Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 45 •Çizgi•

Herkese Merhaba!
Keyifli Okumalar!

•••
Selen Gündüz

Zaman elinizden su gibi akıp giden,boş bir nehirden ibarettir.Gözünüzün gördükleri,onun küçük bir oyunu ve görmedikleriniz ise kabusudur.Zihnimin bir ucundan anılarıma açılan küçük bir portal ile Poyraz'ın yandığını sandığım o dakikaları yeniden yaşıyordum.Zaman küstahça davranıp,mutlu anımızı ateş mavisine bürümüştü.Akrep ve yelkovanın çıkardığı o muzur sesi kulaklarımda hissedebiliyordum.Tik tak sesleri ritmik bir şekilde zihnimde tekrarlıyor ve öylece aynı anıyı seyretmemi sağlıyordu.Emre'ye dair anılarım yeniden gün yüzüne çıkmıştı.Bana yardım edişleri,tavsiyeleri ve Poyraz beni yüzüstü bıraktığında onun beni evime bırakması...Ona dair anılarım sınırlıydı ama hepsi sağlamdı.Yangının gerçekleştiği deponun tam önündeydik.İtfaiye sesleri,insanların dedikodularına karışmıştı ve ben bunu kol saatimin küçük muzur sesi ile örtbas ediyordum kendime.Yaslandığım arabadan öylece olanları izliyordum.İçim küçük burkulmalara ev sahipliği yaparken,zihnim bana yeni bir oyun oynuyordu.Yangın kokusunu,et kokusu ile harmanlamıştı.Midemdeki küçük baş kaldırı,küçük bir koşuşturmanın ardından yeniden bir çöp kutusunun önünde bitmişti.Ece'nin küçük senaryosu zihnimdeki tüm oyunu bitirmiş ve olabilir mi ihtimalini beynime kazımıştı.Lakin mümkün dahil değildi.Bunu hissedebiliyordum.Yeniden arabaya dönüp,insanların yanan deponun önünde verdiği savaşı izledim.Poyraz pahalı ceketini bir kenara atmış ve hunharca kollarını sıvamıştı.Yanına yaklaşmak dahi mümkün değildi.Çıldırmış gibi ortağını,dostunu içeri girip almaya çalışıyordu.Onu engellemeye dahi çalışamıyordum beni sert bir şekilde itip,uzak durmamı söylemişti.Esila,Ece ve Azra zorla evlerine bırakılmış,olasılıklar dahilindeki küçük tehlikeden savuşturulmuştu.Lakin Poyraz'ı böyle bırakamadığını için onunla zorla gelmiştim.Ben gelince 'anne' edasıyla Çisem'de gelmiş ve yanımda öylece duruyordu.Kollarını gövdesinde birleştirmiş,korkuyla yangının söndürülmesini izliyordu.

"Neden bu kadar endişelisin?"

Çisem çok yakını olmadığı müddetçe bu derece endişelenmez ve gerilmezdi.Lakin şu dakikalarda gerginliği en üst seviyedeydi.Eliyle yanan depoyu gösterdi.

"Şu etrafta delirmiş gibi içeri girmeye çalışan,zorlukla zapt edilmeye çalışılan kişi eniştem.Üstelik müstakbel eniştem!.Bugün burayı yakanlar ya intikam için senin ve küçük Bartu'nun içinde olduğu evi yakarlarsa?.Annen haklı olabilir!"

Ona karşı göz devirdim.Gerçekten içeride bir arkadaşımız varken beni düşünmesini anlayamamıştım.Düşünülmesi gereken en son şey ben ve intikam planlarına dahil olmamdı.İtfaiye erinin sırtında çıkarılan biri ile Poyraz ve diğerleri oraya doğru koşmuştu.Çisem ve bende dayanamayıp,oraya koşmuştuk.Bir kadın çığlığı ile Çisemle sokağın ortasında donup kalmıştık.

"Emre!"

Olay yerine daha çok yaklaşınca,bağıran kişiyi ve çıkarılanı görmeyi başarabilmiştik.Orta yaşlarda bir kadın,çoğu yeri yanmış ve tanınamayacak halde olan bir erkeğin önünde diz çökmüş,yaşlarla ağlıyordu.

"Oğlum!"

Başını gökyüzüne doğru çevirip,avazı çıktığı kadar bağıran kadına korkuyla baktım.Gözlerim aniden dolarken,tam olarak nereye odaklanmam gerektiğini şaşırmış bir halde öylece duruyordum.Poyraz bir köşeye sinmiş,duvarın dibine çökmüştü.Yanan bedenine nereden bakılırsa bakılsın,Emre'yi andırıyordu.Duvarın dibine çökmüş,gerçek anlamda yıkılmış olan Poyraz'ın yanına gitmeye korkuyordum.Yanmış et kokusu,zihnimin bir oyunu olmaktan çıkmıştı.Gerçekten alabildiğim tek şey buydu.İçeride tek kişinin Emre olduğunu düşünüyorlardı fakat birkaç kadın ve güvenlik görevlisi olduğu tespit edilen insanlarda çıkarılmıştı.Yanına çökmüş Efran,ona teselli vermeye çalışıyordu.Korkar adımlarla dahi olsa,onun yanına ulaşmayı başarmıştım.Gözlerini ağlayan kadına dikmiş,kırpmadan bakıyordu.Bacaklarını kendine çekmiş,elini dizinin üzerine koymuş öylece bakıyordu.