Narin,saf ve pembemsi bir kişiliğe sahipmiş gibi görünse de güçlü,sabırlı ve inatçı bir kız.
Asabi,sinirli,hayata karşı kırılamaz bir öfkesi olan bir adam.
Sevdiği için savaşan,onun karanlık dünyasının topraklarına kendi elleri ile açtığı mavilikte...
Onların odasında,gözlerimi kapatmış sandalyede yavaşça sallanıyordum.Telefonu kenara bırakmış,Şevval Sam'in rahatlatıcı sesi ile onlarında rahatlamasını umuyordum.Kız ve ikiz olduğunu henüz kimseye söylememiştik.Ellerim kızlarımın üzerindeydi.Hafif hareketler hissedebiliyordum.Gözlerim kapalı bir şekilde,karnımı okşamaya devam ettim.
"Şimdi size nasıl seslenmeliyim,Bezelyelerim?"
Gülümseyerek,onlara cevaplayamayacakları bir soru yöneltmiştim.
"Minik minik elleri varmış,pırıl pırıl gözleri varmış..."
Ninniye eşlik edip,onları göreceğim günün heyecanı ile kalbimin yeniden hızlanmasına izin vermiştim.Karnımda hissettiğim başka eller ile gözlerimi hızla araladım.Poyraz,ellerini karnımda gezdirirken gülümsüyordu.
"Çok sakinler..."
Sesi ile ani bir hareketlenme hissetmiştim.Şaşkınlıkla hafifçe doğrulup,gözlerimi karnıma çevirdim.Poyraz'ın sesi ile hareketlenmişlerdi.
"Ninniye eşlik et!"
Heyecanla söylediklerim ile Poyraz şaşkınca bana baktı.Ninniyi onun sesinden duymak,beni bile mest etmişti.Kızlarım onun sesiyle beraber daha çok hareketlenmişlerdi.Poyraz ilk defa duyduğu bu ninniyi,sallayarak söylemeye devam ediyordu.Elini hızla en çok hareketlendikleri yere koydum.O an hissettiğim küçük darbe ile istemsizce inlemiştim.O onların attığı ilk tekmeydi.Poyraz şaşkınlıkla yeniden gözlerini büyüttü.Elini daha çok karnıma bastırıp,onları hissetmeye çalıştı.
"O bir tekme miydi?!"
Şaşkınca sorduğu soru üzerine kafamı hafifçe salladım.Heyecandan titreyen ellerini sıkıca tuttum.Hisleri oldukça doğru çıkmıştı.O ilk duyduğundan beri onun kız olduğunu söylüyordu fakat hesaba katmadığı bir kızı daha vardı.Garibim,bugün kalp krizinden ölecek gibiydi.
Gülümsedi.Takım elbiseleri ile dibime çökmüş,karnımı seviyordu.O sırada heyecanla yanımıza koşan Bartu,elindeki resmî gösteriyordu.Poyraz kıskanmaması için hızlıca onla ilgilenmişti.
"Bunlar ne benim aslan oğlum?"
Onu kucağına oturtup,eline aldığı resmî inceledi.Sonra Bartu'nun ona resmini tanıtmasını izledi.
"Bu anne...bu baba...bu baytu!''
Gülümseyerek ona baktım.Poyraz birşeyi anlamamış gibi kaşlarını çatmıştı.
"Neden anneni böyle çizdin?"
Eliz'i nasıl çizdiğini merak ederek,resme bakmaya çalıştığım sırada Bartu karnıma dokunmuştu.
