Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 49 •Küçük Tırtıl•

Herkese Merhaba!
Keyifli Okumalar ☺️
•••

Genç adam hızlı bir şekilde arabasından indi ve evine baktı.Yuva olarak tanımlayabileceği ev neredeyse harabeye dönmüştü.Evin önüne yığılmış yaralı bedenleri kaldıran ve yardımcı olan diğer adamları incelemeyi bırakıp,koşarak eve girdi.Girişe girer girmez,ayakları kaydı.Son anda tutunup,korkuyla etrafa bakındı.Uzun zaman sonra bu kadar fazla korkmayı bedeni kabullenemiyordu.Zihninde barınan tehlike çanları,yüksek sesle çalmaya başlamıştı.Korkmuş kızlara bakındı.Arkadaşları,çetenin geri kalanı onları sakinleştirmeye çalışıyordu.Korkudan hepsinin beti benzi atmıştı.Poyraz dikkatle,düşündüğü şeyin olmamasını dileyerek etrafa bakındı.İçinden binlerce dua ederken,Sarışınını aramaya devam ediyordu.

"Selen nerde?!"

O kadar çok bağırmıştı ki,evin yıkılmayan geri kalanı bu şekilde yıkılacakmış gibiydi.Gözleri Etrafta gezinirken,ona olanları söylemeye cesaret edecek kimse yoktu.Kimse bir adım öne çıkıp,yaşadığı korkuyu kenara bırakıp bir yenisiyle baş edebilecek durumda değildi.Gözleri çocuğunun bakıcısını buldu.Birkaç saat önce çocuğunu ve müstakbel karısını emanet ettiği kadın,merdiven basamaklarının üzerinde cansız bir şekilde yatıyordu.Patlamış balonlar,kan ile kaplanmış zemin ve mermiyle süslenmiş duvarlar.Hepsi onun son sabır yaprağını dökmesine yetiyordu.

"Size bir soru sordum,nerede benim karım!"

Birkaç saat öncesinde onu gelinlikler ile hayal ediyordu fakat şimdi ondan geriye hiçbirşey kalmamıştı.Çisem dayanamayarak,ayağa kalktı.Elindeki telefonu,Poyraz'ın avucuna bıraktı.

"Biz kendi halimizde eğleniyorduk.Sonra,şu kadın düştü..."

Korkudan teni daha da beyazlaşmıştı.Yüzündeki birkaç damla kan izi bulunuyordu.Esila,Çisem'in bunu yapamayacağını anlayınca Uras'ı bıraktı ve Poyraz'ın yanına gitti.O bu gibi durumları sıkça yaşadığı için,bir tık daha dayanıklıydı.

"Çisem'in çektiği videoların en sonunda,çekebildiğimiz kadarını çektik.Bu polis açısından işine yarayabilir."

Poyraz'a bırakılan telefonu açıklamanın ardından,gözleri Selen'i korumak için kendini feda eden korumaya çevrildi.İşaret parmağı titrerken onu gösteriyordu.

"İlk olarak kadın düştü.Sonra üst kattan,birileri ateş etmeye başladı.Selen'in çığlığı ile içeri dolan korumalarla beraber,çatışmaya başladılar.Biz hiç hedef alınmadık.Lakin bu koruma Selen'i korumak için öne atıldı ve öylece kaldı.Selen buradan iyi olarak ayrıldı.Babasıyla..."

Esila ağlamaya devam ederken,olanları anlatmayı başarmıştı.En yakın arkadaşlarının yaşadığı durum,onları çok üzüyordu.Poyraz gözleri açık bir şekilde can veren korumasının dibine çöktü.Gözleri acı ile yanıyordu.Nafız Gündüz'ün son sözü aklına gelmişti.Kızını ona vermektense,elleri ile boğacağını söyleyen bir adamla savaşıyordu.Kendi çocuğu ve karışı için.Yüreği büyük bir acı ile kavruluyordu.Polis sirenleri,ummadık bir anda duyulmaya başlamıştı.Komşuları onu çoktan şikayet etmiş olmalıydı.Adeta küçük bir üçüncü dünya savaşını anımsatan bu ev,korkulacak görüntüdeydi.Adımlarını,Tülin hanımın kanıyla boyanmış merdivenlere çevirdi.Korumasının sadakati ile onur duysada,ölümü onu üzmüştü.Merdivenleri sakinlikle çıktı.İçinden yakıp,yıkmak istiyordu.Herşeyi parçalayıp,Selen'i kurtaracakmış gibi bağırmak istiyordu.Bartu'nun odasına kaydı gözleri.Eliz sayesinde o bu küçük travmayı yaşamamıştı.Hâlâ üst kata nasıl birinin ulaştığını merak ediyordu.Evin her yeri korumalar ile çevriliydi.Böyle birşey nasıl olabilirdi?.Aşağıdan bağıran,Emre'yi duyunca yeniden adımlarını merdivenlere yönlendirdi.Kanda kayıp,düşmemek için büyük bir çaba sarf etmesi gerekmişti.