa otururken,bunun bile beni çok yorduğunu fark ettim.İkizler gerçekten yorucuydu.Poyraz yeni uyanmış olmanın da verdiği huysuzluk ile bana sinirle baktı.
"Neden buradayız biliyor musun Sarışın?"
Gözlerimi ona çevirip,kolumu koltuğun kenarına yerleştirdim.İşiteceğim azarı az çok hissetmiştim.Kesinlikle ağlayarak bile bundan kurtulamazdım.
"Senin yüzünden"
Evet,basitçe benim yüzümden hastanedeydik ama bu azarlamasının sadece ilk adımıydı.Bir sonraki kelimelerinin daha ağır ve suçlayıcı olacağını hissedebiliyordum.Onu tanıyorum da diyebilirdim.Kızları için ne kadar deli divane olduğunu görebiliyordum.
"Sen aptalca kendini yorup,yemekler için uğraştığın için halsiz kaldın.Üstelik yaşadığın stres kasılmalara neden oldu"
Tıbbi açıklamalara kendi düşüncelerini de kattığını bilsem de,sessiz kalıyordum.Haklıydı,kendimi tamamen yormuştum.O sırada tartışmaları bölen,odaya giren doktor olmuştu.Kısaca ona kurtarıcım da diyebilirdik.Poyraz koltukta daha da yayılıp,sinirle gözlerini benden kaçırdı.Onun bu hali kırılmama neden olsa da,gülümsemeye çalıştım.Tüm yaptıklarının endişeden olduğunu biliyordum.
"Anne Karahan nasıl?"
Anne Karahan,tam olarak baskı altındaydı.Gergin ve endişeliydi.
