Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 4 •Kelebeğin Rotası•

Herkese Merhaba!.Keyifli Okumalar.
•••

Selen Gündüz

Bence en kötü şey bir ileti kutusuna sessizligini yazıp sonra vereceği tepkiden alacağınız ve muhtemelen gurur zedeleyici ve kalbi binlerce parçalara ayıracak o umursamaz mesajı göndermekten korkup,sessizliginizi döktüğünüz o ileti kutusunu hiç birşey yazmamiş gibi bırakmaktı.Anlatmak için doğru kelimeleri seçemiyordum ama olay tam olarak buydu.Poyraz tam bir duygu yoksunluğu yaşıyordu.Hiçbir duygunun onda var olduğuna dair tepki vermiyordu.Belki bu kendini korumak için yaptığı,hayali bir kalkandı.Tehlikeye attığı kulaçlar,onu yıldırmıyordu.Herşeye,herkese savaş açmış gibiydi.Telefonu yazamadıklarımın sinirini çıkarırcasına,yatağa fırlatmıştım.

"Sen kalp neden hızlandın aynı ritmi yakalayamayacak adama?"

Umutsuzca gözlerimi boş duvara diktim.

"Uçmamaliydin kelebek rotanin kalbi olduğunu ve bize liman olmayacağından emin oldugun halde kaptana umutla bağlanmamalıydın"

Odaya girenin ona bakmadan bile Kuzey olduğunu anlamıştım.Annem her zamanki depresyon çıkışım olarak,yine kuzenimi yani Kuzey'i görmüştü.Gözlerinde barınan,o aşağılayici duyguyu umursamamaya çalışmıştım.

"3 Saniye içinde çıkıyor musun yoksa kendimi boğmak için harekete geçeyim mi?"

Yeniden gözlerimi,boş duvara çevirmiştim.İhtiyacım olan son şey,Kuzey'in bana nutuk çekmesiydi.

"Kendini değmeyecek bir adam için üzmen çok aptalca.Çevrene biraz olsun bakarsan seni ondan daha güzel sevebilecek birini görebilirsin"

Söyledikleri üzerine dayanamayarak,kahkaha atmıştım.Sorun birini sevmek değildi.Sorun Karahandı ve ben ona aptal gibi aşık oluyordum.Bunu ne Kuzey'in söyledikleri,ne de başka birşey değiştiremezdi.

"Peki güneşim,peki.Sıkmayacağım seni ilk günümüz olduğu için"

Annem onu birkaç günlüğüne kalmak için ikna etmiş olmalıydı.Yatağımın ucuna oturup,gülümsedi.Ailenin %2'lik kısmında iki sarışın olarak yer alıyorduk.Güneş ışıklarının yansıdığı saçları,nedensizce bana kumu anımsatmıştı.

"Hiç kimse vazgeçilmez değildir Şirine "

İnatla bana ondan vazgeçebileceğimi söyleyip,duran umutsuz bir vaka olan kuzenime bakmayı bırakmıştım.Gözlerimi cama dikip,boş boş gökyüzünü izlemek bile ondan daha iyi bir seçenekti.

"Gemimin rotasını sadece ben değiştirebilirim.Boşuna konuşma Kuzey.Ondan vazgeçiremezsin beni"

Sakince ve tane tane konuşup,beni anlamasını umuyordum.Kuzey kısa süreliğine pes etmişti fakat odaya kahkaha atarak giren annem işlerin daha fazla karışacağını çoktan belli etmişti.

"Hahayt!.Buldum Selen hanım!.O çocuğu buldum ve seninle uzun bir konuşma yapacağız!"

Poyraz'ı ona anlatıyordum fakat her ayrıntısı ile değildi.Onun sadece ismini biliyordu.Yerini,okuduğu okulu ve bir mafya olduğundan habersizdi.

"Ama  önce Poyraz Karahanı bulacağız!.Senin deyiminle canım kızım,gamzeliyi!"

Şaşkınlıkla ona bakmıştım.Başka hiçbir şey söylemeden,Kuzey'e kalkması için ufak bir işaret yaptı.Annem ve Kuzey odadan çıkarken,üzerimin nasıl olduğunu umursamadan bende arkalarından koşmuştum.Gazamız mübarek olsun.Cidden göz göre göre ölecektik.Bu intihara bir adımdı.