Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 12 •İrislerine deniz kaçan kız•

Umarım beğenirsiniz.Keyifli Okumalar

Poysel'in bu bölümünün Mafya Üniversitedenin bölümü ile bağlantısı yoktur.

En sonda bulunan açıklamayı mutlaka okuyun okumadan geçmeyin lütfen.

Bu bölüm seym_s adlı kullanıcıya ithaf edilmiştir.

***

Selen'den

Kafasını kapının pervazına yaslamış elinde tuttuğu kağıda öylece bakıyordu.Kağıttan kaldırdığı gözleri gözlerimi bulunca kaçırmamak için uğraşmıştım.Gülümsemişti,ruhuma değişini hissedebiliyordum öylesine içtendi gülüşü.

''Kuzey?'' dedim şaşkınlığı bir kenara bırakırken.Onun burada olacağı hiç aklıma gelmezdi.Gülümsemesi dahada genişlerken tek kelime etmedi ve yaslandığı kapı pervazından uzaklaşıp,resimlerin olduğu duvarın önüne gitti.Resimleri hafızasına kazırcasına inceledi.Unuttuğu o kısımları dolduruyordu sanki.Kimi resimde oldukça ifadesizken bir başka resimde tüm dişlerini sergiliyordu.Boş olan yeri elindeki resim ile doldururken

''Seni burada bulmayı ummuyordum'' dedi.Sessiz kalmıştım.Tam olarak ne diyeceğimi bilememiştim ve pencereden odaya dolan toprak kokusu ile mayışmıştım.Poyraz'ın kokusundan sonra en güzel gelen kokuydu toprak kokusu.Sessiz kaldığımı fark eden Kuzey yanıma gelirken

''Seni umursamayan şu gamzeli çocuğun yanında olursun sanıyordum'' dediğinde gülümsedim.Her ne kadar böyle umursamaz rolü oynasamda bir yanım her zaman onunlaydı.Herkesin bildiği Selen'in rezillikleri adlı kitabı ve Poyraz'ın ünlü umursamazlığını oda biliyordu.

''O savaştan gazi olarak ayrıldım.Tahmin edildiği üzere kazanamadımda'' dediğimde Kuzey yanıma ulaşmıştı.Benim gibi oda duvarın dibine çökerken

''Kaybettiğine sevindim.O adam birini sevebilecek biri değil'' dediğinde gülümsemeye devam ediyordum.Sevmişti.Gidip sürtük Eliz'i sevmişti ama olsundu yani herkes hata yapabilirdi.Hatayı sürdürmek ise tamamen boka sürüklemekti.Beni kendinden uzaklaştırabiliyorsa onuda uzaklaştırabilirdi.Uzak kalmaya çalışmak her ne kadar benim seçimim olsada yapabilirdi işte.Hıım gibi birşeyler mırıldandım ve odaklandığım parkeden gözlerimi çekmeye çalıştım fakat dalıyordum yinede oraya işte.Parmaklarını parmaklarımın üzerinde hissettiğimde Kuzey'e döndüm.

''Burada olduğuna sevindim'' dediğinde gülümseyip tekrar gözlerimi kaçırdım.Ona karşı kendimi mahçup hissediyordum.Duyguları yüzünden ona bir nevi arkamı dönmüştüm.Onu biraz anlamam gerekirdi.Birinin yanında olmasına sevinmesi diğerinin ise yanında olmaman için çabalaması çok trajikomikti.Yağmur'dan tıpkı ben gibi oda nasibini almıştı.Nasibinden fazlasını bile almıştı diyebilirdim.Sırılsıklamdı ve ellerine işlenmiş toprak kokusu burnuma doluyordu.Ellerindeki toprak kalıntıları toprak kokusunu açıklıyordu fakat ne işi vardı çözememiştim.

''Hasta olacaksın git üzerini değiştir'' dediğimde Kuzey bana bakıp anlık bir şekilde güldü ve

''Annem olmaya mı karar verdin şimdide?'' dediğinde annesini hatırlamasıyla suratına yerleşen kırgınlığı dağıtmak üzere ayağa çemkirerek kalktım.

''Kalk bakayım kraliçenim ben senin emirlerime karşı mı geliyorsun sen?!'' dediğimde gülmemek için çabalıyordum.Tek isteğim Kuzey'in bana karşı olan hislerinin değişmesi ve eskiye dönmemizdi.Kuzey ona kalkması için uzattığım ele bakarak gülmeye başladı.

''Ne haddime kraliçemize karşı gelmek'' dediğinde gülümsemem dahada genişlemişti.Oturduğu yerden elimi tutup kalktı.Dip dibe olduğumuzdan biraz olsun kuruyan yan tarafım ıslanmıştı.Islak saçlarını dağıtıp