Narin,saf ve pembemsi bir kişiliğe sahipmiş gibi görünse de güçlü,sabırlı ve inatçı bir kız.
Asabi,sinirli,hayata karşı kırılamaz bir öfkesi olan bir adam.
Sevdiği için savaşan,onun karanlık dünyasının topraklarına kendi elleri ile açtığı mavilikte...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Paragraf arası yorumlarınızı bekliyorum 🥳🥰 ••• 3 ay sonra
Çisem karşımda oturmuş,tuhaf pijamaları ile stalk yapıyordu.Doğuma artık sadece günler vardı.Ağustos ayının sonuna doğru yaklaşmak üzereydik.Hamileliğime hiç yardımcı olmayan hava sıcaklığından,bayılmak üzereydim.
"Çisem,şu klimanın derecesini biraz daha düşür!"
Telefonundan gözlerini bir anlığa ayırıp,kafasını olumsuz anlamda salladı.
"Zaten düşük seviyesi Selen,sonra hasta olursun!" dedi anne edasıyla.Derin bir nefes verip,yardımcımız Emine hanım ile bahçede oynayan Bartu'ya çevirdim gözlerimi.İki gün sonra doğum günüydü ve ben doğum çığlıklarım ile onun partisini batırmaktan çok korkuyordum.Artık tamamen ağırlaşmış karnım ile hareket kısıtlılığım oldukça artmıştı.Tek başıma bir basamak dahi çıkamıyordum.Sevgili kocam ise üniversite işlerine iyice dalmış ve çok meşguldü.Duvar saatini büyük bir sıkıntı ile yeniden kontrol ettim.
21.30.
Son kontrol ettiğimden bu yana sadece 10 dakika geçmişti.Ağır hareketlerle yerimden kalkıp,dış kapıya doğru yürümeye başladım.İlk hamileliğimi ikizler ile yaşamak,olan herşeyi dahada zor bir hale getiriyordu.Hiçbir kalıba sığamayan karnıma bakıp,iç çektim.İyi yanından bakarsak,koca bir 9 ay'ı devirmiştim.Son demlerine yaklaştığım hamilelik,bitmek üzereydi.Üstelik Poyraz ile de 8.ay'ımıza yaklaşıyorduk.Evli 8 ay.Tamamen çılgınlıktı.Camdan Emine hanıma seslenip,Bartu'nun uyku saatinin geldiğini hatırlattım.Gündüz bahçede futbol oynayamadığı için Emine hanımı akşam oynamaya zorlamıştı.Bahçe ışıl ışıldı.Emre bir köşede olanları izliyordu.
"Poyraz nerde Emre?"
Pencereden bu kez ona seslenmiştim.Adım attığım an omurgamdan süzülen ter,az kalsın çıldırmama yol açacaktı.Ağustostan kesinlikle nefret ediyordum.Emre güneşe takım elbisesi ile daha fazla direnememişti.Keten mavi bir kapri ve lacivert bir yarım kollu ile mafyalığının son demlerindeydi.
"Karısı olan ben değilim yenge!"
Küçük laf sokması iyice sinirim bozulmuştu.Oysa Poyraz benden çok onunla görüşüyor ve konuşuyorlardı.Kaşlarım anında çatılmıştı.
"Niye o zaman kocamın ensesindesin Emre!"
Emre gözlerini abartılı bir şekilde açıp,ellerini iki yanında açtı.Hayret içerisinde bakıyordu.Hah!.
"Son kez soruyorum,kocam nerede?!"
Bartu bana gülümseyip,koşarak futbol topunu aldı ve ayaklarının önüne koydu.Ne yapacağını anlayamasam da,Emre'ye kızmaktan geri duramıyordum.Emine hanım,Bartu'yu zorlasa da içeri girmeye ikna edemiyordu.Emre ile olan küçük sözlü tartışmamız onu aşırı keyiflendirmişti.
