Ang Artista At Ang Julalay(Magandang Alalay)

CHAPTER EIGHT: GIRLFRIEND DUTIES

KRISTINE'S POV:
  "Sige Babe ilutuhan mo ako ng Chicken adobo."-Wu Chun
"Okay babe, notable na yan sa utak ko at sa puso ko!"-Ako.

Naiinis na umalis si Ella..
"Hala Sir, Nabwisit ata siya"-Hehe 'nabwisit' talaga yung word eh no.
"Tingin mo? Nag selos kaya siya?"-Wu Chun
"Sa tingin ko Sir? Mukhang hindi eh. Feeling ko nabwisit lang po siya sakin. Yung tingin palang po niya sakin kanina Sir, naku parang kakainin ako ng buhay".-Ako
"Kaya dapat mas galingan pa natin ang pag arte natin."-Wu Chun.
"Opo Sir, dapat nating mas galingan pa. Tsaka Sir, pwede ba akong mag request ng body guard? Mukhang delikado ang buhay ko eh."-Walang sumagot sa sinabi ko, paglingon ko sa tabi ko. Dun ko lang nalaman na wala na pala akong kausap!.
"Sir Wu Chun?"-Sinilip ko pa yung ilalim ng inupuan niya kanina nagbabakasakali ako na nandun siya. Pero wala!. "Anak ng Chunnie pie na pinsan ni pizza pie naman oh. Iniwan ba naman ako!, hay! Kung hindi lang kita mahal Wu Chun my loves! Naku, naku sinasabi ko sayo."-Ako.

"Bestie. Anong gagawin ko?"-Ako
"Bestie, pinasok mo yan eh., malamang mabwibwisit yun sayo! Eh sa nilandi mo sa harap niya yung ex niya! Kaloka ka"-Bestie Liesly.
Kausap ko na naman si Bestie Liesly ko sa skype, tignan niyo nga imbes na bigyan ako ng advice kung ano yung gagawin ko sa next move ko, tignan niyo! Pinagalitan lang ako! Kaloka siya diba?.
"Bestie, correction hindi ko nilandi sa harap niya si Chunnie pie ko noh."-Ako.
"Eh anong tawag mo dun?"-Bestie.
"Wala akong maisip e. Ano nga bang tawag dun?"-Balik na tanong ko sa kanya. Bahala siya kung mainis siya haha. Sabihin ba naman akong malandi, eh sa hindi nga diba?.
"Wow ang talino mo teh, grabe sa sobrang talino mo wala kang maisip kung anong tawag mo dun sa ginawa mo kanina. Grabe siya oh"-Bestie Liesly.
Mukhang ako yata ang maiinis sa kanya. Kahit kailan ever supportive talaga tong si Bestie ko.
"Ganito nalang ang gawin mo, kapag tinignan ka ulit ni Ella ng masama. Gumanti ka rin, ipakita mo sa kanya yung pagkamonster mo nung elementary tayo. Tignan ko lang kung hindi matakot yun sayo"-Bestie Liesly.
"Grabe siya oh, monster talaga."-Ako
"Oo monster talaga."-Bestie Liesly.
Wanto sawa na namang asaran ang nagawa namin ni Bestie ko. Kahit lagi akong inaasar ni Bestie ko, namimiss ko na rin siya noh.

"Okay, this is it pancit na hindi canton pero yummy!. Girlfriend duties begin!"-Sinasabi ko yan sa sarili ko habang nakatapat sa malaking salamin. Chinecheck ko ang itsura ko. Wag kayong mag alala tao pa naman po ako hehe. Naka blue tshirt at maong pants lang naman ako ngayon. Pupunta kami ni Wu Chun my loves sa isang charity event ngayong araw. Sana naman hindi ko makita sa araw na ito yung si katarata!.
Alam niyo ba kung sino ang tinutukoy kong katarata? Yun ay walang iba kundi si Ella Chen. Katarata na ang tawag ko sa kanya kasi nga masama ang tingin niya sakin kahapon.

"Manang Bebeth ready na po ba lahat ng mga dadalhin para po dun sa Charity Event?"-Tanong ko yan kay Manang Bebeth pagkababang pagkababa ko galing sa taas. Naabutan ko sila ni Manang Joy na inaayos yung isang maliit na box, na may laman na mga laruan para sa mga bata.
"Oo Kristine, handa na lahat"- Tinignan ako ni Manang Bebeth mula ulo hanggang paa, pati yata kaloob loobang bahagi ng katawan ko eh tinignan din niya.
"Manang Bebeth, may problema ho ba sa itsura ko?"-Ako.
"Bakit, parang ibang Kristine ata ang nakikita ko ngayon?"-Manang Bebeth.
"Ho?"-Nagtataka na ako sa mga pinagsasabi ni Manang Bebeth sa akin.
"Para maniwala ka sa sinasabi ko sayo. O eto salamin, tignan mo yang itsura mo. Mukha kang tao ngayon"-Manang Bebeth.
Kinuha ko yung salamin na binibigay sakin ni Manang Bebeth. Tinignan ko yung mukha ko, aba! Oo nga pala naka Make up nga pala ako ngayon!. At saka sinuklay ko ng mabuti yung mahaba at straight kong hair.
"Oo nga po! Mukha nga po akong tao!"-Ako.
"Oo nga sa sobrang ganda mo, mukhang nakalimutan mo yatang sabihin sa amin na kailangan na nating ilabas itong mga boxes na ito"-Manang Joy.
"Ay oo nga po pala Manang Joy, buti na lang po pina alala niyo"-. Nagmadali kaming kumilos. Mabilis lang namin natapos ang pagbubuhat,. Kaya naman hingal na hingal kaming sumakay sa Van.

  CHARITY EVENT:
    After 3 hours ng biyahe mula sa mansion ay nakarating naman kami ng buhay dito sa hospital na pagdadarausan ng Charity Event ni Wu Chun my loves.
    Nauna si Wu Chun my loves na dumating dito sa hospital kasama sila Molly, Arcelie at Mary Rose.
"O anong nangyari sa inyo? Bakit ganyan ang mga itsura niyo?"-Arcelie.
"Oo nga, para kayong dinaanan ng mga isan daang libong bagyo sa itsura niyong yan"-Mary Rose.
"O eto salamin, tignan niyo mga itsura niyo"-Binigay samin ni Molly yung medyo malaki laking salamin. Yung kasya talaga yung mukha naming tatlo yung salamin. Sabay sabay kami nila Manang Bebeth at Manang Joy na tumingin sa salamin at sabay sabay ding.......................

"NIYAAAAAAAAAAAAAAAAAAA"-Ako, Manang Bebeth, Manang Joy.
Okay idedescribe ko yung itsura namin. Well ginawa lang naman naming foundation yung buhangin! Tapos yung mga buhok namin eh talaga namang parang dinaanan nga ng isang daang libong bagyo sa sobrang gulo!.
"Ano ba kasi ang nangyari sa inyo, at ganyan ang itsura niyo"-Mary Rose.
Kinuwento ko sa kanila yung nangyari samin nila Manang Bebeth at Manang Joy kanina habang nagbibiyahe kami papuntang hospital.

Flashback:
"Naku! Late na tayo! Manong Dante bilisan niyo po sa pagdrive"-Ako yan.
Nagmadali na talaga kaming sumakay sa loob ng van.
At nang makasakay na kami, hindi ko pa naisasara yung pintuan ng van ay pinaharurut na agad ni Manong Dante yung van.
Kaya naman kaming tatlo ay wala ng nagawa kundi ang sumigaw nalang.
Ang masaklap pa dumaan yung sinasakyan namin sa isang napakahabang kalsada na sa paligid ay puro buhangin!
"Dante, hinay hinay lang sa pag dadrive!"-Sigaw ni Manang Joy.