Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 36 •Ruha Aşık Avcı•

Keyifli Okumalar!
•••
Hayat tıpkı bir okyanus gibiydi.İçinde barındırdıklarını her zaman göremeyeceğiniz kadar derindi.Zamanı ve vakti geldiğinde kıyıya vurup,onu sizin görmenizi sağlıyordu.Yanımda hiçbirşey olmamış gibi mışıl mışıl uyuyan Poyraz'a baktım.Onunla olma vaktim şimdi gelmiş olmalıydı.Ona dair olan tüm anılarım birer birer zihnime süzülürken,güneş ışınları da birer birer saçlarına doğru süzülüyordu.O kadar masumdu ki dünya onun tüm kötülüklerini içine hapsetmiş gibiydi.Ona bir şans verip,kötülüklerinden arındırmış gibiydi.Buna her ne kadar ihtimal vermesemde,onun ellerini tutmuştum dün gece.Onun değişmediğini ona farklı bir şekilde açıklayamazdım sanırım.O uyanmasın diye yatağımda biraz olsun bile hareket etmiyordum.Normale göre daha geniş bir yatağım olduğu için mutlu olmalıydım sanırım.Aksi halde Poyraz'ın kolları altında ezilmem an meselesi olabilirdi.Alkol,sigara ve kendine has kokusu tüm odama sinmişti.Bunu hissedebiliyordum,elimi attığım herşey o gibi kokuyordu.Ellerimi başımın altına koymuş,bedenim ile tamamen ona doğru dönmüş saatlerdir onu izliyordum.Birbirini kovalayan dakikalar,saatler boyunca uyumasını izlemiştim.Annem eve gelmeden,onu ve kendimi bu hatamdan ayıklamalıydım.Onu burada görürse,kesinlikle cehenneme çevirirdi bu evi ikimizede.Yavaşça yataktan kalkıp,üzerimi düzelttim.Bir yandan da Poyraz'ın uyanıp,uyanmasısınız kontrol ediyordum.Komidinin üzerinde duran pembe saatimi kontrol ettim.Sabahın ilk birkaç saatinin içerisindeydik.Ayağa kalkıp,odamda göz gezdirdim.Pespembe bir odanın içerisinde o kadar yabancı duruyordu ki,yutkundum.Hayatımın da böyle onunla geçirdiğim her bir dakikada karardığını fısıldayan yanımı susturmaya çalışmam zor olmuştu.

"Ne zamandır uyanıksın?"

Boğuk,huysuz bir şekilde dudaklarından firar eden sesi,güneşin asıl şimdi doğduğunu fısıldamıştı adeta kalbime.Bir anda onun sesini duymak,kalbimin fazladan birkaç atımına sebep olmuştu.

"Uzun zamandır"

Gülümseyerek söylediklerim üzerine,yarım yamalak açtığı gözlerini tamamen kapattı.

"Ben uyurken yataktan kalkman hoşuma gitmedi,Sarışın."

"Umrumda mı olmalı bu?"

Söylediklerim üzerine kafasını yastığımdan kaldırdı ve doğruldu.Aniden hareketlenmesi üzerine şaşırarak birkaç adım geriye gittim.Kızarık,yastık çizgileriyle harmanlanmış yüz hatları kasılmıştı.Neden bu kadar sinirlendiğini anlamaya çalışıyordum.Lakin mantıklı bir fikre ulaşamıyordum.Yanıma geldiği an kolları bel boşluğumun etrafında yılan gibi dolanıp,beni bedenine hapsetmişti.

"Aklımda oluşun,seni şımartmış Sarışın"

Saçlarımda gezinen yüzü,beni hem huylandırmış hem de utandırmıştı.Boyunuma doğru dökülen saçlarımı sağ omuzumdan uzaklaştırıp,boynuma kondurduğu öpücük ile ne yapacağımı şaşırmıştım.Bedenim kaskatı kesilirken,kalbim işlevlerini kaybetmek üzereydi.O kadar çok hızlanmıştı ki,iflas etmesi an meselesiydi.

"Bilgin olsun diye söylüyorum,lafımın çiğnenmesinden hoşlanmam"

Zihnimin ücra köşelerinden,sırf kendi düşüncelerini beni korumak için dile getiren Emre'nin yumruk yediği anlar firar ederken yutkundum.Apaçık bir şekilde tehdit edilmiştim.

"Beraber uyuyorsak,beraber kalkmalıyız Sarışın"

Bedenimden uzaklaşıp,yarım yamalak gülümsediğinde kaşlarım şaşkınlıkla havalanmıştı.Gögüs kafesim o kadar hızlı inip kalkıyordu ki,kendimi aptal gibi hissediyordum.Benden uzaklaşıp,odanın kapısına doğru yürümeye başlamıştı.Birkaç adım attıktan sonra elleri kapının kulubundayken yeniden bana döndü.