Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 27 •Alevlenen Okyanus•

Keyifli okumalar

***

Selen Gündüz

Zamam kayıp bir varlıktı.Ona yetişmem,onu kurtarmam için ne kadar zamana ihtiyacım vardı bilmiyordum.Artık bunu istediğimdende emin degildim.Kaybolmak istiyorsa belkide kaybolmalıydı.Derin bir nefes alıp baygınlıkla,beni hareket etmemem üzerine kucağına alıp çıkaran Emre'ye baktım.Poyraz yoktu.İşin doğrusu hangi cehennemde oldugunu çok merak ediyordum.Sesimi çıkarmadan beni nerede olduğumu bilmedigim bir mekandan uzaklaştırışını izledim.

"Bana kızgınsın değil mi?" Dedigi üzerine tek kaşımı kaldırarak ona baktım.

"Tanımadığım bir adama kızgın olmamı bekliyorsun öyle mi?.Saçma''

Onu tanımıyordum. Ona kızgın değildim bu nedenle.Sadece yüzüme vurulan birkaç gerçek altında eziliyordum o kadar.Beni arabanın üzerine bıraktı ve saçlarını karıştırarak arkasını döndü.Hesaplaşması zor bir kargaşası var gibiydi içinde.Onu tanımadıgımı söylesemde hareketlerindeki çaresizliği anlamıştım.Kendimde gördüğüm gibiydi aynı.Sessiz kaldım.Zaten diyebilecek birşeyimde yoktu.Çıktığım binaya baktım öylece boş boş.Emre'nin küçük bir küfür savurdugunu duydugumda başımı ona doğru çevirdim.Telefonunu açarak benden uzaklaştı.Duymamı istemediği şeyin ne olduğunu çok merak ediyordum.Siyah arabanın bagajının üzerinden dikkatlice indim ve hararetli bir şekilde birşeyler konuşan Emre'ye doğru yürüdüm.Ona yaklaştıkça üzerindeki huzursuzluğu hissediyordum.Üzerindeki huzursuzluga doğru çekiliyordum adeta.Kendimi zorlayacak şeyleri duyacağımı hissediyordum.Yutkundum,ona yaklaşmaya devam ettim.

"Bak bu onun kendi hesaplaşması,bunu onun elinden alamayız"

Duyduklarım karşısında kaşlarım çatılmıstı.Karahan yine büyük bir işin peşindeydi.

"Kahretsin!"

Ellerini yeniden sertçe saçlarından geçirdi ve ayaginın ucundaki taşa tekme attı.

"Bunu bilmedigimi mi sanıyorsun?.Intikamı bugün onu öldürecek.Babası ile karşı karşıya gelmesinin ölümü ile sonuçlanacağını biliyor Uras.Sizi uzak tutmak istemesinin sebebi bu!"

Sanki boğazımda takılı kalmış büyük bir cisim varmış gibi zorlukla yutkundum.Poyraz babasını bulmuş ise ve Emre'nin ilk yanıma geldiğinde söyledikleri doğruysa Poyraz kendisiyle beraber içerideki herkesi havaya uçuracaktı.Bana bu nedenle bir onu göremeyeceğimi söylemişti.Elimi anlıma bastırarak hızlanan solunumumu düzene sokmaya çalıştım.Buradaki katliamda onu kaybetmeyecektim.Burayı katliam bölgesine çevirtmeyecektim.

"Selen'i çıkartmamı istedi.Onu buradan uzaklaştırıp onun yanına geri geleceğim"

Geri kalan konuşmayı dinlemeden koşmaya başladım.Belkide son kez koşacaktım,lakin ona koşacaktım.Gözlerim onun ölme fikri ile yaşla dolmuştu.Eğer öleceksen en başta dahil ettigin gibi bende orada olacağım Karahan.Hızlanabildiğim kadar hızlandım.Insanların olduğu bir alana yaklaştığımda ise pahali elbiseli insanların iğrenç ego yüklü bedenlerine çarparak,hiç bir nezaket kuralına uymadan onları gerimde bırakarak koştum.Bu sefer sorunlarımdan kaçmak için değil,hayatımın merkezine dogru koşuyormuş gibi hissediyordum.

***

Poyraz Karahan

Damarlarımda gezinen şeyin varlığı kan değil nefretti ona bakarken.Yutkundu,anneme dair olan son goruntuleri aklına buçuk buçuk düşerken buruk bir gülümseme sergiledi sanki umrundaymış gibi.Onun üzerine doğru yürüyüp tüm gucumu ve nefretimi sol yumruğumda hissedip ona geçirdim.Afallayarak geriye dogru giderken kahkaha attı.