Narin,saf ve pembemsi bir kişiliğe sahipmiş gibi görünse de güçlü,sabırlı ve inatçı bir kız.
Asabi,sinirli,hayata karşı kırılamaz bir öfkesi olan bir adam.
Sevdiği için savaşan,onun karanlık dünyasının topraklarına kendi elleri ile açtığı mavilikte...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
••• Selen Karahan
Sandalyede yavaşça sallanırken,Bartu'nun annesi için hazırlanışını izliyordum.İki gün boyunca onunla kalacağı için büyük bir heyecanla sırt çantasına eşyalarını koyuyordu.
"Benim için pudin yapar mısın?"
Hâlâ puding diyemediği için 'pudin' diyişine karşılık gülümsedim.Kafamı olumlu anlamda sallarken,aldığı cevabın sevinci ile bağırıp zıplamaya başladı.Bartu Karahan'ın favorisi,Antep fıstıklı pudingti.Genel olarak hepsini yiyordu fakat özellikle sevdiği tek çeşidi vardı.Antep fıstıklı.Poyraz,amcasına büyük bir toplantıda eşlik edeceği için tüm gün boyunca evde olmayacaktı.Bartu ise annesine gidiyordu.Evde sadece kızlarım ve ben kalacaktık.Bartu'nun gereksizde olsa annesine göstermek istediği oyuncaklarını başka bir çantaya dolduruşunu izledim.Anne olarak kabul ettiği günden beri,bana daha yakındı.Herşeyini anlatıyordu.Hatta izlediği çizgi filmleri bile bana heyecanla anlatıyordu.Onun sayesinde çizmeli kedinin aslında insan olabileceğini,çünkü onun konuştuğunu fark etmiştim.Kediler konuşamıyordu fakat çizmeli kedi konuşabiliyordu,öyleyse bu onu insan yapmaz mı Anne?.Sorusu tamı tamına bu şekildeydi.Babasının aksine beni gerçekten aptal gibi hissettiren tek kişiydi.Şahane bir zekası,farklı bir görüşü vardı.
"Ona Çizmeli Kedi'yi anlatıyım mı?"
Minik elleri ile uzamış saçlarını geriye doğru atıp,son oyuncağını da çantasına sıkıştırmıştı.Eliz'in bu hayran olunası bakış açısına karşılık vereceği cevabı merak ettiğim için kafamı hafifçe olumlu anlamda salladım.Bartu'ya vereceği cevabı merakla bekliyordum.
"Elbette,annenin ne diyeceğini bende merak ediyorum"
Köşede duran süt bardağını elime alıp,kızlarım için koca bir yudumu hızlıca mideme indirmiştim.Onlar için yediklerimin haddi hesabı yoktu.Karnım hızla büyümeye devam ederken,Bartu sürekli arkadaşı Ada'yı yiyip yemediğimi soruyordu.Karnımın büyümesi,ona arkadaşı Ada'yı anımsatıyordu.İlginç bir çocuktu.Sırtına giysileri ile dolu çantayı takıp,hızlıca yanıma geldi.
"Hey,o benim!"
Açıkcası,o benimdi.Lakin yarılanmış bardağı,üzülmüş bir şekilde ona uzattım.
"Üzgünüm Bartu,geri kalanını iç"
Bartu eli ile bardağı hafifçe itip,yanağıma küçük beklenmedik bir öpücük kondurdu.
Başka hiçbir veda sözcüğü söylemeden,odanın önünde onu bekleyen Emre'ye doğru koştu.İkisi beraber aşağı doğru inerken,derin bir nefes aldım.Bartu,iki gün boyunca çizgi film anlatamayacaktı.Buna üzülmem gerekiyordu çünkü gelince hiç susmayacaktı.Yavaşça sütün geri kalanını içip,sakince odanın camından dışarıyı izledim.Bartu mutlulukla arabaya binip,kendi kapısını kapatmıştı.Emre ile gözden kaybolana dek onları izlemiştim.Yardımcımız Emine hanım,koşarak odaya girince yüreğim ağızımdaki gelmişti.Sinirle ona baksam da,çalan telefonumu bana uzatınca hiçbirşey söylememiştim.Gözden kaybolana dek,çalan telefonu umursamamıştım.Bir önceki yardımcı ile olan sorunu hâlâ dün gibi hatırlıyordum.
