Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 3 •Kırık Geçmiş•

#Düzenlenmiştir.

Herkese Merhaba! Keyifli Okumalar :)
•••

"Hadi Uzay,at babaya topu bakalım"

Sendeleyerek yürüyen çocuğu,büyük bir heyecanla bekleyen Poyraz'ı izledim.Küçük çocuğun bembeyaz tenini süsleyen,kıvırcık saçları vardı.Yemyeşil gözlerini uzaktan bile fark edebiliyorum.Topu atarken,dizlerinin üstüne düşen çocuğu gören,Poyraz hızla ona doğru koşmuştu.Tek bir hamlede kolları arasına aldığı Uzay'ın saçlarına uzun soluk bir öpücük kondurmuştu.

"Ağlamak yok küçük şövalye,anneyi üzmek istemeyiz"

Gülümseyerek beni gösteren Poyraz'a aynı şekilde karşılık vermiştim.Küçük bir kız çocuğu tamda o an bacaklarıma yapışmış bir şekilde elindeki küçük bebeği göstermeye çalışıyordu.

"Anne bak,o benim"

Masmavi gözleri,tıpkı Poyraz'ın saçları gibi kopkoyu bir saç rengine sahip küçük kız neşe ile gülümsüyordu.

"Mersa babaya koş!"

Küçük kız küçük parmakları ile kavradığı parmağımdan çekiştirerek,bizi Poyraz'a doğru koşturmaya başlamıştı.Dizlerinin üstünde çocuklarına sarılan,Poyraz'a karşı gülümsemiştim.Tıpkı onlar gibi gülümseyip,küçük kızımı kucaklamıştım.Poyraz bir eli ile Uzay'ı sarmalarken,diğer eli ile selfie çekmek için hazırlanıyordu.

"Benim güzel karım ve ikizlerim gülümseyin!"

Neşe dolu cümlesinin ardından,olabildiğince sırıtmıştım.İçimdeki mutluluk her an göğüs kafesimi delip,dışarı taşacak gibiydi.Poyraz fotoğrafa bakıp,gülümsemişti.Merakla elinden telefonunu alıp,fotoğrafa bakmıştım.Tam bir mutlu aile fotoğrafıydı.Çerçevelenecek türden bir güzellikteydi.Poyraz'ın gamzeleri ve ikizler fotoğrafa asıl güzelliği katan faktörlerdi.Sonra birden fotoğraflardaki yüzler silinmeye başlamıştı.Önce Uzay'ın,sonra Mersa'nın yüzlerinin silinmesini izlemiştim.Korkuyla kucağımdaki kıza ve uzay'a bakmıştım.İkiside kaybolmuştu.Poyraz elimdeki telefonu alarak sinirle kırmış,ardından oda kaybolmuştu.

"Poyraaaz!"

Kan ter içinde uyandığım rüyanın ardından,korkuyla etrafa baktım.Hâlâ rüyanın etkisinde gibi Uzay ve Mersa'yı arıyorum.Önce ikizlerimi sonra da Poyraz'ı kaybetmiştim.Allahtan bu bir rüyaydı.Saç diplerim sırılsıklam olmuştu.Titreyen ellerim ile komidinin üzerindeki telefonuma uzandım.Güneş çoktan doğmuştu ve sabah günün ilk saatleriydi.Ben olayın şokunu atlatamamışken,odamın kapısı hızla açıldı ve içeri annem girmişti.

"Neden ağlıyorsun?"

O ana dek ağladığımı fark etmemiştim.Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip,kalbimdeki olmayan çocuklarımın yokluğunu bastırmak adına elimi gögüsüme koydum.

"Uzay...Mersa hepsi gitti"

Annem anlamadığını açık bir şekilde belli eden yüz ifadesi ile yatağımın ucuna oturmuştu.

"Onlar kim,ayrıca sen Poyraz diye bağırdın"

Uysal tonda çıkan sesi,yatışmama sebep olmuştu.Kalkıp,çalışma masamdaki sürahiden bir bardak su döküp bana uzattı.

"Hâlâ o şiir ve Poyraz'da mı aklın?"

İlk aşkım konusunda anneme açık olmuş ve bir arkadaşımmış gibi ona tüm detayları vermiştim.Üzerinden birkaç gün geçmişti ve o günden sonra Poyraz'ı hiç görmemiştim.Ne okulda,ne de grup buluşmalarına hiçbirine gelmiyordu.Beni Kapının önüne bir kedi yavrusu gibi bırakıp,beni almadan hızla gitmişti.Bir süre sonra gelen Emre ile eve dönmeyi başarmıştım fakat bir daha onu hiç görmemiştim.