Mafya Lisede Poysel •Tamamlandı•

Bölüm 43 •Belirsizlik Çukuru•

Herkese Merhaba! 
Keyifli Okumalar!
•••
Bugün gözünüzün önünde olanlar,yarın olmayabilirlerdir.Bugün gözünüzden sakındığınız,yarın bir hiç olabilirdi.Poyraz'ın endişesi,yüzünden belirgin bir şekilde okunabiliyordu.Minik oğlunu kaybetme fikri,onu çılgına çevirmişti.Poyraz tüm şehri karış karış aratırken,bir ilki imzalamış ve polistende yardım almıştı.Bartu'nun hayatındaki önemini net olarak algıladığı o acı verici dakikaları sessizlikle yaşıyordu.Herkes karış karış tüm şehirde Bartu ve onun kaçık halasını arıyordu.Dikkatlice ve yavaşça arabanın içinde etrafa bakınıyorduk.Poyraz onun hayal gücünün sınırlarının ne kadar geniş olduğunu bildiğinden,iğne deliklerine kadar bakmıştı.Onun için önemli olabilecek,anılarının olduğu her yere gitmişti.Teyzesinden ayrıldığımız tam üç saat boyunca,beraber onu aramıştık.Tan ve Bakıcı Poyraz'ın gazabından delicesine korkuyordu fakat bu ikinci plana atılmış bir durumdu.

"Sakin ol Poyraz,onları bulacağız"

Arabayı bir sağa çekip,ellerini sertçe direksiyona vurdu.Teni kıpkırmızı kesilmişti.İçindeki sinir ve endişe gittikçe büyüyor,kontrol edilemez bir hâl alıyordu.Direksiyonun üzerindeki eline uzanıp,sıkıca tuttum.

"Belda ona zarar vermeyecektir,o küçük bir çocuk Poyraz"

Teselli cümlelerime karşılık büyük bir sessizliği yanıt olarak öne sürüyordu.Kızmıyor,bağırmıyor ve etrafına zarar vermiyordu.Poyraz Karahan gerçekten kötüydü.Üzüntüsü o kadar büyüktü ki,onu dışarı yansıtmaktan kaçınıyor içinde büyütüyordu.Ellerimi ondan tamamen çekip,derin bir nefes aldım.Poyraz'a teselli veriyordum fakat artık ben bile inancımı kaybetmek üzereydim.Gözlerimi sahildeki insanların üzerinde gezdirdim.Herkes kat kat giyinmiş,kendini kamufle etmiş gibiydi.Soğuk insanları yavaş yavaş,esiri altına alırken Bartu'yu düşünmek dahi istemiyordum.Kim bilir nasıl bir haldeydi.Onu nasıl dışarı çıkarmıştı,üzerinde ne vardı allah bilirdi.Gözlerimi umutsuz bir şekilde etrafta gezdirdim.Gördüğüm şey ile gözlerimi kısarak gördüğüm şeyin doğruluğunu anlamaya çalıştım.Tüylü bir şalı kafasına sarmış,karşıdan karşıya geçmeye çalışan kadına baktım.Ayakları çıplaktı ve karşıdan karşıya geçmeye çalışıyordu fakat bunu beceremiyordu.Gözleri sürekli trafik lambasını kontrol ediyor,arabaların arasında kaybolmamaya çalışıyordu.Heyecanla Poyraz'ın omuzuna dokundum.

"Lambalardaki,tüylü şallı kadına bak Poyraz.Sanırım o Belda!"

Poyraz kafasını yasladığı direksiyondan hızlı bir şekilde kaldırdı ve söylediğim yere bakmaya başladı.Oda Belda olduğunu doğrulamış olmalı ki sinirle arabadan indi.Eller titriyor,tıpkı oda Belda gibi karşıya geçmeye çalıştı.Ellerini sıkıca tutup,paniğini dindirmeye çalıştım.

"Onu endişelendirirsen,Bartu tehlikeye girebilir.Bırak onunla ben konuşayım Karahan"

Poyraz gözlerini hala lambanın yanmasını bekleyen Belda'ya çevirdi.Elini sinirle saçlarından geçirip,hızla arkaya döndü ve arabanın tavanına yumruğunu vurdu.

"Git ve onları getir Selen"

İsmimi kullanmış olması dahi,olaydaki ciddiyetini koruduğunun bir kanıtıydı.Hızla ve dikkatlice karşıya geçip,Belda'ya doğru koşmaya başladım.Belda panikleyip,karşıya geçmekten vazgeçmişti.Kafasında dönen dumanlar,onun sağlıklı bir hareket yapmasını engelliyordu.Düşmek üzereyken,titreyen Belda'yı kolundan yakaladım.Beni görünce gülümsedi ve dimdik durdu.

"Belda ne arıyorsun burda canım?.Poyraz seni çok merak etmiş olmalı"

Poyraz'ın haberi yokmuş gibi davranmak en mantıklısı gibiydi.Panikleyip,Bartu'yu denize dahi atabilirdi.Tam da düşündüğüm gibi olmuştu.Panikle titreyen elini anlına koydu ve yeni aklına gelmiş gibi bir ifade takındı.