Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 44 •Denge•

Keyifli Okumalar!
•••
1 Hafta Sonra SELEN GÜNDÜZ

Yapraklarından uzaklaşmış,çırılçıplak bir şekilde kışı geçirmeye çalışan büyük ağaca baktım.Gövdesi kocamandı ve dalları uzayıp neredeyse göğe değecekmiş gibi duruyordu.Kendimi bu ağaca asılı kalmış,tek küçük solmuş bir yaprak gibi hissediyordum.İnsan olmak bazen yorucuydu.İnsan olmak...kargaşa,gürültü ve huzursuzluktan başka hiçbir kalıba sığmıyormuş gibiydi.Bu kadar karmaşık bir birimken,bir insan bir diğerine nasıl kenetlenebilirdi?.Değişmeyen,varoluş kodu her zaman aynı kalan bir insan var mıydı?.Kendimi büyük bir dengesizlik çukurunun,içerisinde hissediyordum.Poyraz'ın dengesiz ruh hali değişimleri,iç dengemi bozuyordu.Dengemle rüzgara esir olan bir yaprak gibi oynuyor,oradan oraya savuruyordu.Birkaç ay önce beni değersiz bir çöp gibi hissettiren insan,şimdi önümde diz çöküp yaralarıma krem sürüyor ve onları sarıyordu.Yutkundum.Eğer basit bir mekanik alet olsaydık,kesinlikle yazılım tutarsızlığına bir örnekti Poyraz.Birden değişen denge ile başa çıkamıyordum.Eliz ile konuşmuştum fakat Bartu için neler olacağını kesinlikle zaman gösterecekti.Aileme geçen tüm vakitte rağmen,tek bir kelime edememiştim.Annem tamamen bir öfke girdabında kaybolacak,babamda buna eşlik edecekti.Babama karşı nasıl davranmam gerektiğini şaşırmıştım.Kızını para değeri olarak hesaplayan biri,nasıl bir tepki verebilirdi ki?.Gülümsedim.Herşeyi düşünmeyi bir kenara bırakıp,çevreyi izlemeye başladım.Dalgalar sertçe kıyıya vurup,sahilin o pis taşlarına küçük parçalarını bırakıyordu.Bugün karşımdaki bu deniz kadar,rüzgar da çetindi.Birini sevmek kolay bir eylem değildi.Karışık bir program ağını andırıyordu.Çözebilecek güçte hissediyordunuz ama asla o güç sizde bâki kalmıyordu.Herşey düzelmişti.Herşey rayındaydı.Belki gökyüzünde güneş hakim değildi ama benim hayatıma doğmayı bekleyen bir güneş vardı.Belki yakacak kavuracak,belki de sadece içimi ısıtacaktı.Banktaki hareketlilik ile tüm düşüncelerimden kopup,yanıma oturana baktım.Sarp Ekin Devrim,Poyraz'a rağmen benim yanıma gelebilmişti.Esmer teni,güneşin ısıtıcı olmayan ışınları sayesinde parıldıyordu.Parmağına taktığı gümüş renkteki tuhaf yüzükleri,hiç değiştirmediği boğazlı kazak kombinleri ile yeniden karşımdaydı.

"Seni görmek meraklandırıcı.Neler oluyor?"

Onu görmem basit bir tesadüf değildi.Sarp için hiçbirşey tesadüf olamaz gibiydi.Dudakları arasına yerleştirdiği sigarasını,ateşi elleri ile koruyarak yaktı.Çakmağı hala elinde döndürürken,olabildiğince içine çekti zehiri.

"Geçiyordum,uğradım say"

Basit açıklamasının ardından,içine çektiği tüm zehiri dışarı bıraktı.Dumandan tıkanarak öksürmeye başladığımda,kendi kendine gülmeye başladı.Bankta yana doğru biraz daha kayarak,ondan uzaklaştım.Bu uzaklaşma her açıdan iyiydi.Poyraz onunla beni burada görürse,onu öldürmekten çekinmezdi.Sevdiğim adamın birini kolayca katletme fikrine karşı,ne kadar soğukkanlı olduğumu o an fark etmiştim.Kötülüklerin anası değildim belki ama ona tolere ediyordum.Sanırım açıkça durum buydu.

"Saçma sapan bir haldeyim"

Sarp benim için yabancı sayılırdı.Beni yargılayacak kadar şey bilmiyordu.Bildiği tek şey babam yüzünden zorla onunla evlendirilmek üzere olduğumdu.

"Şaşırmam gerekiyor mu?"

Sarp söyledikleri üzerine güldü.Kaşında küçük bir yara bandı vardı.Poyraz'ın eserini o ana kadar fark etmemiştim.Benim yüzümden zarar görmüş olması,içimi titretmişti.Birine anlatmazsam patlayacağım o şeyleri ona anlatamazdım.Poyraz bunu fark eder ve ona yeniden suçsuzken zarar verebilirdi.Hızla banktan kalkıp,ona bakmadan yürümeye başladım.O iyi biriydi,kaçmama yardım etmişti ve en önemlisi beni kurtarmıştı.Mafya değildi,kötü değildi öylece saf normal bir insandı.Güvenilebilecek,korkulası hiçbir yanı olmayan biriydi işte.Hızla yanıma gelip,sol bileğimi kavradı.