Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 26 •Dev Bir Küllük •

Keyifli Okumalar :*

Medyada bölüm şarkısı Racheal Yamagata Over and Over bulunuyor.Tüm bölümü bu şarkı ile yazdım.Sizede bununla okumanizi tavsiye ederim.Bittikçe yenileyiniz lütfen ^-^
***
Selen Gündüz

Kutsal bir sona yaklaşıyormuş gibi hissediyordum. İnce bir çizgi,oldukça parlak ve yoğun ışık demetiyle harmanlanmış bir yol...belkide sadece bir karanlık.Hangisinin beni bir sona hazırladıgını bilmiyordum. Bedenen veya ruhen hiç fark etmezdi. Şuan ruhum bir yere doğru sürükleniyordu.Işığını kaybetmiş,milyonlarca yerinden yaralı ve kırık bir ruhtum artık.Gözlerimi araladım.Lakin bunu asla istemiyordum.Bu kesinlikle istemediklerimin başını çekiyordu. Olanlar bir takvim yapragı gibi beynime tane tane,yavaş yavaş düşerken yutkundum.kandırılma hissi bambaşka bir acıydı.Birinin tüm çabalarınıza rağmen sizi sevmemesi,birinin sizi sevmeyeceğini planlayarak kendi amaçları için sizin sevginizi kullanmasından daha iyiydi.Hiç değilse sadece sevmiyordu.Avuç içlerimi soğuk zemine bastırarak,yerden güç almaya çalışarak kalkmaya çalıştım.Lakin Poyraz'ın söylediklerinin ağırlığını sırtımda taşıyordum.Her bir sözü kaburgalarıma bir ok saplıyordu.Göğüs kafesimin içerisindeki tüm organlarım parçalansa,son nefesimi veriyor olsam bundan daha kötü olmazdı.Sakin bir melodi kulaklarıma dolarken bundan nefret ettim.Sakin olmasından nefret ettim.Ses uzaktan geliyordu ama müzik çok sakindi.Burada oturup halime ağlasam herkes duyar gibi hissediyordum.Titrek bir nefes aldım.Bedenimin altında kalan kolum uyuşmuştu.Bunu umursamadan oturur vaziyete geldim.Ne kadar oturdum bilmiyordum.Lakin bir müddet öyle gözlerim dolu dolu oturdum ama ağlamadım.Yutkundum ve öylece nerde olduğumu umursamadan oturdum. Fazlasıyla ölü hissederken birşeyler yapmak istemedim.Bir süre sonra kapı açıldı ve karanlık ortamın bir kısmı aydınlanırken hemen eski pozisyonuma döndüm.Sanki hiç uyanmamış gibi durdum öylece.Soğuk zeminde uzandım boylu boyunca ve kokusunu içime çekmemeye çalıştım.O yanıma gelmeden,kokusu burnuma gelirdi.Hiç bir zaman onda değişmeyen şeylerden biride buydu.Yanaklarının iki kenarındaki çukurlar buzla doluydu,gülümsemesine yardımcı olan tüm kaslar paslanmıştı ve her zamana kendinden önce kokusu gelirdi.İşte bunlar benim Poyraz Karahan'ın değişmeyen gerçekleri olarak bildiğim şeylerden birkaçıydı.Yanima,dibime kadar geldi ve bulunduğum duvarın dibine hemen yanıma çöktü.Gözlerimi çok az aralayıp ona baktım.Oda artık o kadarda aydınlık değildi. Yeniden kararmıştı,ama çok az bir ışık odadaydı yinede.Karşısına bakıyordu.Sol bacağı dümdüz uzatılmıştı.Sağ bacağını ise yukarı doğru çekmişti ve sağ eli bacağının üzerindeydi.Gözlerini kırpmak dışında hiç bir canlılık belirtisi göstermiyordu.Gözlerimi kapattım yeniden.Birkaç saniye öyle susarak oturdu.Derin bir nefes aldığını duydum.Şuan büyük bir yalancının yanındaydım.Yaşından daha büyük yalanlara sahip kocaman bir karanlıktı.O şimdi gözümde gerçektende gece'ydi.İyiki gülümsemiyordu,yalan gülümsemeleri ile kaç insanı daha aldatırdı bilemiyordum.

"Sarışın,sana bunların hepsini uyanıkken söylemek isterdim.Üzgünüm ama bunların hepsini uyurken sana söylemeliyim"

Elleri saçlarıma geldi.Hiç sevmediği,hoşlanmadığı saçlarimdan parmaklarını zarifçe geçirdi.Parmakları saç diplerimden yavaş,oldukça yavaş şekilde gezindi.

"Çünkü bunları uyanıkken sana söylemeninin sonuçlarıyla karşı karşıya gelebilecek kadar cesur değilim"

Cesursun,hayatımda gördüğüm en cesur insan sensin Karahan.Hayatımda gördüğüm en umursamaz insanda sensin Karahan.

Hepsini sadece içimden geçirebilmiştim.Sesini duyunca gözlerimde biriken tüm yaşlar yavaş yavaş dökülmeye başladı.Bunu fark etmemesi için içimden dua etmeye başlarken onu dinledim.

"Hepsi...hepsi yalandı.Seninle ve duygularınla hiçbir zaman oynamadım Sarışın.Hepsi büyük bir tesadüften ibaret"

Sustu.Birkaç saniye uzunca sustu.Kalp atışlarım hızlanıyordu.Elleri saçlarımda bir müddet daha gezindi.