•••
Selen Karahan
Yorgun bedenimi hiç düşünmeden geriye doğru bırakarak,bir sıçrayış eşliğinde bedenimin yatak ile buluşmasına izin verdim.
"Nasıl ilk haftan berbat olabiliyor aklım almıyor!"
Çisem üniversite değiştirerek,benimle beraber olma kararı almıştı.Yüce gönüllülük içeren bu hareketine başta çok sevinmiştim ama şimdi tam bir kabus olduğunu anlayabiliyordum.Üniversiteye dair pek bir beklentim yoktu.Olgun insanlar beklediğim küçük unsurlardan biriydi sadece ama liseyi aratmayan tavırları ile bölüm arkadaşlarım bunun pek mümkün olmadığını bana ispatlamıştı.Çisem ve annesi ev taşıdıkları için ilk haftam Çisem'siz geçmişti.Bir hafta süresince kimse ile arkadaş olmamıştım.Olmaya şimdilik gerek yoktu.
"Bok gibiydi işte Çisem,neyse ki kızlarım büyüyor!"
Neredeyse bir aylık olmaya yaklaşan minik kızlarım benim için gönderilmiş büyük bir şanstı.Dolabımdan bana doğru fırlattığı elbise,tam yüzüme gelmişti.Yüzümdeki kumaş parçasını sinirle bir kenara attım.
"Sence Poyraz'a asılıyorlar mıdır?"
Çisem tiz bir kahkaha atarak,kendini yatakta yanıma attı.Hâlâ kahkaha atmaya devam ediyordu ama ben sorumda ciddiydim.
"Immm bir bakalıııım....parmağında ışıl ışıl bir alyans var...."
Havaya doğru kaldırdığı elinin,yüzük parmağındaki hayali yüzüğe baktı.Sanırım gerçekten delirmişti.
"Ah hatırlarsan,yüzüne bakmadığı zamanlar da seni tavırlarıyla ölmekten beter ediyordu.Sence birine aşıkken ve böylesine soğuk bir adamken böyle birşey mümkün mü?"
Aklıma gelen anılar ile yüzümü kapattım.Neyse ki geçmişti ve şimdi iyiydik.
"Saçma saçma konuşma,ders saatimiz geliyor!"
Beni zorla ayağa kaldırarak,yataktan itti.Düşmeden kalkmayı başarmış ve son anda kurtulmuştum.Sinirle ona baktım.İsteklerini yaptırmak adına köpek gibi davranıyordu.Kafamı hafifçe olumsuz anlamda sallayıp,yatağın üzerindeki elbisemi parmaklarımın arasına aldım.Sanırım berbat bir gün olmak üzereydi.Küçük,minicik bir histi bu.
•••
Oturduğu yerden yavaşça kalkan,öğretim görevlisi ile kitabın kapağını yavaşça kapattım.
İletişim Bilimi.
Ah ne harikaydı ama!.Gözlerimi devirerek,sınıfın tamamen boşalmasını izledim.Amfideki öğrenciler teker teker aşağı inip,gözden kayboluyorlardı.Sonuncu dersim de bu şekilde sonlanmıştı.Yanıma yaklaşan bir kız ile hafifçe doğruldum.
"Merhaba,sanırım burada yüzüğümü düşürmüşüm.Görmüş olabilir misin?"
Kafamı olumsuz anlamda sallayıp,etrafıma baktım.
"Nasıl bir yüzük?"
"Bir alyans"
Kafamı hafifçe yerden kaldırarak,ona baktım.Orta boylarda,esmer bir kızdı.Üniversitede evli olarak yalnız olmadığımı fark etmek beni rahatlatmıştı.Evlilik yüzüğüme baktıklarını ve dedikodu yaptıklarını fark edebiliyordum ve bu zerre umrumda değildi.Onunla beraber eğilerek,yüzüğünü aramaya başladım.
"Evli misin?"
Ona yönelttiğim bu soru,biraz saçma olmuştu farkındaydım.Fakat her yüzük takan,evli olmayabiliyordu.Nişanlıda olabilirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•
Teen FictionNarin,saf ve pembemsi bir kişiliğe sahipmiş gibi görünse de güçlü,sabırlı ve inatçı bir kız. Asabi,sinirli,hayata karşı kırılamaz bir öfkesi olan bir adam. Sevdiği için savaşan,onun karanlık dünyasının topraklarına kendi elleri ile açtığı mavilikte...
