Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 25 •Hikaye Katili•

•••
Adım adım yaklaştığımı hissediyordum.Bir sona mı yoksa bir başlangıca mı buna karar veremiyordum.İçimde adlandıramadığım bir boşluk mevcuttu.Nelerle doluydu karar veremiyordum.Karmaşık tüm şeylerle doluydu.Bu beni endişelendiriyordu.Neyle dolu olursa olsun boşluktu.Düşecektim.Ne zaman,nasıl bilmiyordum ama düşecektim.Buna emindim.Emre başka bir yere yönelmeden önce beni sırtımdan tutup başka bir yöne çevirdi. Kapının hemen yanında büyük harflerle sadece ismi yazıyordu.Poyraz Karahan.Siyah bir arka fonun üzerine yazılmıştı.İçimden bir his uzak durmamı fısıldarken dinlemedim ve birkaç adım atarak tam kapının önünde durdum.Soğuk metal kapı kulubunu kavradım ve derin bir nefes aldım.Ne zamandır nefesimi tuttuğum hakkinda bir fikrim yoktu.İçimde bir yerde kırıklıklar mevcuttu.Bu beni nefessiz bırakıyordu.Kapı kulubunu yavaşça aşağı doğru indirdim ve korkarak kapıyı araladim.Onun burda olmayacağı fikri her bir yanımı sarmıştı.Şirket bugün bomboştu çünkü. Görünürde gözüme iri bir beden çarpmamıştı.Bu nedenle bu beni mutlu etmişti bir yöndende işte.İçeri doğru biraz daha girdim.Kapı kulubunu bıraktığım an kapı sesli bir şekilde kapanmıştı.Korkmama engel olamamıştım.Hah! Poyraz Karahan'ın kapisi bile ürkütücüydü.Derin bir nefes alarak birkaç adım attım.Altımda gıcırdayan parke gerginliğime gerginlik katarken kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.Adımlarımı soğuk bir duvar ile karşılayan ses ise bir camın parçalanma sesiydi.Bu ses bağırsaklarımın düğümlenmesine,soluk boruma koca bir taş kütlesinin takılmasına neden olmuştu.Küçük iniltiler kulaklarıma dolarken harekete geçmem için beynim sinirlerime küçük emir cümleleri gönderiyordu.Bana bir ömür gibi gelen bir süre sonunda sonunda harekete geçebilmiştim.Girişte bulunan kolonun bitiminden sola dönüp sese doğru yaklaşırken nabzımın en üst sınırlarda dolandigimi hissediyordum.Şah damarım derimi delip geçecekti sanki.Kırık vazo parçalarını gördüğümde burada Poyraz olmasa bile birinin olduğunu idrak etmişti beynim tamamen.Biraz daha yürüdüm,hemen karşımda Poyraz'ın kaslı sırtına geçirdiği beyaz gömlek ile onu bulmayı beklemedigimden vazo parçalarına basıp yerdeki parçaları daha çok kırmıştım.Emre buraya beni iterken onun burada olduğunu biliyor olmaliydi.Bu bir tesadüf değildi.Poyraz bembeyaz gömleğinin kol düğmelerini iliklerken yarım bir şekilde bana döndü baktı ve geri arkasına döndü.

"Kötü bir geçmişi ne düzeltir biliyor musun Gündüz?"

Bir ay kadar donuk ve soğuk çıkmıştı sesi.Yutkundum ve birkaç adım daha atıp cam parçalarından uzaklaştım.

"Kötü bir geçmişi iyi bir intikam iyileştirir Gündüz.Kural 1 Geçmişini siken insanların boğazına kan birikimleri diz"

Gözlerini görmesemde intikam dolu olduğunu biliyordum.

"İntikam ne zamandan beri iyi insanları kapsıyor?"

Arkasını döndü ve siyah deri koltugunun ucuna oturup hemen yanında duran siyah renkli tahta sehpadan viski bardağını aldı. İyi görünmüyordu.Onu ayakta tutan şey intikamın gücüydü.Buna yemin edebilirdim.

"Seninle tanıştığımdan beri"

Cevabi beni duraksattı.Anlayamadığım bir konuşmanın içindeydik artık.

"Ne demek istiyorsun Karahan?"

Üçüncü ayak sesleri uzaktan duyulmaya devam ederken Poyraz omuz silkip içkisini yudumladı.

"İntikamının bir parçasısın.Onunla tanıştığın ilk günden beri"

Ayak seslerinin sahibi belli olmuştu.Emre benim yanıma çaresiz bir şekilde gelmemişti.Beni kurban olarak seçerek gelmişti. Bir şok ve üzüntü dalgası bilinmezliğime doğru sürüklenirken Poyraz'ın çimen yeşili tonuna bürünmüş gözlerine baktım.O kadar donuk o kadar soğuktu ki bu insanı kötü hissettiriyordu.Ben sessiz kalınca Poyraz konuşma gereksinimi duymamış ve arkasını dönmüştü.Daha sonra ise birden bire arkasını döndü ve bana doğru yürümeye başladı.Korkmuyordum çünkü olacaklar hakkında ufak bir fikrim vardı.Bu anlar benim yok olacağım zamanları inşa ediyordu.Emre'ye parmaklarıyla gitmesi anlamına gelen bir işaret yaptı ve onu gönderdi. Buz gibi yeşil gözleriyle bana bakarken bende ona bakıyordum.