Narin,saf ve pembemsi bir kişiliğe sahipmiş gibi görünse de güçlü,sabırlı ve inatçı bir kız.
Asabi,sinirli,hayata karşı kırılamaz bir öfkesi olan bir adam.
Sevdiği için savaşan,onun karanlık dünyasının topraklarına kendi elleri ile açtığı mavilikte...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok yorum=Hızlı yeni bölüm felsefemiz ile devam fakat random ve emojisiz saf düşüncelerinizi merak ediyorum 🥰 ••• Selen Karahan
"Seni öyle bir şekilde öldürürüm ki Eliz,toprağa gömülecek bedenin kalmaz!"
Sesim Poyraz'ın çalışma odasında yankılanıyordu.Bu işi küçük bir oyuna çevirme kararına varmıştı.Hâlâ ona tek fiske bile vuramamak canımı sıkıyordu.
"Sen kendini çok kaptırmışşın Mafya karısı olmaya!" Dedi yiyeceği dayağın farkında olmayarak.
Elime aldığım kitabı yüzüne doğru fırlattım.
"Sürtüklüğü meslek edinmiş birinin söyledikleri hiç umrumda değil!"
Kitap karnına çarparak,yeniden yerle buluşmuştu.Derin bir nefes aldım.Şuan Poyraz'ı kudurttuğum ama hiçbirşey tapmasına izin vermediğim evre de olmalıydık.Kızlarımın en fazla uyuduğu bu saatleri bile,bu kadını döverek harcayacaktım.Daha fazla oyunu uzatmasına izin vermedim ve üzerine doğru yavaşça yürüdüm.
"Beni o kadar kızdırıyorsun ki,yapmayı düşündüğüm şeyleri kendime yakıştıramadığım için utanç duyuyorum"
Sırıttı.Utanç kavramı Eliz için farklı bir anlam taşıyor olmalıydı.Öyle ki,eğer biraz utanıyor olsaydı şu saatte buraya gelmezdi.Bir sürü erkeğe beni gecelik ile görme fırsatı tanımıştı.Onu dövmem için sürekli bir fırsat çıkarıyordu.Arkasından saçını yakaladığım sırada,karnıma sertçe dirseğini vurdu.İnleyerek geri çekildim.İşte onu dövmem için bir başka sebep daha.Acıdan yılmak yerine,onu yakaladım ve saçlarını daha sıkı kavradım.
"O benim kocam Eliz,bunu sana yeniden hatırlatıyorum ki kafanı her vuruşumda bunu hatırla!"
Dirsekleriyle sürekli bir hamlede bulunup,Benden kurtulmaya çalışıyordu.Buna izin vermedim.Kafasını Poyraz'ın kitaplığına sertçe vurdum ve bu kez ensesini sıkıca kavradım.
"Görgü Kuralı 1;Geç saatlerde misafirliğe gelinmez.Sevilmediğin bir yere hiç gidilmez"
Yüzünü kendime doğru çevirip,sertçe tokat attım.Artık ne ben mantıklı düşünebiliyordum ne de kontrol bendeydi.Yanağında sertçe kendini belli eden tokatın sesi,içimi acıtmıştı.Bunu yapmak istemiyordum ama anlayacağı yoktu.Şuan yaptıklarımın kişiliğimle uygunluğu ile alakası yoktu.
"Kural 2; Bebeklerin olduğu evde böyle zile basılmaz!"
Yeni bir tokat,hızla yüzündeki yerini aldı.Bu kez tepkisi hızla gelişmişti.Oda bana tokat atmıştı.Titreyen ellerimi görebiliyordum.Tokatın etkisiyle savrulan başımı yeniden kaldırdım.
"Altın Kural;Çocuğu olan adamlarla evlenilmez!"
İşte en çok zoruna giden buydu.Ondan çocuğu vardı ama artık kalbi Eliz'e ait değildi.Kalbinde de,yüzük parmağında da ben vardım.Alyansımı göstererek,gülümsedim.
