Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 42 •Gök•

Herkese Merhaba!  
Keyifli Okumalar 🔆

•••

"Ne dedin sen?"

Çisem duydukları üzerine hızla ayağa kalkıp,ellerini hayretle açtı.Ağızıda en az kolları kadar açılmıştı.Yeni bir utanç dalgası tüm bedenimi ele geçirirken,gözlerimi ayaklarıma eğdim.Söylemek yeterince utanç sağlamıyormuş gibi,sürekli aynı anılar aklımda utanmazca geziniyordu.Sabahın ilk saatlerinde,kendimi bile yaptığım utanmazlığa inandıramazken,Çisem'i inandırmaya çalışıyordum.Gerginlikle alt dudağımı dişledim.

"Kızım,sen aptal mısın?.Ne demek cevap vermekten korktuğun için Poyraz'la beraber olmak!"

Gözlerimi sıkıntıyla kapattım.Dün gece biraz düşünmek adına kendime zaman kazandırmak istemiştim.Poyraz'a bunu sözlü olarak ifade edemeyeceğim için,onu öperek bu konuyu kapatmaya çalışmıştım.Lakin bu olayları daha değişik bir yöne ilerletmiş ve gecenin sonunun yatakta bitmesine neden olmuştu.Karşı koyamamıştım.Tüm bunlar yetmezmiş gibi,sabahın ilk saatinde Poyraz'la karşılaşmamak için apar topar kaçmıştım.Koltuğun üzerindeki yastıklardan birini,kendimi boğmak istercesine yüzüme bastırdım.Dün geceyi hatırladıkça,vücudum alev alıyordu.Her geçen saniye yeni bir utanç katmanı tüm bedenimi sarmalıyordu.

"Çisem...onu öperken olayın oraya gideceğini tahmin etmemiştim işte!"

Yaptığım yeni hatalardan biri de sabahın köründe Çisem'in evine gelmekti.Kendimden utanırken,annemle yüz yüze gelmekten kaçınmıştım.

"Ayrıca biraz sessiz ol,annen her an bizi duyabilir!"

Çisem kendini yavaşça yatağına bırakıp,sıkıntıyla nefes aldı.Kendi karmaşıklığımı onada bulaştırmıştım.Bir müddet sonra heyecanla yatakta doğruldu.

"Belki de bu bir sorun değildir!.Sonuç olarak zaten sana evlenme teklifi etti.Bu hızlandırılmış bir gerdek gecesi olmuş sadece"

Gözlerimi devirerek ona baktım.Olayı iyi açısından yakalamaya çalışırken,tamamen boka çeviriyordu.Yüzümü ellerimin arasına alıp,zihnimden dün geceye dair anıları silmeye çalıştım.Çisem yattığı yerden büyük bir kahkaha attı.

"Külkedisinin balkabağı elinde patladı!"

Kahkahaları birkaç saniye boyunca aralıksız sürmüştü.Elimdeki yastığı ona doğru fırlatmasaydım,muhtemelen akşama kadar anıra anıra gülebilirdi.

"Çisem hiç yardımcı olmuyorsun!"

Saçma bir gerginlik tüm uzuvlarıma yayılmıştı.Kalbim büyük bir endişe topuna dönmüş,pompaladığı her kan,damarlar aracılığı ile tüm yayılıyordu.Poyraz'a ne söyleyeceğimi bilmiyordum.Açıkcası bugün yüzüne bile bakabileceğimi sanmıyordum.Çisem büyük bir ciddiyet ile doğruldu ve bağdaş kurarak yatağında oturur bir hale geldi.Yatağının bir köşesine sıkıştırdığı telefonunu çıkararak,heyecanla ekranına dokunmaya başladı.

"Napıyorsun sen?"

Çisem heyecanla gülümsedi ve ekranı bana doğru tuttu.Yüzündeki gülümseme her saniye daha da artıyordu.

"Nedime elbisemi seçiyorum!.Bence kırmızı olsun,sence?"

Yeniden göz devirerek,heyecanına olan tepkimi açıkça belirtmiştim.Çisem'in umurunda dahi olamamıştı.Üstelik,gerçekten büyük bir heyecanla elbise aramaya devam ediyordu.

"Bundan emin değilim Çisem.Onu seviyorum,canımı verecek kadar.Fakat bu...bu gerçekten çok hızlı gerçekleşti.Daha üniversite kazanamadım,Poyraz ile aylar geçiremedim sevgili olarak.Ya annem haklıysa?"