Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 7 •Panda Cehenneminin Yılan Kraliçesi•

•••
Selen Gündüz

Gözlerimi açtığımda betonun soğukluğunu her bir hücremde hissettim.Rüzgar saçlarımı uçururken avuçlarımı betona bastırdım ve biraz doğruldum.Etrafıma baktım,bomboş bir sokaktaydım.Muhtemelen sabahın ilk saatleriydi.Sokakta köpek dahi yoktu.Bu iyi birşey mi yoksa kötü bir şey miydi kestiremiyordum.Bacaklarımdaki kurumuş kan izlerini görmem biraz korkmamı sağlamıştı.Nerden geldiğini bilmediğim fazla derin olmayan çizikler vardı bacaklarımda.Oturduğum yerde kalakaldım.Nerdeydim bilmiyordum.Sokak harabe evler ve bir çöp konteynerından ibaretti.Yaşam belirtisi yoktu.Oldukça ıssız ve sessizdi.Korkuyordum,ilk defa böylesine korkuyordum.Kafamdaki ağrı her saniye kat be kat artıyordu ve ben çok korkuyordum.Poyrazı istiyordum.Aptal sarışın demesini istiyordum.Kırmasına bile razıydım ama o yoktu.Eliz şeytanıda ortalıkta yoktu o kızı bulduğumda dövmek için yeteri kadar sebebim vardı.Oturmayı kesip bir şeyler yapmam gerekiyordu ama çok korkuyordum ve çok yorgundum.Bedenim ayaklarıma ağır geliyordu.Zar zor kalktım ve etrafıma baktım.Nereye gideceğimi bilmeden yürüdüm.Yürümekle yürümemek arasındaki o ince çizgiyi sarsak adımlarla geçerken başımın dönmesini fazla umursamamaya çalıştım.Yavaş ve yorgun adımlarla yolun sonunda aradığım simayı bulma ümidiyle yürüdüm.Ne kadar boş ve imkansız bir istek olduğunun farkındaydım ama kendimi istemekten alıkoyamıyordum.Biraz yürüdüm.Nereye gittiğimi yolun nereye çıkacağını bilmeden yürümek güzeldi fakat başımdaki ağrı her saniye katlanılmaz bir hal alıyordu.Derin bir nefes aldım.Geçeçek dedim kendi kendime geçecek....Geçenin zamandan başka birşey olmadığını biliyordum ama yinede geçeceğine inanıyordum.Onun beni sevmesi ihtimaline.Karşıdan belli belirsiz birinin geldiğini gördüm.Baya uzaktaydı fakat yavaş yavaş dolmaya başlayan gözlerim kim olduğunu görmeme engel oluyordu.Boğazımdaki ağrıyı umursamadan bağırdım.

''Hey!'' ne diyeceğimi bilememiştim.Aklıma ilk gelen şey 'hey' demekti.Karşıdan gelen kişi sola girdiğinde biraz daha hızlandırdım adımlarımı.

''Biraz Bekle Lütfen!'' arkasından bağırırken görüntü git gide benden uzaklaşıyordu.Yürüyerek onu yakalayamayacağımı anladığım an koşmaya başlamıştım.Elbisemin izin verdiği kadar hızlıydım.Ayakkabılarım yoktu ve ayağıma yerdeki taşlar batıyordu.Canım acısada umursamamaya çalıştım.Buradan kurtulduğumda doyasıya ağlarken acısını hissedebilirdim ama şuan olmazdı.Daha fazla koşamayacaktım çok yorulmuştum ve ayaklarım çok acıyordu.Pes ederek dizlerimin üzerine çöktüm.Nefes nefese kalmıştım ve gördüğüm kişide çoktan görüş alanımdan çıkmıştı.Muhtemelen kaybolmam umrunda bile değildi.Kimdim ki ben? Neden beni arayacağı düşüncesine kapılmıştım?.Hah o Poyraz Karahandı istese dakikalar içinde yanımda olabilirdi.O yılanın kafasını ezip çoktan yanımda olabilirdi.Ama istemiyordu işte.Okyanusu yakacak adamım bir yılanın kuyruğuna basamamıştı.Basmamıştı çünkü o o yılana aşıktı.Benden esirgediği tüm iyi duygularını gülümsemesini o yılanla paylaşmıştı.İçimdeki kırgınlığı anlatamıyordum anlatamazdım.Kelimeler yetmezdi ki.Pes ettim.Buradan kaçmanın bir yolunu aramayacaktım.Bulduğumda orada o olmadıktan sonra kurtulmuş olmamın bir önemi yoktu.Ölecek miydim? Ölürdüm.Onu severek son nefesimi vermeye hazırdım.Bu pes edişimin sebebi oydu.Pes etmemek için bir çok şey yapmıştım ama hepsi boşa çıkmıştı.Her zaman ki gibi her denememde bir uçuruma çıkmıştı yolum.Alışmıştım bu duruma ama yakıyordu işte canımı.Okyanusu yakmaya meyilli adamım bir yılana aşıktı deli ediyordu bu düşünce beni.Derin bir nefes aldım ve taşlı yolda acıyan bacaklarıma baktım.Taşlar bacağıma batıyordu.Karşıdan 4 kişinin geldiğini gördüm.Kafalarına panda kafası takmışlardı hemen ayağa kalktım.4 kişiydiler.Hepsi simsiyah giyinmişlerdi ve ellerinde eldivenler vardı.Yutkundum buda neyin nesiydi böyle?.Hemen kalkıp koşmaya başladım.Niyetlerinin iyi olduğunu sanmıyordum.Ödümü kopartıyorlardı ve eğer hislerim doğruysa bana zarar vereceklerdi.Hislere bile gerek yoktu bana zarar vermek için geliyorlardı.Koşmaya başladığım an onşarda koşmaya başlamışlardı.Poyraza olduğundan daha fazla ihtiyacım vardı.Ağlamamak için zor tutuyordum kendimi.Gözlerim yavaş yavaş dolmaya başladığından etrafımı bulanık görmeye başlamıştım.Bir şeye takılıp düştüğümde adamlardan biri tam karşımda belirdi.Her bir etrafımda durup çember içine almışlardı beni.Tam önümdeki adama baktım.